آب آشامیدنی و یا آب قابل شرب بهبود یافته، آبی است که به حد کافی جهت آشامیدن و تهیه غذا ایمن باشد. در سال 2012 تنها 89% مردم دنیا دسترسی به آب مناسب برای نوشیدن داشتند. نزدیک به چهار بیلیون نفر به شیر آب و 2.3 بیلیون نفر به آب چاه یا شیرهای آب عمومی دسترسی داشتند و 1.8 بیلیون نفر هنوز از آب آشامیدنی نا ایمنی که ممکن است با مدفوع آلوده شده باشند، استفاده میکردند. این میتواند باعث بروز بیماری های عفونی نظیر وبا و حصبه در مردم شود.
آب برای زندگی ضروری است. میزان آب آشامیدنی مورد نیاز متغیر است و به فعالیت بدنی، سن، مسائل بهداشتی و شرایط محیطی بستگی دارد. تخمین زده میشود که آمریکای ها به طور متوسط حدود یک لیتر آب در یک روز می نوشند و 95% مردم کمتر از سه لیتر در روز آب می آشامند. برای کسانی که در آب وهوای گرم کار می کنند ممکن است بیشتر از 16 لیتر در هر روز نیاز باشد. آب حدود 60% از وزن مردان و 55% از وزن زنان را تشکیل می دهد. در نوزادان در حدود 70 تا 80 درصد و در افراد مسن حدود 45% از وزنشان را آب تشکیل می دهد.
به طور معمول در کشورهای توسعه یافته، آب شیر (لوله کشی شهری) حتی اگر در مقیاس کوچکی جهت مصرف و تهیه غذا باشد از نظر یکسری استانداردهای کیفیت آب آشامیدنی مورد بررسی قرار میگیرد. دیگر مصارف آب در لباسشویی، توالت و آبیاری است. این امکان وجود دارد تا پساب خانگی برای توالت یا آبیاری مورد استفاده قرار گیرد. البته به کارگیری آن برای آبیاری ممکن است با خطراتی همراه باشد. احتمال دارد آب پساب از لحاظ میزان سمیت و مواد جامد معلق قابل قبول نباشد. کاهش بیماری های منطقه و توسعه منابع آب ایمن هدف اصلی بهداشت عمومی در کشورهای در حال توسعه است. آب بطری در اکثر نقاط جهان به فروش میرسد.
مقدار نیاز بدن به آب شرب
برخی از مقامات بهداشتی پیشنهاد کردند هر فرد بالغ در هر روز به حداقل هشت لیوان (هر لیوان حدود 240 میلی لیتر) آب در حدود 1.89 لیتر آب نیاز دارد. انجمن رژیم غذایی بریتانیا مصرف 1.8 لیتر آب را توصیه میکند. با این حال در بررسی های مختلف از شواهد بدست آمده از سال 2002 تا 2008 نمیتوان هیچ مدرک علمی مبنی بر توصیه مصرف روزانه هشت لیوان آب پیدا کرد.
در ایالات متحده آمریکا، بر اساس مرجع مصرف روزانه (RDI) مقدار مصرف آب برای مردان بزرگتر از 18 سال 3.7 لیتر در هر روز و برای زنان بزرگتر از 18 سال 2.7 لیتر در هر روز می باشد که شامل آب آشامیدنی، آب موجود در آشامیدنی ها و آب موجود در غذاها است. احساس تشنگی افراد بهترین عاملی است که میزان نیاز مصرف فرد را نسبت به یک آب با کیفیت ثابت و معین را مشخص میکند.
سهم مصرف آب آشامیدنی شامل مواد مغذی معدنی مشخص نیست. مواد معدنی غیر آلی معمولا از طریق سیل های جاری شده از طوفان و یا از طریق پوسته زمین وارد آب های سطحی و و آب های زیر زمینی می شوند
وجود یکسری یون ها نظیر کلسیم، روی، منگنز، فسفات، و ترکیبات سدیم باعث بهبود کیفیت آب می شود. آب تولید شده از متابولیسم بیوشیمیایی مواد مغذی ، بخش قابل توجهی از نیاز مصرف روزانه آب برای برخی از بندپایان و حیوانات صحرا را تامین می کند، اما تنها سهم کوچکی از نیاز مصرف انسان را فراهم می سازد. در آب های شرب مختلف عناصر متفاوتی وجود دارد که برخی از آنها نقش مهمی در متابولیسم (سوخت وساز) دارند. برای مثال سدیم، پتاسیم و کلراید، مواد شیمیایی رایجی هستند که در مقادیر ناچیز، در اغلب آب ها وجود دارند و این عناصر در انجام متابولیسم بدن نقش دارند.
تعادل سیال در بدن کلیدی است. تعریق شدید نیاز به جایگزینی الکترولیت (نمک) را افزایش می دهد. مسمویت با آب (که منجر به هیپوناترمی می شود) ناشی از نوشیدن با سرعت مقدار زیادی آب است و ممکن است منجر به مرگ گردد.
**ن