مقدمه
نیترات یک آلاینده رایج موجود در بسیاری از چاه ها در مینه سوتا است. وجود نیترات بیش از حد در آب آشامیدنی می تواند عوارض بهداشتی جدی برای نوزادان به دنبال داشته باشد. ما یک توضیح اولیه از نیترات موجود در چاه ارائه می دهیم و مراحلی را در اختیارتان می گذاریم که شما به عنوان یک صاحب چاه می توانید از آن ها برای محافظت از خانواده و بازدید کنندگان تان در مقابل بیماری ها استفاده کنید.
نیترات چیست؟
نیترات (NO3) یک ماده شیمیایی طبیعی ساخته شده از نیتروژن و اکسیژن است. نیترات در هوا، خاک، آب و گیاهان یافت می شود. اغلب نیترات موجود در محیط زیست ما از تجزیه گیاهان و ضایعات حیوانی حاصل می شود. مردم نیز نیترات را در قالب کود به محیط زیست اضافه می کنند.
نیترات چگونه وارد آب چاه می شود؟
سطح طبیعی نیترات در آب های زیرزمینی مینه سوتا معمولا بسیار کم (کمتر از 1 میلی گرم در هر لیتر [mg/L] نیترات نیتروژن است). با این حال، در مکانی که منابع نیترات مانند کود، فضولات حیوانی یا فاضلاب انسانی در نزدیکی سطح زمین متمرکز باشند، نیترات ممکن است به پایین نفوذ کرده و آب های زیرزمینی را آلوده کند. سطح بالای نیترات در آب های زیرزمینی اغلب از رواناب محوطه های اطراف انبار و مزارع کشاورزی، استفاده بیش از حد از کود های شیمیایی، و یا سیستم های سپتیک ناشی می شود.
چاه هایی که بیشتر در معرض آلودگی نیترات قرار دارند عبارتند از: چاه های کم عمق، چاه های دستی با پوششی که ضد آب نیست و چاه هایی که دچار آسیب دیدگی، نشت پوشش و یا استعداد نشت هستند.
آلودگی نیترات یک چاه اغلب به عنوان اولین نشانه کیفیت رو به وخامت آب های زیرزمینی محسوب می شود.
عوارض بهداشتی نیترات موجود در آب کدامند؟
وجود نیترات بیش از حد در آب آشامیدنی برای کودکان زیر شش ماه خطرناک است. اگر نوزادی از آبی با نیترات زیاد یا شیرخشکی تهیه شده از آبی با نیترات زیاد تغذیه کند، ممکن است به یک بیماری به نام «سندرم کودکان آبی» یا «متهموگلوبینمی» دچار شود. باکتری هایی که در معده نوزاد وجود دارند می توانند نیترات را به نیتریت (NO2) تبدیل کنند، یک ماده شیمیایی که می تواند در توانایی خون نوزاد برای حمل اکسیژن اختلال ایجاد کند. با وخیم شدن شرایط، پوست نوزاد به ویژه در اطراف چشم ها و دهان به رنگ مایل به آبی در می آید. اگر میزان نیترات موجود در آب به اندازه کافی زیاد باشد و کودک مراقبت های پزشکی به موقع دریافت نکند، این بیماری موجب مرگ می شود. همچنین ببینید: آب آشامیدنی سالم برای کودک شما.
چرا نوزادان کوچک حساس تر هستند؟
با افزایش سن نوزاد، اسیدیته معده اش افزایش یافته و موجب کاهش تعداد باکتری هایی می شود که نیتریت تولید می کنند. پس از شش ماه، دیگر تبدیل نیترات به نیتریت در معده رخ نمی دهد. اکثر بزرگسالان می تواند مقدار زیادی نیترات مصرف کنند بی آنکه بیماری بر آن ها عارض شود. در واقع، یک فرد بالغ متوسط در ایالات متحده روزانه حدود 20-25 میلی گرم نیترات را از طریق مواد غذایی و تا حد زیادی از طریق سبزیجات مصرف می کند.
