بعضی افراد آنقدر به بوی کلر حساس هستند که اگر در آسانسور هتل یا ساختمانی باشند، به محض اینکه در آسانسور باز شود می‌توانند بگویند که استخر در آن طبقه هتل است یا خیر. اگر به پارک آبی سرپوشیده‌ی به شدت کلردار بروند، ممکن است حال آنها بد شود. به همین دلیل، همیشه باید مراقب باشند تا هنگام شنا از کلر دوری کنند.
اما پس از آنکه صحبت‌های یک پزشک را در مورد ارتباط بین قرار گرفتن در معرض کلر و مشکلات مختلف سلامتی بشنوید (از جمله مشکلات تیرویید)، شروع به جستجو با جزییات بیشتر در مورد کلر خواهید کرد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم در این مقاله به تعریف کلر، چرا باید از قرار گرفتن در معرض کلر دوری کرد؟، در خانه چطور می‌توانیم از کلر دوری کنیم و... بپردازیم.
کلر چیست؟
کلر یک ضد عفونی کننده رایج است که در دمای اتاق به حالت بخار است اما اغلب تحت فشار قرار می گیرد و برای حمل و نقل به یک مایع تبدیل می شود. کلر یکی از اجزای بسیاری از انواع سفید کننده‌های خانگی (نه همه آنها) است و همچنین اغلب در تصفیه آب و بهداشتی‌سازی استخر استفاده می شود. کلر حتی در مقدار کم هم سمی است. هنگامی که گاز کلر استنشاق شود، با رطوبت سیستم تنفسی ترکیب شده و هیپوکلرو اسید و هیدروکلریک اسید تشکیل می‌دهد که می توانند به بافت‌ها آسیب برساند.
آنچه که ما آن را «سفید کننده» می‌نامیم در حقیقت هیپوکلریت سدیم است که برای استفاده خانگی، به درصد کمی رقیق شده است. این مقدار کم نیز می‌تواند سمی بوده و در ترکیب با سایر مواد شیمیایی، بخصوص آمونیاک بسیار خطرناک است (اگر به طور تصادفی این کار را انجام دادید، بلافاصله خانه را ترک کنید و با مرکز کنترل مواد سمی تماس بگیرید!)
چرا باید از قرار گرفتن در معرض کلر دوری کرد؟
کلر حتی در مقادیر کم می‌تواند بسیار مضر باشد. علایم قرار گرفتن در معرض آن بلافاصله ایجاد شده و شامل خس خس سینه، مشکلات تنفس، سوزش چشم یا پوست، تنگی قفسه سینه، سردرد و سایر مشکلات باشد. مشکلات شدید شامل مواردی از قبیل تشکیل مایع در ریه‌ها است.
خوشبختانه با اینکه بیشتر ما در معرض منابع غلیظی از گاز کلر قرار نمی‌گیریم، بسیاری از ما روزانه از آب آشامیدنی، استخر شنا یا پاک کننده‌های معمول خانگی در معرض کلر قرار می‌گیریم. رایج ترین منبع قرار گرفتن در معرض کلر، آب آشامیدنی است، زیرا کلر برای ضد عفونی کردن آب مورد استفاده قرار گرفته است.
قطعا این یک گام مهم در ایجاد آب آشامیدنی پاکیزه است، اما با ظهور تحقیقاتی که ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض کلر و آمونیاک ( در میان سایر مشکلات) را نشان می‌دهد، به نظر مهم است که نگاه حیاتی به استفاده از کلر در آب آشامیدنی بیاندازیم.
در حقیقت، اداره کیفیت محیط زیست امریکا دریافت که خطر ابتلا به سرطان در افرادی که آب کلردار می‌نوشند 93% بیشتر است. قطعا دوری از کلر در استخر شنا و سایر منابع غیر ضروری ساده‌تر است، اما آب آشامیدنی یک ضرورت است و بسیاری از منابع آب شهری، کلر را به آب اضافه می‌کنند.
قرار گرفتن در معرض کلر استخرها با آسم، سوزش پوست و چشم و حتی سایش مینای دندان مرتبط است. حمام‌ها و دوش‌ها یکی دیگر از منابع اصلی قرار گرفتن در معرض کلر هستند.
در اولین نگاه به نظر نمی‌رسد همانقدر که از دوش یا حمام، کلر را جذب می‌کنیم از آب آشامیدنی جذب خواهیم کرد، اما از آنجایی که کلر سریعتر از آب تبخیر می‌شود و می‌تواند استنشاق شده و از طریق پوست جذب شود، در واقع هنگام دوش گرفتن کلر بیشتری را جذب می‌کنیم تا از آب آشامیدنی. همچنین کلر به هنگام ورود به آب، هوا یا بدن ما اثرات جانبی ایجاد می‌کند از جمله:
- دی کلرو استیک اسید (مرتبط با سرطان کبد)
- تری هالومتان شامل کلروفرم (افزایش تولید رادیکال‌های آزاد، تسریع پیری و ارتباط با سرطان، در مقادیر زیاد با سرطان سینه در زنان یافت می شود)
- دیو‌کسین
- Dioxin
- پی سی بی‌ها PCBs
- جهش دهنده‌های ناشناخته
در بخش بعدی مقاله به روش های حذف کلر از آب می پردازیم. برای مطالعه روی لینک قبل کلیک نمایید.
**ن