کامپوچا و آب: آلودگی، تصفیه و جنجال آرشیو مقالات

 آب. چای. قند. فرهنگ. زمان

مواد تشکیل دهنده کامپوچا منعکس کننده ماهیت ساده نوشیدنی و فرایند تولید آن است. جامعه ما این مواد را به وفور در دسترس قرار می دهد، سپس آنها را به منظور سودآوری و به قیمت گیج شدن و یا حتی بیمار شدن مصرف کننده، خراب و یا آلوده می کند. 

چای را می توان با مواد شیمیایی کافئین زدایی کرد، قند را می توان با سموم رنگ و لعاب زد، و آب شیر را می توان به طرزی خیانت آمیز انتقال داد، اما علم همواره ما را آزاد خواهد کرد. با آموختن اینکه چه چیزی را انتخاب کنیم، قدرت کسب می کنیم. بنابراین از قرار گرفتن در زیر دوش آب سرد حقیقت نترسید - ادامه بده، درست بپر وسطش- آب، آنطور که معلوم است، حالش خوب است.

از طریق باهم دوش گرفتن در مصرف آب صرفه جویی  کنید!

تابستان بالاخره تشریف فرما شده و ما مطمئنا روزهای گرمی داریم. هر چند که واقعا به خاطر بی احترامی که جامعه مان نسبت به ذخایر آب جهانی نشان می دهد ناراحت هستم، اما صمیمانه سپاسگزار هستم و زمانی که خودمان را با بخش های زیادی از جمعیت جهان مقایسه می کنم، می بینم که بسیار خوش شانس هستم که در جایی زندگی می کنم که در آن، آب نه تنها برای نوشیدن، بلکه برای شستن بدن، ظروف و حتی سگم به راحتی یافت می شود.

آب حیاتی ترین مایه ی حیات است، که بدون آن طی چند روز هلاک می شویم. مثل یک پیتزای معروف نیوزیلندی و یا نان خمیر ترش سان فرانسیسکویی، آب تاثیر عمیقی بر عطر و طعم چای کامپوچا و سلامت فرهنگ کامپوچا دارد. (تمام آنها به مخمرهای وحشی منطقه نیز بستگی دارند، اما آن موضوع از حوصله ی این مجمل بیرون است و در پست دیگری باید به آن پرداخت).

بسیاری از انواع آب برای دم کردنی کامپوچا مناسب هستند، اما مهمترین موضوع مورد توجه، حذف کلر و آلاینده های دیگر است که ممکن است به فرهنگ آسیب برساند.

 

قبل از اینکه وارد بحث شویم، مروری داشته باشیم بر برخی از حقایق سریع در مورد آب:

• آب یک ماده شیمیایی با فرمولH2O  است. مولکول آن شامل یک اتم اکسیژن و دو اتم هیدروژن است که توسط پیوندهای کووالانسی به هم متصل شده اند.

• آب70.9  درصد از سطح زمین را پوشش می دهد، و برای تمام گونه های شناخته شده حیات حیاتی است. اقیانوس ها 97  درصد از آب های سطح زمین را، یخچال های طبیعی و یخ های قطبی 2.4٪ از آن را، و دیگر آب های سطحی زمین مانند رودخانه ها، دریاچه ها و برکه ها 0.6٪ آن را تشکیل می دهند.

• آب آشامیدنی تمیز برای انسان ها و سایر موجودات مختلف ضروری است. دسترسی به آب آشامیدنی سالم به طور پیوسته و قابل ملاحظه ای در دهه های گذشته تقریبا در هر بخشی از جهان بهبود یافته است. ارتباط واضحی بین دسترسی به آب سالم و تولید ناخالص داخلی سرانه وجود دارد. با این حال، برخی از ناظران برآورد کرده اند که تا سال 2025 بیش از نیمی از جمعیت جهان با آسیب پذیری مبتنی بر آب مواجه خواهد شد.

•  1٪ از آب موجود بر روی زمین را می توان به عنوان آب آشامیدنی استفاده کرد.

•  حدود 70 درصد از آب شیرین برای کشاورزی مصرف می شود.

•  66٪ بدن انسان را آب تشکیل می دهد. این ماده در هر عضوی از بدن موجود است و به عملکرد های فیزیکی کمک می کند.

