اکسیژن محلول در آب که از آن به عنوان DO یا Dissolved Oxygen نام برده می شود، شاخصی است که برای تعیین کیفیت آب استفاده می شود. DO معمولا در بررسی های کیفی آب و فاضلاب و همچنین تصفیه آب کاربرد فراوان دارد. اگرچه کاربرد عمده آن در پزشکی می باشد.
تعریف اشباع اکسیژن Oxygen saturation
اشباع اکسیژن (SO2) اندازه گیری نسبی مقدار اکسیژن محلول یا وارد شده به محلول است که به عنوان DO شناخته می شود. می توان آن را با یک سنسور تشخیص اکسیژن محلول یا یک اپتود optode در رسانه های مایع که معمولا آب می باشد، اندازه گیری نمود. واحد استاندارد اشباع اکسیژن درصد (٪) است.
اشباع اکسیژن می تواند منطقه ای و غیر تهاجمی اندازه گیری شود. اشباع اکسیژن شریانی (SaO2) معمولا با استفاده از پالس اکسی متری pulse oximetry اندازه گیری می شود. اشباع بافت در مقیاس محیطی را می توان با استفاده NIRS اندازه گیری کرد. این روش را می توان در هر دو عضو عضله و مغز اعمال نمود.
.تصویر زیر پالس اکسی متری را نشان می دهد
استفاده از اشباع اکسیژن در طب
در طب، اشباع اکسیژن اشاره به توان اکسیژن رسانی خون دارد یا هنگامی که مولکول های اکسیژنO2 وارد بافت های بدن می شوند. در این مورد، خون در ریه ها که در آن مولکول های اکسیژن را از هوا به خون وارد می کند، از اکسیژن اشباع می شود. اکسیژن اشباع در واقع اندازه گیری میزان (درصد) اتصال هموگلوبین در جریان خون اشغال شده توسط اکسیژن است. ماهی ها، بی مهرگان، گیاهان و باکتری های هوازی نیاز به اکسیژن برای تنفس دارند.
اشباع اکسیژن در علم محیط زیست
در محیط های آبی، اشباع اکسیژن، نسبت غلظت اکسیژن محلول (O2) در آب، به حداکثر میزان اکسیژنی است که در آب، در آن دما و فشار، تحت تعادل پایدار حل خواهد شد.
آب خوب هوادهی شده- آب سرشار از اکسیژن- (مانند یک جریان سریع در حال حرکت) بدون تولیدکننده و یا مصرف کننده اکسیژن، 100٪ اشباع شده است. ممکن است که آب راکد نیز تا حدی با اکسیژن اشباع شود (به عنوان مثال رسیدن٪ اشباع بیش از 100). که ممکن است به دلیل تولید کننده های فتوسنتزی آبی اکسیژن و یا تعادل آهسته بعد از یک تغییر شرایط جوی باشد. آب راکد در حضور مواد فاسد شونده به طور معمول دارای غلظت اکسیژن بسیار کمتر از 100٪ خواهد شد.
اکسیژن محیط زیست می تواند برای پایداری یک اکوسیستم خاص مهم باشد. برای یک جدول از حداکثر غلظت تعادل محلول اکسیژن در مقابل درجه حرارت در فشار اتمسفر و سطح مطلوب و مناسب از اکسیژن محلول بالاتر از 6 ppm است.
اکسیژن کافی (هیپوکسی زیست محیطی) اغلب ناشی از تجزیه ماده آلی و یا آلودگی ماده مغذی، ممکن است در آب رخ دهد. مانند حوضچه ها و رودخانه ها
و یا رسیدگی به سرکوب و از بین بردن حضور موجودات هوازی: مانند ماهی
اکسیژن زدایی جمعیت نسبی ارگانیسم های غیر هوازی مانند گیاهان و برخی از باکتری را افزایش می دهد. مانند گیاهان و برخی از باکتری ها، همچنین عوارض جانبی دیگری مانند صدمه به جان ماهی ها و... دارد. اثر عمده آن تغییر تعادل طبیعت با افزایش غلظت بی هوازی در مقابل گونه های هوازی است.
مقالات بیشتر در مورد تصفیه آب و دستگاه تصفیه آب را می توانید در سایت بهاب دنبال نمایید
ن**