زنان باردار، افرادی که اسیدیته معده شان کاهش یافته است و افراد مبتلا به اختلالات خونی خاص نیز ممکن است مستعد ابتلا به متهموگلوبینمی ناشی از نیترات باشند. بعضی از تحقیقات نشان داده است که نیترات نیز ممکن است نقشی در ایجاد برخی از سرطان ها ایفا کند. با این حال، در حال حاضر هیچ گونه شواهدی وجود ندارد که نشان دهد مصرف نیترات موجب افزایش خطر ابتلا به سرطان می شود.
چقدر نیترات بیش از حد است؟
استاندارد آب آشامیدنی فدرال برای نیترات 10 میلی گرم بر لیتر از نیترات نیتروژن است، که محافظت از نوزادان در برابر سندرم کودکان آبی را فراهم می کند. این سطح برای تمام سیستم های آب عمومی اجباری، و برای چاه خصوصی توصیه می شود.
چگونه دریابیم که آیا در آب چاه مان نیترات وجود دارد یا خیر؟
نیترات بی مزه، بی بو، و بی رنگ است. برای دریافتن اینکه آیا نیترات در آب شما وجود دارد، آن را توسط یک آزمایشگاه که برای تست نیترات توسط وزارت بهداشت تایید شده است تست کنید. آزمایشگاه ها بطری های نمونه برداری و دستورالعمل هایی را در اختیارتان قرار خواهند داد. صرف نظر از اینکه کدام تست را انجام می دهید، همیشه اطمینان حاصل نمایید که از آزمایشگاهی کمک می گیرید که برای انجام دادن هر یک از این تست های خاص تایید شده است.
هر چند وقت یک بار باید از چاه آبم تست نیترات بگیرم؟
ایده خوبی است که هر دو یا سه سال یک بار از چاه تان یک تست نیترات بگیرید، و در صورتی که نیترات در نمونه های قبلی شناسایی شده باشد فواصل را کمتر کنید. مقررات دولت پیمانکاران چاه را ملزم می کنند تا زمانی که یک چاه جدید می سازند، یک نمونه تست تشخیص باکتری ها و نیترات از آب بگیرند و ارائه دهند. پس از آن، صاحبان چاه های خصوصی باید خودشان ترتیبی برای تست آب شان بدهند.
همچنین اگر خانمی هستید که قصد باردار شدن دارد و یا اگر نوزاد ها از این آب استفاده خواهند کرد، باید از آب تان تست تشخیص نیترات بگیرید.
اگر نیترات در آب من یافت شد چه؟
1. اگر غلظت نیترات نیتروژن بیش از حد سلامت 10 میلی گرم بر لیتر تجاوز کرد، از آن آب به هیچ نوزاد زیر شش ماهه ای ندهید، چه به صورت مستقیم و چه در شیر خشک. نوزادان باید از منبع آبی تغذیه کنند که تست شده و معلوم شده است که سطح نیترات آن کم است و از نظر باکتریایی سالم است. در آب معدنی های تجاری نیز باید استاندارد نیترات رعایت شود.
2. آبی با نیترات بالا را برای تصفیه کردن نجوشانید. نیترات از طریق جوشاندن از آب حذف نمی شود. جوشاندن در واقع به علت تبخیر آب موجب بالاتر رفتن غلظت نیترات می شود.
3. چاه تان را بازرسی کنید. اگر چاه تان قدیمی است و یا نمی دانید که آیا به لحاظ ساختاری مناسب است یا خیر، ایده خوبی است که چاه تان را توسط یک پیمانکار چاه مجوز دار بازرسی کنید. مشکلات نیترات و باکتری گاهی اوقات از عیوب ساختاری چاه ناشی می شوند که اجازه می دهد آب های سطحی آلوده به چاه وارد شوند. تعمیر چاه و یا ساخت یک چاه عمیق تر جدید نیز اغلب موجب کاهش قابل توجهی در سطح نیترات می شود. برای پیدا کردن چاه کن های مجاز در منطقه تان، به صفحات زرد در قسمت «حفاری و خدمات» نگاهی بیندازید
4. منابع نیترات در نزدیکی چاه را شناسایی و حذف کنید. کودها، فضولات حیوانی، و سیستم های فاضلاب باید به گونه ای تعیین مکان و مدیریت شوند که موجب آلودگی چاه نشوند. اگر یک منبع نیترات بیش از حد به چاه نزدیک است و نمی توان آن را جابه جا کرد، ممکن است مجور شوید چاه را تا همیشه مهر و موم کنید و توسط یک پیمانکار چاه مجوز دار یک چاه دیگر حفر کنید.
