پژوهش در سراسر جهان نشان می دهد که نرخ پوسیدگی دندان به همان نسبتی که مواد مصرفی فاقد فلوراید بوده اند کاهش یافته است. چند مثال:
بریتیش کلمبیا، در مقایسه با 70-40٪ از مناطق دیگر کانادا، 11٪ از جمعیت آن آب حاوی فلوراید می نوشند که دارای کمترین میزان پوسیدگی دندان در کانادا می باشد.
بسیاری از مطالعات اخیر در تحقیقات پوسیدگی و مجله تحقیقات دندانپزشکی منتشر شده ، نتیجه گرفته اند که نرخ پوسیدگی دندان در غرب اروپا که 98٪ آن بدون فلوراید است، به همان اندازه یا بیشتر از آنچه که در ایالات متحده است کاهش یافته است. در 1986-1987، موسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی بزرگترین مطالعه بر روی فلوراید و پوسیدگی دندان را با بررسی 39،000 دانش آموز آمریکا بین سنین 5 و 17 انجام داد. یک سوم در مناطق حاوی فلوراید زندگی می کردند، یک سوم تا حدی حاوی فلوراید ، و یک سوم بدون فلوراید بود. گزارش ناتیک طبق این مطالعه نتیجه گیری کرد که تفاوت آماری معنی داری در پوسیدگی دندان بین مناطق حاوی فلوراید و بدون فلوراید وجود ندارد.
به تازگی، طرفداران فلوراید در ادعای خود تجدید نظر کرده اند: از سال 1988، انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) تصریح کرده است که فلوراید تنها می تواند 18-25 درصد موجب کاهش حفره ها شود، که ادعای قبلی آنها کاهش 60-40 درصد بود.
این گزارش به نقل از تحقیقات جدید ناتیک نشان می دهد که هر گونه اقدام پیشگیری از ایجاد حفره توسط فلوراید ناشی از بزاق است نه آنطور که فرض می شد این اقدام پیشگیرانه ناشی از سخت شدن مینا است. این بدان معنی است که آن را باید به طور مستقیم در دهان استفاده کرد، نه اینکه از طریق آب شیر وارد بدن شود.
فلوراید ها یکی از محصولات اصلی زائد صنعتی اند.
فلوراید یک آلاینده سمی است. این بخشی از خروجی تنوره های صنعتی تولیدی آهن، فولاد، آلومینیوم، مس، سرب و روی است. همچنین در تولید فسفات (مورد استفاده در تمام کودهای کشاورزی) پلاستیک، گازوئیل، آجر، سیمان، شیشه، سرامیک و بسیاری از محصولات دیگر ساخته شده از خاک رس آزاد می شود. از نیروگاه های برق و سوخت زغال سنگ و تاسیسات فرآوری اورانیوم آزاد می شود. و سرانجام فلوراید به آبراه های کارخانه های تولید و پردازش شیشه ای، آفت کش ها، کود، مواد شیمیایی و فلزات ریخته می شود.
همه این صنایع اگر قادر به تخلیه و یا فروش آن به شهرداری ها برای اضافه کردن به شیر آب بعد از تصفیه آب نبودند برای دفع زباله های فلوراید خود مشکل داشتند.
در 1989 برآورد سازمان حفاظت محیط زیست این بود که حداقل 155000 تن در سال توسط ایالات متحده کارخانه های صنعتی در هوا منتشر شده، و به اندازه 500000 تن در سال به دریاچه ها، رودخانه ها و اقیانوس ها ریخته می شود. و چون ترکیبات فلوراید به طور زیستی تخریب پذیر نیستند، به تدریج در محیط جمع شده، و در زنجیره غذایی و در استخوانها و دندانهای مردم قرار می گیرند.
با این حال، سازمان حفاظت محیط زیست هنوز هم می گوید فلوراید "یک راه حل ایده آل محیطی برای یک مشکل دیرینه است." "مشکل" پوسیدگی دندان ، بزرگ نیست، بلکه مقدار زیادی از ترکیبات فلوراید تولید شده به عنوان زباله در صنعت مشکل ماست. سازمان حفاظت محیط زیست اعتقاد دارد "با بازیافت محصول جانبی اسید فلو اوسیلیسیک از تولید کود، آلودگی آب و هوا به حداقل می رسد و کاربرد در آب دارای یک منبع فلوراید کم هزینه موجود برای آنها است."
**p