نرم کننده های آب علاوه بر رفع سختی، بطور معمول برای کاهش مقادیر کم آهن نیز بکار می روند. این یک برنامه بد نیست، اما گاهی خوب عمل نمی کند. دلیل آن در اینجا توضیح داده می شود.
نرم کننده آب یک مبادله کننده یون است، نه یک فیلتر. آهن محلول( ترکیبات آهن) براحتی توسط رزین نرم کننده بیرون کشیده می شود، اما آهن رسوب یافته از کنار رزین سر می خورد. شیوه دیگر برای بررسی این موضوع این است که اگر آب تمیز باشد، آهن به احتمال زیاد توسط یک نرم کننده جدا خواهد شد، اما اگر آب زنگ زده باشد، آهن از رزین رد خواهد شد.
رایج ترین دترمینان Ph است. اگر PH آب زیر 7 باشد، یک نرم کننده احتمالا آهن را بخوبی جدا می کند. اگر ph بالاتر از 7 باشد، نتایج چندان خوب نخواهد بود.
اگر PH بالای 7 باشد، شما نیازمند یک فیلتر آهن هستید نه یک نرم کننده. فیلترهای معمولی آهن از رسانایی مانند بریم و فیلوکس استفاده می کنند. آنها سختی را حل نمی کنند( کلسیم و منیزیم اضافی)، بنابراین اگر آب سخت دارای آهن داشته باشید، ممکن است هم به نرم کننده و هم به فیلتر آهن نیاز داشته باشید.
اگر شما از فیلتر آهن و نرم کننده استفاده کنید، نخست فیلتر آهن عمل می کند.