آب شیر: آیا برای نوشیدن سالم است؟

احمقانه است اگر انکار کنیم که منابع آب آشامیدنی به طور فزاینده ای از طریق مشکلات زیست محیطی و سیستمیک در حال آلوده شدن هستند. دارو های بیش از حد تجویز شده و دیگر آلاینده ها به هر دو منابع شهری و آب های زیرزمینی هجوم برده اند. زیرساخت های قدیمی بسیاری از امکانات آب شهری نیز همینقدر خطرناک هستند. استخراج معدن، آفت کش ها و نشت نفت را هم به لیس اضافه کنید - که یک تنوشابه ی کامل بالقوه است که بالاخره به بدن شما راه پیدا می کند و برای اکوسیستم داخلی بدنتان ویرانی به بار می آورد. و ما حتی مواد شیمیایی که به صورت عمدی در آب ریخته می شوند، مانند کلر و فلورید، را ذکر نکرده ایم، که سهم زیادی از جنجال را به خود اختصاص داده اند.

 

ترس از منابع آب آلوده برخی را به مصرف آب معدنی وادار کرده است، اما همانطور که مدت هاست می دانیم، برخی از آب های معدنی که در بطری ریخته شده اند، همان آب های شهری هستند با یک برچسب فانتزی، در حالی که سایرشان از کشورهای خارجی وارد شده و رد پای کربن بسیار بزرگی را برجای می گذارند. برای کاهش هزینه ها و ضایعات، خانواده های زیادی دارند به سیستم های تصفیه آب خانگی، اسمز معکوس و یا تقطیر، به عنوان جایگزین ایمن تری برای شیر آب روی می آورند.

 

کلر

کلر به طور گسترده ای برای کشتن آلاینده هایی مانند پاتوژن های مضر، در آب آشامیدنی شهری ریخته می شود. در کشورهای در حال توسعه، افزودن کلر موجب شده است که تعداد مرگ و میر نوزادان به علت بیماری های ناشی از آب کاهش یابد. با این حال، کارامدی اش در کشتن باکتری به این معنی است که برای استفاده در دم کردنی کامپوچا مناسب نیست زیرا می تواند به باکتری های سالم که بخشی از این فرهنگ هستند، آسیب برساند.

هنگامی که کلر به منبع آب آشامیدنی اضافه می شود، با سایر ترکیبات طبیعی ترکیب شده و تری هالومتان ها (فراورده های جانبی کلر) یا THM ها را تشکیل می دهد.THM ها سرطان زا هستند و قرار گرفتن بلند مدت در معرض آن ها «عوارض جانبی بر روی سیستم عصبی مرکزی، کبد، کلیه و قلب را به دنبال دارد.» روش های جایگزین کلر برای ضدعفونی آب آشامیدنی از جمله نور ماوراء بنفش و ازون، به طور گسترده ای در اروپا مورد استفاده قرار گرفته و موفقیت های بزرگی هم به دست داده است. برخی از شهرداری های ایالات متحده نیز این سیستم ها را به کار برده اند، اما مسئله این است که استفاده از کلر کم هزینه تر است.

 

فلورید

تاریخ فلورید زنی در ایالات متحده، اطمینان بخش نیست. واقعیت این است که نوع فلورید استفاده شده در اکثر منابع آب در ایالات متحده هگزا فلورو سیلیسیک اسید است و در غیر این صورت از فراورده ی سمی و خورنده ی صنایع تولید کود و آلومینیوم (یعنی تولید سلاح) استفاده می شود، که اطمینان بخش نیست. گزارش کرده اند که 98 درصد از منابع آب اروپا فلورید زنی نمی شوند، و اینکه هیچ رابطه ای میان فلورید و پوسیدگی (کرم خوردگی) دندان در این کشورها وجود ندارد، اطمینان بخش نیست. این واقعیت که مقامات نمی توانند دوز فلوریدی که هر فرد می خورد را کنترل کنند، اطمینان بخش نیست. می توانم مثال های بیشتری بیاورم، اما می دانم که حالا دیگر منظورم را گرفته اید.

سمیت فلورید با چند بیماری مانند آلزایمر و سندرم داون مرتبط است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که مصرف موضعی فلورید (از طریق خمیر دندان، دهان شویه و یا در مطب دندانپزشک) موثرتر از خوردن آن است. البته، حفظ بهداشت کامل دهان به صورت روزانه بهترین نتایج را به دست می دهد، اما افزایش مصرف کلسیم و منیزیم نیز نقش مهمی در جلوگیری از کرم خوردگی دندان ایفا می کند.

