پیشرفت‌ها و چالش‌ها
از دهه 1980 دسترسی به منابع آب شهری از 75.5% به 98% افزایش یافته است. به گفته یکی از ناظران ایرانی، مقدار آب عرضه شده افزایش یافته و کیفیت آن بهبود یافته است. او نتیجه می‌گیرد که این بهسازی ها بسیار موفقیت‌آمیز بوده و نمونه ای از بهترین شیوه است که باید به سایر کشورها پیشنهاد شود. با این حال، همچنان چند چالش باقی می‌ماند. بر اساس اطلاعات بانک جهانی، این بخش تحت تاثیر :
- پایین بودن بهره وری مصرف آب در مناطق شهری و روستایی
- مشارکت محدود سهامداران در برنامه ریزی و مدیریت توسعه
- نیازهای زیاد به احیا و توسعه زیرساخت هیدرولیکی برای مصرف آب پایدار
- مشکلات آلودگی ناشی از تخلیه فاضلاب تصفیه نشده در راه‌آب‌های عمومی و سفره‌های آب
- و موسسات ضعیف درگیر در بخش و هماهنگی محدود بین سهامداران.
باز هم طبق اطلاعات بانک جهانی، عملکرد ضعیف تامین آب و تاسیسات تخلیه فاضلاب در محل، باعث افزایش خطر آلودگی آب‌های زمینی و سطحی و خطرات سلامتی و محیط زیستی ناشی از تخلیه و استفاده مجدد پساب های تصفیه نشده برای آبیاری می شود.
ظرفیت فنی، سازمانی و مالی محدود شرکت‌های آب و فاضلاب، عدم وضوح در مورد مسئولیت‌های سازمانی نهادهای این بخش، و ساختارها و سطوح تعرفه‌ای غیر شفاف و ناکافی است.
مسئولیت تامین و بهداشتی‌سازی آب
خط مشی :
وزارت انرژی از طریق معاون وزیر در امور مدیریت آب و فاضلاب شهری و روستایی، مسئول تعیین سیاست های های این بخش است. معاون وزارت امور آب در همین وزراتخانه همراه با یازده هیئت مدیره آب منطقه‌ای، مسئول مدیریت منابع آب است.
سازمان حفاظت از محیط زیست مسئول کنترل آلودگی آب است. وزارت بهداشت و آموزش پزشکی مسئول تنظیم استانداردهای کیفیتی آب آشامیدنی و همچنین نظارت و اجرای آنها است.
شرکت ملی مهندسی آب و فاضلاب (NWWEC) نظارت و کمک به ارائه دهندگان خدمات در زمینه هایی نظیر برنامه ریزی سرمایه گذاری، توسعه منابع انسانی و ایجاد سیستم های استاندارد و رویه ها را فراهم می کند. شورای اقتصادی ملی سیاست تعرفه را برای کل کشور تنظیم می‌کند که در برخی مناطق متفاوت است.
ارائه خدمات :
در سال 2008، شصت شرکت مسئول ارائه خدمات آب و فاضلاب بودند. هر استان دارای یک شرکت آب و فاضلاب شهری و روستایی (WWC) است که در بیش از ۳۰ استان کشور پراکنده هستند. این 60 شرکت 38.000 کارمند داشتند. فقط شهر تهران دارای دو شرکت مجزا برای آب و فاضلاب است. در تمام استان‌های دیگر، خدمات آب و فاظلاب با هم ارائه می‌شوند. هیات منطقه‌ای آب، آب خام را از طریق خطوط انتقال به شرکت‌های آب و فاضلاب می‌رسانند که آب را تصفیه و توزیع می‌کنند.
شرکت‌های آب و فاضلاب دولتی می‌توانند عملیات روزمره خود را با مقداری خودمختاری مدیریت کنند که مدیران این شرکت‌ها می توانند بیشتر تصمیمات در مورد عملیات و کارکنان را در محدوده مجاز تعیین شده بگیرند، همراه با کمی انعطاف‌پذیری برای ارائه پاداش اضافی به کارکنانی که عملکرد خوبی دارند. با این حال، شرکت‌های آب و فاضلاب برنامه‌های سرمایه‌گذاری خود را کنترل نمی‌کنند و بنابراین در بهبود سرمایه‌گذاری و کارایی عملیاتی و سطح و کیفیت خدمات محدود هستند. علاوه بر این، شرکت‌های آب و فاضلاب باید از مدل سازمانی توسعه یافته توسط شرکت ملی مهندسی آب و فاضلاب پیروی کنند و نمی‌توانند مدلی را انتخاب کنند که برای موقعیت خاص آنها مناسب‌تر باشد.
برای مطالعه ادامه مطلب روی لینک زیر کلیک نمایید.
مسئولیت تامین و بهداشتی‌سازی آب در ایران ـ بخش دوم
**ن