سیانید در آب شیرین رخ می دهد Cyanide occurring in freshwater
واژه ی سیانید cyanide به یک آنیون تک بار متشکل از یک اتم کربن و یک اتم نیتروژن که با یک -CN سه گانه پیوند خورده، اشاره دارد. سمی ترین شکل سیانید، سیانید آزاد است، که شامل خود آنیون سیانید و سیانید هیدروژن، HCN، یا در حالت گاز یا مایع است. یک قاشق چای خوری از محلول 2٪ سیانید می تواند یک انسان را بکشد.
در pH برابر با 9.3 تا 9.5، -CN و HCN با مقدار مساوی از هر یک، در حالت تعادل هستند. در pH 11، بیش از 99٪ از سیانید به صورت -CN در محلول باقی می ماند، در حالی که در pH 7، بیش از 99٪ از سیانید به صورت HCN موجود است.
اگر چه HCN بسیار محلول در آب است، حلالیت آن با افزایش دما و در شرایط بسیار شور کاهش می یابد. هم گاز و هم مایع HCN بی رنگ هستند و بوی بادام تلخ می دهند، گرچه هرکسی نمی تواند بوی آنها را تشخیص دهد.
سیانید غالبا در یک تکنولوژی استخراج معدن، به نام شستشو توده ی سیانید cyanide heap leaching ، استفاده می شود. این یک راه ارزان برای استخراج طلا از سنگ معدن آن است. معدن چی های طلا، محلول سیانید را (که با طلا واکنش نشان می دهد) به توده های بزرگ سنگ معدن خرد شده در هوای آزاد می افشانند. سپس محلول را در بستر های شستشو و استخرهای لبریز جمع آوری کرده، آن را چندین بار به گردش در می آورند و طلا را از آن استخراج می کنند. (استعمال سیانید)
ایراد این تکنولوژی این است که سیانید برای پرندگان و پستاندارانی که به عنوان یک منبع آب به حوضچه های جمع آوری محلول سیانید می آیند، بسیار سمی است. این حوضچه ها همچنین ممکن است نشت یا سرریز نموده و آب آشامیدنی زیرزمینی و حیات وحش دریاچه ها و رودخانه را تهدید نمایند.
از آنجا که سیانید فلزات سنگین را تجزیه می کند، می تواند با فلزات دیگر و یا مواد شیمیایی دیگری که ممکن است به اندازه ی خود سیانید سمی باشند، ترکیب شود. به خصوص ماهی ها و بی مهرگان آبزی به قرار گرفتن در معرض سیانید حساس هستند. این ماده مانع از جذب اکسیژن توسط سلول ها شده و باعث می شود که گونه ها خفه شوند.
موجودات آبزی در محدوده غلظت های سیانید میکروگرم بر لیتر (قسمت در میلیارد) کشته می شوند، در حالی که مرگ و میر پرندگان و پستانداران در محدوده غلظت های سیانید میلی گرم بر لیتر (قسمت در میلیون) رخ می دهد.
غلظت سیانید آزاد موجود در محیط های آبی از 5.0 تا 7.2 میکروگرم بر لیتر موجب کاهش عملکرد شنا و ممانعت از تولید مثل بسیاری از گونه های ماهی می شود. عوارض جانبی دیگر عبارتند از: مرگ و میر، آسیب شناسی، استعداد به دام افتادن، اختلال تنفس، اختلالات تنظیم اسمز و الگوهای رشد تغییر یافته
غلظت ها بین 20 تا 76 میکروگرم در لیتر سیانید آزاد، باعث مرگ بسیاری از گونه ها شده و غلظت های بیش از 200 میکروگرم در لیتر برای بسیاری از گونه های ماهی بسیار سمی است.
بی مهرگان اثرات غیر مهلک نامطلوبی را در 18 تا 43 میکروگرم در لیتر سیانید آزاد، و اثرات کشنده ی آن را در 30 تا 100 میکروگرم در لیتر تجربه کنند. تماس مزمن با سیانید ممکن است تولید مثل، فیزیولوژی و سطح فعالیت بسیاری از گونه های ماهی را تحت تاثیر قرار داده، و ممکن است منابع شیلات را بی دوام کند. حساسیت موجودات آبزی به سیانید بسیار وابسته به گونه است، و نیز تحت تاثیر pH آب، درجه حرارت و مقدار اکسیژن و همچنین مرحله ی زندگی و شرایط ارگانیسم قرار می گیرد.
جلبک ها و ماکروفیت ها macrophytes ، نسبت به ماهی ها و بی مهرگان، غلظت های زیست محیطی بسیار بالاتری از سیانید آزاد را می توانند تحمل کنند و در مقابل 160 میکروگرم در لیتر یا بیشتر، عوارض جانبی از خود نشان نمی دهند. گیاهان آبزی در غلظت هایی که برای بسیاری از گونه های ماهی آب شیرین و بی مهرگان کشنده هستند، تحت تاثیر سیانید قرار نمی گیرند.
تحت شرایط هوازی، فعالیت های میکروبی می توانند سیانید را به آمونیاک کاهش دهند، که پس از آن نیز به نیترات اکسیده می شود. این فرایند در غلظت های سیانید تا 200 قسمت در میلیون، موثر واقع شده است. اگر چه تجزیه بیولوژیکی نیز تحت شرایط بی هوازی رخ می دهد، غلظت های سیانید بیش تر از 2 قسمت در میلیون برای این میکروارگانیسم ها سمی هستند.
**ن