نظرتان در باره یک دستگاه تصفیه آب چیست؟
استفاده از دستگاه تصفیه آب خانگی برای تصفیه آب حاوی سطوح بالای نیترات که به نوزادان داده می شود توصیه می شود.
آیا باید چاه را برای هر چیزی غیر از نیترات تست کنم؟
بله. چاه های خصوصی را باید حداقل یک بار در سال برای ایمنی باکتریایی تست کرد. بهتر است هر زمان که تغییراتی در طعم، بو یا ظاهر آب مشاهده کردید، از آب چاه تست باکتری بگیرید. همچنین ببینید: ایمنی باکتریایی آب چاه.
علاوه بر این، هنگامی که آب بیش از چند ساعت بیکار در لوله ها می ماند، می تواند سرب را از طریق لوله های سربی قدیمی، لوله های مسی لحیم شده با سرب و اجزای لوله کشی جذب کند. توصیه می شود که تا زمانی که احساس می کنید آب سردتر شده است (معمولا 30-60 ثانیه) آب مانده را بگذارید برود، و یا از آب تان زمانی که حداقل شش ساعت در لوله ها مانده باشد، تست تشخیص سرب بگیرید. همچنین، هرگز از آب شیرهای آب گرم برای نوشیدن یا پخت و پز استفاده نکنید. همچنین ببینید: سرب موجود در سیستم های آب چاه.
آرسنیک به طور طبیعی در حدود نیمی از چاه های مینه سوتا وجود دارد، و حدود 10 درصد از چاه ها آبی تولید می کنند که از 10 میکروگرم در لیتر (قسمت در میلیارد) که استاندارد آب آشامیدنی فدرال است تجاوز می کنند. آرسنیک در غرب مینه سوتا بیشتر شایع است، اما می تواند تقریبا در هر نقطه ای از کشور یافت شود. مصرف طولانی مدت آرسنیک بالاتر از استاندارد آب آشامیدنی ممکن است خطر ابتلا به مشکلات سلامت پوست، سیستم گردش خون، سیستم عصبی، ریه ها و مثانه، از جمله برخی از انواع سرطان ها را افزایش دهد. برای تعیین اینکه آیا آرسنیک در آب موجود است یا خیر، هر چاه خصوصی باید حداقل یک یا دو بار تست شود.
سایر آلاینده ها هم گاهی اوقات در سیستم های آب خصوصی وجود دارند، اما خیلی کمتر از باکتری، نیترات، آرسنیک یا سرب. اگر چاه در نزدیکی مخازن سوخت یا یک منطقه تجاری یا صنعتی واقع شده است، آزمایشی برای تشخیص «مواد شیمیایی آلی فرار» (ترکیبات آلی فرار) ایده ی خوبی است. MDH یک بروشور از ترکیبات آلی فرار را در دسترس تان قرار می دهد. گاهی اوقات در چاه های واقع در نزدیکی زمین های کشاورزی و یا مناطقی که برای نگه داری از مواد شیمیایی کشاورزی استفاده می شوند، مواد شیمیایی کشاورزی یافت می شود. چاه های کم عمق تر نسبت به آلودگی با آفت کش ها آسیب پذیر تر از چاه های عمیق هستند. اگر چاه تان در یک منطقه ی کشاورزی واقع شده، و به خصوص اگر آن چاه کم عمق است، ممکن است لازم شود آزمایشی برای تشخیص چندین نوع از آفت کش هایی که اغلب در آن منطقه مورد استفاده قرار می گیرند، انجام دهید.
اگر کودکان و نوجوانان از آب می آشامند، هنگام تجویز مکمل های فلورید یک تست سطح طبیعی فلوراید به دندانپزشک تان اطلاعات مفیدی خواهد داد. تعداد کمی از چاه های موجود حاوی سطوح طبیعی فلوراید هستند که از استاندارد بهداشتی تجاوز می کند.