من به سهم خود، مخالف فلورید زنی هستم، زیرا

الف) علم، در بهترین حالت، آشفته است و در بدترین حالت، به مسمومیت با سمی کاملا غیر ضروری به دست های MIC اشاره دارد و

ب) مفهوم استفاده از درمان های دارویی از طریق منبع آب، بی آنکه از آن هایی که تصفیه شده اند رضایتی حاصل شده باشد، به سختی توجیه پذیر است.

 

نقل قول زیر از یک مطالعه ی اخیر می گوید:

«اگر چه شیوع پوسیدگی بین کشورها متفاوت است، مقادیر آن در همه جا تا حد زیادی در سه دهه ی گذشته کاهش یافته است، و نرخ ملی پوسیدگی دندان در حال حاضر در تمام جهان پایین است. این روند بدون توجه به غلظت فلورید در آب و یا استفاده از نمک حاوی فلورید رخ داده است، و احتمالا نشان دهنده ی استفاده از خمیر دندان حاوی فلورید و عوامل دیگری از جمله شاید جنبه های تغذیه ای باشد.»

منبع: پیزو جی و همکاران. (2007). فلورید زنی آب جامعه و جلوگیری از پوسیدگی دندان: یک بررسی انتقادی. تحقیقات بالینی دهان 11 (3): 189-93.

 

پاداش: اینجا چند راه برای حذف فلورید از آب آشامیدنی خود را است.

توجه: گرچه چای حاوی فلورید است، اما در این حالت یک ماده طبیعی است و سطوح تقریبی آن پایین هستند، درست برعکس فلورید موجود در آب و مواد غذایی که منجر به مقادیر مصرف نامشخصی در هر روز می شود.

 

پالودن آب

 

پالودن آب یکی از رایج ترین راه هایی است که خانواده ها آن را برای حذف کلر و ذرات دیگری که ممکن است در منبع آب موجود باشند، به کار می برند. در اکثر دستگاه های تصفیه ی رو سینکی و پارچ ها ی تصفیه از زغال فعال استفاده می شود، که یک ماده بسیار متخلخل است و کلر و سایر گازها / آلاینده ها را به محضی که از آن عبور می کنند، جذب می کند. حاصل کار معمولا آبی با مزه ی بسیار بهتر و حتی با ظاهری بهتر است. با این حال، با اکثر پارچ های تصفیه، تنها 30٪ -60٪ از آلاینده به احتمال زیاد حذف می شوند. در مقابل، سیستم های undersink تا 99٪ از کلر را حذف خواهند کرد.

 

نوع شایع دیگری از سیستم های تصفیه، اسمز معکوس است. این دستگاه از طریق عبور دادن اجباری آب از درون یک غشاء نیمه تراوا کار می کند. آب خالص با فشار از فیلتر عبور می کند در حالی که فاضلاب به پایین رفته و تخلیه می شود. در نهایت، قبل از اینکه از شیر خارج شود، از درون یک فیلتر زغال عبور داده می شود. نقطه ضعف بزرگRO این است که مقدار زیادی از آب در این فرآیند هدر می رود. 2 گالن آب لازم است تا 1 گالن آب  RO تهیه شود.

 

تقطیر فرایند جوشاندن آب است تا زمانی که به بخار تبدیل شود، سپس بازپس گیری آن بخار را شامل می شود و اینکه اجازه دهیم همینطور که خنک می شود متراکم شود. بخار، عاری از تمام مواد معدنی، به حالت مایع برمی گردد. نقطه ضعف تقطیر، فقدان همین مواد معدنی است. برخی با اضافه کردن نمک برای معدنی کردن آب به مقابله با این اثرات می پردازند.

 

تصفیه یا جوشاندن آب شیر برای تهیه ی کامپوچا ضروری است. یک پارچ از نوع بریتا، که نام دختر مخترع است، این ترفند را انجام خواهد داد. پیشنهاد من همیشه این است که آبی را که در دست دارید استفاده کنید. مهم ترین علت ساخت کامپوچا در خانه برای صرفه جویی در پول است، بنابراین استفاده از آبی که می نوشید هزینه ی اضافی در بر نخواهد داشت. اگر دستگاه تصفیه ندارید، در اینجا چند روش پیشنهاد می کنیم که از طریق آن ها می توانید آب تان را کلردایی کنید.

