هنگامی که گازها در آب شیرین یافت می شوند
پساب ها اغلب مخلوط های پیچیده ای از سموم هستند. اگر دو یا چند سم با هم در یک پساب موجود باشند، ممکن است یک اثر ترکیبی افزاینده بر ارگانیسم بگذارند. برخی از گازهایی که می توانند به حیات آبزیان آب شیرین آسیب برساند، عبارتند از کلر، آمونیاک و متان. کلر در ترکیب با مس بسیار افزاینده است. این ترکیب معمولا در محیط یافت نمی شود، مگر اینکه در موارد نادر به صورت یک گاز زرد یافت شود. این گاز یک ماده صنعتی است و محصولات جانبی کلر (ارگانو کلر ها و دیوکسین ها) در محیط پایدار می باشند. یکی از بزرگترین کاربردهای کلر در صنعت کاغذ است. کلر نخست برای شکستن لیگنان استفاده می شود که الیاف های چوب را کنار هم نگه می دارد و سپس برای سفید کردن کاغذ به کار می رود.
سپس پساب یا فاضلاب حاوی دیوکسین ها و سایر ارگانوکلر ها به رودخانه ها و آبراه ها ریخته می شوند. این مواد بسیار سمی و سرطان زا هستند. هنگامی که در جریان زباله، آنها با دیگر مواد آلی و سورفاکتانت ها تماس پیدا می کنند، ترکیب شده و میزبانی متشکل از مواد شیمیایی آلی بسیار سمی را تشکیل می دهند.
آب آلوده می شود؛ ماهی ها آلوده می شوند؛ حیوانات ماهی ها را می خورند و انسان ها نیز حیوانات و ماهی های آلوده را می خورند.
این مشکل چنان گسترده است که به سختی می توان انسانی را یافت که سطح قابل تشخیصی از دیوکسین در خون وی موجود نباشد.
برخی از محیط زیست شناسان برای ممنوعیت استفاده از کلر به عنوان سفید کننده در خمیر و صنعت کاغذ در اطراف دریاچه های بزرگ اقدام می کنند.