در بخش دوم اخبار چگونه از بوی بد فاضلاب و خوردگی جلوگیری کنیم ، راه حل هایی برای پیشگیری از خوردگی لوله پیشنهاد می دهیم. برای مطالعه بخش اول روی لینک قبل کلیک نمایید.

شکستن چرخه

باکتری کاهش دهنده سولفات که بصورت طبیعی وجود دارد در یک «لایه لجن» زندگی می‌کند که تمام سولفات زیر آب را در مجرای فاضلاب پوشش می‌دهد از جمله نیمه زیرین خود لوله‌ها، همچنین هرگونه خرده ریز ته‌نشین شده و سایر مواد. سنگ، ماسه و سایر خرده‌ریزهایی که مسیر خود را به مجرای فاضلاب پیدا می‌کنند در کف ته نشین شده و باعث افزایش شدید ناحیه سطحی لایه لجن در هر متر از طول مجرا می‌شود. در نتیجه، تبدیل سولفات و تولید سولفید محلول نیز تا حد زیادی افزایش می‌یابد.

 با این حال، راه‌هایی برای قطع کردن چرخه سولفید، کاهش غلظت سولفید محلول، جلوگیری از انتشار گاز H2S و جلوگیری از خوردگی وجود دارد که در زیر به آنها اشاره شده است.

• کاهش لایه لجن با حذف خرده ریزها
• کنترل سولفید محلول از طریق افزودن مواد شیمیایی
• کاهش انتشار گاز H2S از طریق کاهش تلاطم
• محافظت از سطوح حساس در مقابل اثر تولید اسید

راه حل اول بسیار ساده است: مجرای فاضلاب را از خرده‌ریزهای ته نشین شده پاک کنید تا ناحیه لایه لجن کم شده و تولید سولفید محلول کاهش یابد. سپس، برای کنترل سولفید محلول تولید شده، مواد شیمیایی را اضافه کنید.

طبق گفته‌های جویس آهن شیمیایی، نیترات، آب اکسیژنه و سوزاننده به شکل هیدروکسید سدیم و هیدروکسید منیزیم همگی انتخاب‌های متداولی هستند که بطور موثر می‌توانند غلظت سولفید محلول را کنترل کنند. او اشاره می‌کند که مزیت افزودن مواد شیمیایی، سهولت، نصب سریع، سرمایه و هزینه‌ی کم است اما باید احتیاط کرد، زیرا مواد شیمیایی هزینه‌های طولانی مدتی دارند که اغلب کارکردن و حمل و نقل آنها خطرناک است و حساس به نگهداری هستند.

آهن، نیترات و پراکسید بصورت شیمیایی با سولفید محلول واکنش نشان می‌دهند، به این معنی که سطوح بالاتری از سولفید محلول نیازمند مقدار بالاتری از مواد شیمیایی برای جلوگیری از انتشار گاز H2S است. هیدروکسید منیزیم شیمیایی نیست، صرف نظر از غلظت، سولفید محلول با یک نرخ افزودن می‌تواند موثر باشد اما این می تواند هزینه های بالاتری نسبت به سایر مواد شیمیایی موجود در غلظت سولفید پایین داشته باشد.

پیشرفت در مقررات زیست محیطی باعث افزیش بوی فاضلاب و مسائل مربوط به خوردگی شده که امروزه تجربه می‌کنیم. قانون آب پاک (عنوان III) با الزام به استفاده از پیش تصفیه آب صنعتی، مقدار فلزات سنگین در سیستم‌های جمع‌آوری را کاهش داده است. این فلزات، از جمله کروم، مس، جیوه، کادمیوم، نیکل و بسیاری فلزات دیگر از تاسیسات تصفیه آب عبور کرده، بصورت زیستی انباشته شده و باعث صدمه به گیاهان و جانداران می‌شدند.

مشخص شد که این فلزات خطرناک مانع رشد باکتری کاهنده سولفات در لایه لجن و همچنین باعث تولید سولفید محلول کمتر می‌شدند. هنگامی که این فلزات سنگین حذف شدند، لایه لجن بسیار فعال شد و منجر به افزایش کلی سولفید محلول در مجرای فاضلاب در امریکا شد. علاوه بر این، کاهش نفوذ و درون ریزی (I&I) و جداسازی فاضلاب‌های ترکیبی همچنین اقدامات حفاظت از آب، باعث افزایش درخواست اکسیژن بیوشیمیایی (BOD) که منبع اصلی خوراک برای لایه لجن است، شده است.

ترکیب این عوامل باعث افزایش تولید سولفید محلول در مجرای فاضلاب و باعث شده تاسیسات هزینه‌های بیشتری را برای کنترل سولفید، مواد شیمیایی، بوگیرها و تعمیر صدمات خوردگی صرف کنند.  

برای مطالعه ادامه مطلب روی لینک زیر کلیک نمایید.

چگونه از بوی بد فاضلاب و خوردگی جلوگیری کنیم _ بخش سوم

**ن