یک محقق هندی آمریکایی یک غشاء مصنوعی خودآرا به‌منظور جداسازی بهتر گاز و خالص‌سازی آب ساخت.
واشنگتن: یک هندی-آمریکایی یک غشاء مصنوعی خودآرا به‌منظور تصفیه بهتر آب ، انتقال دارو و شناخت DNA توسط انتقال یک میلیارد مولکول در ثانیه در هر کانال ساخت.
غشاء و فرآیندهای غشایی بیومیمتیک توسط مانیش کومار، استادیار مهندسی شیمی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا توسعه داده شده است.
غشاء از ترکیب لیپیدها – مولکول‌های چربی—و پروتئین اضافه تشکیل شده‌اند که کانالهای آب را با سرعت طبیعی غشاء انتقال داده و با کانالهای موازی در ساختار دو بعدی خودآرایی می‌کنند.
"طبیعت همه‌چیز را به‌صورت بسیار کارآمد انجام می‌دهد و پروتئین‌ها ماشین‌های شگفت‌انگیزی هستند که در غشاهای زیستی حضور دارند " کو مار
او اضافه کرد" آن‌ها عامل‌هایی دارند که به‌سختی در دستگاه‌های مصنوعی تکرار می‌شوند"
محققان نسل دوم کانالهای آب مصنوعی را توسعه دادند که کارهای قبلی را با تقلید از کانالهای آب—کانالهای آب طبیعی پروتوئینی—توسط ساختارهای با ثبات‌تر و ساخت آسان‌تر بهبود بخشیدند.
کومار و همکاران پیشرفت‌های خود را در شماره اخیر مقالات آکادمی ملی علوم گزارش دادند.
"ما با دیدن سرعت انتقال "جام مقدس"تعداد یک میلیارد مولکول آب در کانال در هر ثانیه شگفت‌زده شدیم. کو مار عنوان نمود و با علم روز بیان کرد.
کومار گفت " ما همچنین نشان دادیم که این کانالهای مصنوعی گرایش دارند در ارتباط باهم باشند تا آرایه‌های دو بعدی با تراکم منافذ بسیار بالا" ایجاد کنند.
محققان در نظر بگیرند که غشاهای PAP از انواع با اهمیت دیگر نسبت به اولین کانالهای آب مصنوعی گزارش شده تا به حال هستند. گرایش به این کانال‌ها به‌طور خودکار آرایه‌های بسته بندی‌شده متراکم را تشکیل می‌دهند که منجر به انواع کاربردهای مهندسی می‌شود.
کومار گفت "استفاده آشکار از این کانال‌ها شاید غشاهای تصفیه آب بسیار کارآمد ایجاد کند".