دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT آرشیو مقالات

این دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT در کنار یک برج دارای آب غیرقابل شرب دولتی واقع شده است.

اعضای تیم فوندو پارا لاپاز MIT  و داوطلبان روستایی در جلوی دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT عکس گرفته اند.

عضو مکزیکی تیم اولین جرعه از آب تصفیه شده تولید شده بوسیله دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT را می نوشد.

نمایی از یک تالاب که در آن آب باران برای مصرف محلی جمع شده بود.

این آب انبار روستا آب باران را برای یک شهر مجاور ذخیره می کند.

دانش آموزان در کنار یک چاه روستا عکس گرفته اند که آب آن برای نوشیدن بیش از حد شور است.

برای حیوانات مزرعه روستا استحمام در تالابهای سطحی که برای جذب و ذخیره آب باران استفاده می شود کاملا معمول است.

اخبار جهان:

روستای کوچک مکزیکی بوسیله دستگاه تصفیه آب خورشیدی آب تصفیه و تمیز تولید می کند. دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT بصورت مستقل، روزانه 1000 لیتر آب تولید می کند.

جنیفر چو، دفتر خبر MIT

11 سپتامبر 2013

در روستای کوچکی در اعماق جنگل از شبه جزیره یوکاتان - یک روز کامل راه تا هر مخزن آب تصفیه شده و تمیز آشامیدنی - محققانی از دانشگاه MIT در حال آزمایش دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT هستند که آب را با کمک نور خورشید تصیفه می کند.

دستگاه تصفیه آب نسبتا ارزانی متشکل از چندین پانل فوتوولتائیک ساده، یک مخزن بزرگ برای نگهداری آب تصفیه شده، و اتاقکی به اندازه یک کیوسک تلفن که خانه و جایگاه قلب دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT است: پمپ ها، فیلترها و لایه ها، و کامپیوترهایی که راه اندازی خودکار سیستم را ممکن می سازد.

پانل های خورشیدی برای به حداکثر رساندن جذب نور خورشید برنامه ریزی شده اند همچنین پمپ این دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT ، توان راندن آب شور و قهوه ای چاه را از طریق لایه های نیمه سوراخ که همان ممبران و فیلتر اسمز معکوس می باشد را تامین می کنند ، که در واقع این همان روش تصفیه آب در دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس است.

آب برای تصفیه از انواع فیلتر تصفیه آب عبور کرده و نمک ها و دیگر مواد معدنی سنگین را برجای می گذارد و آب آشامیدنی و تصفیه شده وارد یک مخزن بزرگ می گردد.

حتی در یک روز ابری، ساختار این سیستم خورشیدی می تواند در حدود 1000 لیتر آب آشامیدنی تولید کند ، که برای تامین 450 نفر از ساکنان روستا کفایت می کند.

سرپرستی این تیم به عهده استیون دوبوسکی، استاد مهندسی مکانیک و هوانوردی و فضانوردی می باشد که در طول چهار ماه گذشته روی این دستگاه تصفیه آب توسعه یافته MIT کار کرده است .

 یک آزمون میدانی که در صورت موفقیت، ممکن است در دیگر نقاط جهان که در آنها آب آشامیدنی تازه از منابع کمیاب و پر هزینه ، شبیه سازی شود. این کار با حمایت بنیاد کلاگ و یک سازمان مکزیکی به نام فوندو پارا لاپاز انجام می شود.

دوبوسکی می گوید: «ممکن است 25 میلیون نفر بومی به تنهایی در مکزیک ساکن باشند. این یک مشکل کوچک نیست. پتانسیل برای چنین دستگاه تصفیه آب توسعه یافته ای بسیار زیاد است.»

مانند بسیاری از روستاهای کوچک در یوکاتان، منطقه میزبان تیم MIT دسترسی به آب را محدود و متناوب کرده است. مقامات محلی دو بار در هفته، آب شور را از چاه های آب زیرزمینی دوردست توزیع می کنند. این آب آشامیدنی نیست؛ در عوض، روستاییان از آن برای تمیز کردن کف یا شستن لباس استفاده می کنند. ساکنان همچنین می توانند از آب باران جمع آوری شده در آب انبارهای بزرگ و یا تالاب ها استفاده کنند، اگر چه آنها ابتدا باید برای جلوگیری از آلودگی باکتریایی آب را بجوشانند.

آب آشامیدنی در بطری های 20 لیتری خریداری و با کامیون به روستا حمل شده است. اما روستا تنها تعداد کمی وسیله نقلیه فعال دارد، و روستاییان – که بسیاری از آنان کشاورزان قشر ضعیف هستند - به ندرت توان پرداخت هزینه حدود 20 پزویی برای هر بطری آب را دارند که با کامیون حمل شده است.

در مقابل، دوبوسکی می گوید دستگاه تصفیه آب MIT، که به طور مستقیم در روستا نصب شده است، یک بطری 20 لیتری آب آشامیدنی را به ازای کمتر از یک پزو تولید می کند. در حالی که سیستم تا حد زیادی مستقل است، این تیم فعلا در حال آموزش دادن اهالی منطقه برای حفظ آن، تعویض دوره ای فیلترها و جایگزین کردن مواد افزودنی در آب است.

دوبوسکی می گوید: «نگهداری از این دستگاه تصفیه آب در دستان اهالی منطقه است. باور بر این است که به مردم یک احساس واقعی از ارزش دادن به خود و اعتماد به نفس داده شود.»

دوبوسکی در نظر دارد که در آینده دستگاه تصفیه آب را برای دیگر مناطق نیازمند، با سنجش و طبقه بندی سیستم به اندازه منطقه فراهم کند. همچنین او می گوید که  «قطعات سیستم، از نظر تجاری به کلی در دسترس بوده و کاربرپسند طراحی شده اند، به طوری که فردی با قابلیت های یک مکانیک خودرو می تواند آن را جمع آوری و سر هم کند.»

محققان با توجه به زمان کار خود در روستا، سیستمی برای عملکرد بهتر در شرایط مزرعه به خوبی تنظیم کرده اند. اما آنها همچنین با چالش های پیش بینی نشده ای، مانند محدودیت آب در دسترس برای تصفیه آب مواجه شدند: این روستا تنها هفته ای دو بار محموله آب شور چاه دریافت می کند، در حالی که سیستم MIT برای تصفیه آب مداوم طراحی شده است. (این مشکل با اضافه کردن یک انبار ذخیره سازی 5000 لیتری برای محموله آب رفع شده است.) در این میان، دوبوسکی می گوید که عملکرد این فناوری تاکنون کاملا امیدوار کننده است.

دوبوسکی معتقد است که «این رویکرد پروژه در مورد کار برای جوامع کوچک در جهان در حال توسعه تا اندازه ای منحصر به فرد است. این حالت بر اساس به ارمغان آوردن بهترین فناوری برای رفع نیازهای مردم است. چالش این کار، آموزش دادن به طوری است که آنها بتوانند دستگاه تصفیه آب را راه اندازی و حفظ و نگهداری کنند.