 

کلر زدایی

1.  تبخیر: کلر یک گاز است. به این ترتیب، اگر به آن زمان کافی بدهید، تبخیر می شود. آب را به مدت 24 ساعت بیرون بگذارید و اجازه دهید کلرش تبخیر شود.

2. جوشاندن: آب خود را به مدت 10 دقیقه بجوشانید تا کلر موجود در آن حذف شود. کسانی که در خارج از شهرستان های بزرگ زندگی می کنند، ممکن است از آب چاه یا آب چشمه استفاده کنند. اغلب اوقات ممکن است این نوع از آب را بی آنکه تصفیه اش کنند استفاده کنند. اگر مطمئن نیستید که چه چیزی در آب تان وجود دارد، پس از مسئولان آب محلتان درخواست نمایید تا گزارشی رایگان از کیفیت آبتان در اختیارتان بگذارند.

 

آب و کلمات

اگر چند سال پیش کتاب «عجب ترتیبی» را دیده باشید، پس احتمالا با اثر ماسارو ایموتو آشنا هستید. او دکتر طب جایگزین است که مدعی است کریستال های آب یخ زده، بسته به نیتی که به آن ها منتقل می شود، تغییر شکل می دهند. به عنوان مثال، بلورهای آبی که در معرض موسیقی هوی متال قرار گرفتند، می بایست زیبایی و دل انگیزی شان کمتر از آن هایی باشد که در معرض افکار قدردانی یا عشق قرار گرفته بودند. اگر خوش قلب باشی، این موضوع بسیار جذاب به نظر می رسد! آگاهی از این که افکار من می تواند شکل بلورهای آب را تغییر دهد، تقریبا به اندازه ی رنگین کمان و تک شاخ هیجان انگیز است!

با این حال، عدم صداقت دکتر ایموتو در به اشتراک گذاری فرایند علمی خود، موجب شک و تردید بسیار است. یک مطالعه ی کورکورانه تر مطالعه ی او را تقویت کرد، اما آزمایشات بعدی آنقدر ها هم موفق نبوده اند. خوب، اجازه ندهید که علم احمقانه ی قدیمی به تخیلتان راه پیدا کند. افزودن کلمات مثبت، تصاویر زیبا و پخش موسیقی برای فرهنگ تان، همگی راه هایی برای رسوخ ارتعاشات خوب بیشتری در بوچ تان می باشد.

 

آشامیدن آب با KT (کامپوچا) تان

 نه تنها آب برای تهیه ی کامپوچا مهم است، بلکه نوشیدن مقدار زیادی از آن همراه با کامپوچا تان نیز مهم است. از آنجا که بوچ یک سم زدای طبیعی است، شما نیاز برای شستن سمومی که آن از بدن آزاد می کند، آب نیاز دارید. اگر به اندازه کافی آب مصرف نکنید، ممکن است سموم مجددا جذب بدن شوند و به این ترتیب تمام هدف تان با شکست مواجه می شود.

من روزم را با 2-4 اونس KT در یک لیوان آب شروع می کنم. نه تنها از فواید بعداشتی چای کامپوچا برخوردار می شوم بلکه به آبی هم که برای تامین آب بدنم نیاز دارم دست می یابم. به علاوه، بوچ طعمی شبیه به لیمو را به آب تان می دهد - این نیز یک راه عالی برای خوراندن مقداری از کامپوچا به دوستی است که در مقابل طعم و مزه بسیار مقاومت می کند. آب میوه نیز یک راه دیگر است اما قند اضافی نیز به آن می افزاید.

گرچه سرکشیدن لیوان های بلندی پر از KT وسوسه انگیز است، اما بهتر است برای حصول اطمینان از حداکثر بهره وری، دوز های کم و مکرری را مصرف کنید. مصرف بیش از حد کامپوچا در یک بار ممکن است، به هنگام پردازش ممکن است برای بدن مشکل ایجاد کند و بسته به بیوشیمی هر فرد، می تواند منجر به واکنش هرکسهایمر (سنکوپ؟) شود. اگر به هنگام نوشیدن کامبوچا هر گونه احساس ناراحتی داشتید، اول باید مصرف آب را افزایش  دهید، در حالی که به طور همزمان میزان  KT را کاهش می دهید.