مقالات گروه ترکیبات آب

---

• 

  مشاهده 25 بهمن 1395 2953 بازدید

  انواع رزین های تعویض آنیونی و تصفیه آب

    رزین­ های تعویض کاتیونی به شدت اسیدی گروه ­های عملکردی —SO3– H+ Sulphonic acid(سولفونیک اسید)   عملکرد در شکل سدیم، سختی (ضرورتا کلسیم و منیزیم) را از آب و سایر محلول ­ها می­ زدایند. در شکل هیدروژن، تمام کاتیون­ ها را حذف می­کنند همچنین به عنوان کاتالیزورهای اسیدی استفاده می­شوند.   مثال­ها (uniform)(متحد اشکل) AmberjetTM 1000 Na (uniform) DowexTM Marathon C (uniform) LewatitTM Monoplus S100 (conventional) AmberliteTM IR120 Na (conventional) LewatitTM S100 ظرفیت کلی معمول 1.9 to 2.2 eq/L [Na+]       رزین­ های تعویض کاتیونی اسیدی ضعیف گروه­ های عملکردی —COOH Carboxylic acid کربوکسیلیک اسید عملکرد آن­ها در شکل هیدروژن، ترجیحا یون ­های دو ظرفیتی (مانند کلسیم و منیزیم) را از محلول­ های محتوی خاصیت قلیایی حذف می­کنند. مثال­ AmberliteTM IRC86  DowexTM MAC3  LewatitTM CNP80 ظرفیت کل معمول 3.7 to 4.5 eq/L [H+]       رزین­ های تعویض آنیونی به شدت بازی   گروه­ های عملکردی —N(CH3)3+ OH– آمونیوم چهارگانه   عملکرد آن­ها در شکل هیدروکسیل، تمام آنیون­ ها را حذف می­کنند. در شکل کلرید، نیترات، سولفات و سایر انواع یون­ ها را حذف می­کنند.   مثال­ها (uniform) AmberjetTM 4200 Cl (uniform) DowexTM Marathon A (uniform) LewatitTM Monoplus M500 (conventional) AmberliteTM IRA402 Cl (conventional) LewatitTM M500 ظرفیت کل معمول 1.0 to 1.5 eq/L [Cl–]       رزین­ های تعویض آنیونی بازی ضعیف گروه ­های عملکردی —N(CH3)2 Amines آمین­ها عملکرد پس از تعویض کاتیون، کلرید، سولفات، نیترات و سایر آنیون­ های اسیدهای قوی را حذف کرده اما اسیدهای ضعیف را حذف نمی­کنند. مثال­ها AmberliteTM IRA96  DowexTM Marathon MWA  LewatitTM Monoplus MP64 ظرفیت کل معمول 1.1 to 1.7 eq/L [free base]       رزین ­های انتخابی و شلاته کننده گروه­های عملکردی انواع مختلف عملکرد  فلزات، بورونیک اسید، پرکلرات یا سایر یون­ ها را به طور انتخابی حذف می­کنند مثال­ها عملکرد نوع رزین آنچه حذف می­کند تری اتیل آمونیوم Amberlite PWA5 NO3 تیول Ambersep GT74 Hg, Cd etc. آمینوفسفونیک Amberlite IRC747 Ca from brine ایمینودی استیک Amberlite IRC748 Lewatit TP208 Ni, Cu etc. متیل گلوکامین Amberlite IRA743 Amberlite PWA10 H3BO3 بیس-پیکولیل آمین Dowex M4195 Metals at low pH تیواوره Lewatit TP214 Hg, Cd etc. برای مشاهده جزئیات ساختار رزین

