اثرات آلودگی های آلی بر اکوسیستم های آب شیرین
آلودگی های آلی هنگامی رخ میدهد که مقدار زیادی از ترکیبات آلی، که به عنوان زیر لایه هایی برای میکروارگانیسم ها عمل می کنند، در کانال های آب منتشر می شوند. در طول فرایند تجزیه، نرخ استفاده از اکسیژن محلول در آب دریافتی بیشتر از میزانی باشد که قابل پرشدن مجدد است، و همین امر موجب کاهش اکسیژن شده و عواقب شدیدی برای موجودات زنده رودخانه به دنبال خواهد داشت. پساب آلی نیز اغلب حاوی مقادیر زیادی از مواد جامد معلق است که نور موجود برای موجودات فتوسنتزی را کاهش داده و به هنگام ته نشین شدن نیز، ویژگی های بستر رودخانه را تغییر داده و آن را به زیستگاه نامناسبی برای بسیاری از بی مهرگان تبدیل می کنند. آمونیاک سمی نیز اغلب در میان آن ها موجود است.
آلاینده های آلی، از پروتئین ها، کربوهیدرات ها، چربی ها و نوکلئیک اسیدها، در ترکیبات متعددی تشکیل می شوند. 99،9 درصد فاضلاب خام از آب تشکیل شده، و 70 درصد از آن 0,1 درصد مواد جامد نیز، متشکل از مواد آلی است (65 درصد پروتئین، 25 در صد کربوهیدرات، 10 در صد چربی). ضایعات آلی ناشی از مردم و حیوانات شان نیز ممکن است از موجودات بیماری زا (پاتوژن ها) غنی باشد.
ریشه آلاینده های آلی چه هستند؟
آلاینده های آلی از فاضلاب خانگی (خام یا تصفیه شده)، رواناب شهری، پساب صنعتی (تجاری) و ضایعات مزرعه سرچشمه می گیرند. پساب فاضلاب بزرگترین منبع مواد آلی تخلیه شده در آب های شیرین است. در انگلستان و ولز تقریبا 9000 تخلیه پساب فاضلاب تصفیه شده در رودخانه ها و کانال ها و بیش از چند صد تخلیه فاضلاب خام وجود دارد، که اکثر آنها در قسمت های جزر و مدی و پایین تر رودخانه ها جمع شده و یا از طریق ریزشگاه های طولانی، به دریاهای آزاد می ریزند. تصور بر این بوده، و قطعا تصوری بس غلط است، که دریا دارای یک ظرفیت تقریبا نامحدود برای تصفیه مواد زیست تخریب پذیر می باشد.
اثرات پساب آلی بر آب های دریافتی
هنگامی که باری از آلاینده های آلی به درون رودخانه ای تخلیه می شود، این آلاینده ها به تدریج توسط فعالیت های میکرو ارگانیسم ها، به طریقی بسیار شبیه به فرآیندهای موجود در کارهای تصفیه فاضلاب، حذف می شوند. این خود پالایی به غلظت کافی اکسیژن نیاز دارد و تجزیه ی مولکول های آلی پیچیده به مولکول های آلی ساده را شامل می شود. رقیق بودن، رسوب و نور خورشید نیز در این فرایند نقشی را بازی می کنند. میکرو ارگانیسم های متصل موجود در رودخانه ها بیشتر از موجودات معلق، در این خود پالایی موثر هستند. با افزایش کیفیت پساب، اهمیت آن ها نیز افزایش می یابد، زیرا میکروارگانیسم های متصل از قبل در رودخانه ها موجود هستند، در حالی که میکروارگانیسم های معلق به طور عمده از طریق تخلیه به آب وارد می گردند.
اثرات پساب آلی بر روی موجودات زنده
آلودگی آلی با کاهش اکسیژن موجود در آب، بر موجودات زنده ای که در یک رودخانه زندگی می کنند تاثیر می گذارد. این امر باعث کاهش سلامت آن ها می شود، و هنگامی که شدید باشد، موجب خفگی می گردد. افزایش کدورت آب، نور موجود برای موجودات فتوسنتزی را کاهش می دهد. ضایعات آلی نیز در پایین رودخانه ته نشین شده و ویژگی های زیر لایه ها را تغییر می دهد.