• 

  مشاهده 08 بهمن 1395 2433 بازدید

  نیترات موجود در آب آشامیدنی

  نیترات (NO3) منبع اصلی نیتروژن (N) برای گیاهان است. یک ماده مغذی که گیاهان بدون آن نمی توانند زندگی کنند. نیترات به طور طبیعی در خاک و آب موجود است. کشاورزی گسترده می تواند منبع طبیعی نیتروژن خاک را بزداید، به همین دلیل کشاورزان اغلب کود نیترات به خاک اضافه می کنند. نیتروژن اگر به درستی استفاده شود، نه تنها سلامت را به خطر نمی اندازد، بلکه می تواند تولید محصول را افزایش دهد. با این حال، هنگامی که نیتروژن بیشتر از مقدار مصرف گیاهان، به خاک اضافه شود، نیترات زیادی می تواند به آب های زیرزمینی نشت کرده و آب چاه ها را آلوده کند. سیستم های فاضلاب در محل (مانند مخازن سپتیک و تالاب ها) نیز می توانند منبع آلودگی نیترات باشند. از آنجا که نیترات در سیستم گوارش نوزاد انسان و برخی از دام ها به یک ماده بسیار سمی (نیتریت) تبدیل می شود، آب آلوده به نیترات یک مشکل جدی است.   نیترات چگونه سلامتی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد؟ نوزاد انسان به دلیل باکتری های خاصی که ممکن است در طول چند ماه اول زندگی در دستگاه گوارش شان زندگی کنند، بسیار مستعد مسمومیت حاد نیترات هستند. این باکتری ها نیترات را به نیتریت سمی (NO2)  تبدیل می کنند. نیتریت با هموگلوبین (که اکسیژن را به تمام قسمت های بدن می برد) واکنش داده و متهموگلوبین را تشکیل می دهد، که اکسیژن را حمل نمی کند. سطح اکسیژن در حال انتقال در سراسر بدن، به نسبت میزان هموگلوبینی که به متهموگلوبین تبدیل شده است، کاهش می یابد. با کاهش سطح اکسیژن، نوزاد خفه می شود. این بیماری متهموگلوبینمی نام دارد. بارز ترین علامت مسمومیت نیترات، این است که رنگ پوست، به خصوص در اطراف چشم ها و دهان به آبی مایل می شود. این پدیده سیانوز نام دارد. کودکی که این علائم را از خود نشان دهد را باید بلافاصله به یک مرکز اورژانس پزشکی برد. دکتر یک نمونه خون از نوزاد می گیرد تا مطمئن شود که دچار مسمومیت نیترات نشده است. نمونه خون یک کودک مبتلا به این مسمومیت، به جای قرمز سالم، به رنگ قهوه ای شکلاتی است. مسمومیت نیترات را می توان درمان کرد و در بیشتر موارد بهبودی کامل کودک حاصل می شود. با این حال بسیار مهم است که بلافاصله برای مقابله با این مشکل اقدام کنید زیرا کودک اگر درمان نشود ممکن است بمیرد. در حدود سه ماهگی، افزایش مقدار اسید هیدروکلریک در معده ی نوزاد اکثر باکتری هایی که نیترات را به نیتریت تبدیل می کنند را می کشد. وقتی کودک شش ماهه است، سیستم گوارشی اش به طور کامل رشد یافته و هیچ یک از باکتری های تبدیل نیترات باقی نمی مانند. با این حال، کودکان زیر یک سال و زنان باردار در معرض خطر عوارض جانبی هستند. در کودکان بزرگتر و بزرگسالان، نیترات جذب شده و دفع می شود و متهموگلوبینمی دیگر یک نگرانی محسوب نمی شود.   نیترات چگونه دام ها را تحت تاثیر قرار می دهد؟ حیوانات نشخوار کننده (مانند گاو و گوسفند) و نوزادان تک معده ای (مانند بچه خوک ها و مرغ ها) هم در سیستم گوارشی شان باکتری تبدیل نیترات دارند. به همین دلیل، مسمومیت نیترات آنها را نیز درست مانند نوزاد انسان تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجا که تک معده ای های بالغ، به طور کلی باکتری تبدیل نیترات ندارند، دچار متهموگلوبینمی نمی شوند. اما اسب یک استثنا است. آنها تک معده ای هستند، اما آنها نیز یک روده ی کور دارند که شبیه به یک شکمبه است. باکتری تبدیل نیترات که در روده ی کور زندگی می کند، خطر ابتلا به مسمومیت نیترات را افزایش می دهد. دام ها از طریق خوراک هم به اندازه ی آب در معرض نیترات قرار دارند. به ویژه محصولات زراعی برداشت شده پس از تنش آب و هوا (مانند خشکسالی) به احتمال زیاد حاوی نیترات بالایی هستند. برای محافظت از دام، می توان قبل از تغذیه، از علوفه، تست نیترات گرفت.   علائم مسمومیت نیترات حیوانات عبارتند از : تغییر رنگ مناطق غیر رنگی (در اطراف دهان و چشم ها) یا غشاهای مخاطی به رنگ مایل به آبی یا قهوه ای راه رفتن تنبل گونه و سرسام آور ضربان قلب سریع تکرر ادرار تنفس سختی که غش کردن به دنبال آن رخ می دهد. در موارد شدید، تشنج و کما ممکن است رخ دهد، و به دنبال آن، در یک تا سه ساعت پس از پدیدار شدن اولین نشانه، مرگ رخ می دهد. به محضی که متوجه هر یک از این علائم شدید، باید با یک دامپزشک تماس بگیرید. در حالی که حیوان زنده است و یا در عرض دو ساعت پس از مرگش، باید برای تشخیص خون کشیده شود. خون حیوانات آسیب دیده به رنگ قهوه ای شکلاتی است. اگر مشکل به موقع تشخیص داده شود، حیوان را می توان درمان کرد و اغلب به طور کامل بهبود می یابد. حیوانات بارداری که بهبود می یابند ممکن است در عرض چند روز سقط جنین کنند.   چه مقدار نیترات خطرناک است؟ دولت استانداردهای کیفیت آب آشامیدنی را برای ارائه بیشترین حفاظت از نوزادان، تعیین کرده است. استاندارد ۱۰ میلی گرم در لیتر نیترات، یک مرز کوچک ایمنی در درون خود دارد. به دلیل این ضریب ایمنی، برخی از افراد می توانند آبی بنوشند که از این استاندارد تجاوز کرده و هیچ گونه عوارض جانبی از خود نشان ندهند. با این حال، سطوح بالاتر از این استاندارد به طور بالقوه خطرناک محسوب می شوند. در حال حاضر، هیچ استاندارد کیفیت آب آشامیدنی نظارتی برای دام وجود ندارد. محققان سطح 100 میلی گرم بر لیتر نیترات را پیشنهاد کرده اند. حیوانات قوی ممکن است سطوح بالاتر را تحمل کنند، اما این سطح برای حفاظت از حیواناتی که ناسالم، بسیار جوان و حامله هستند، یا اینکه از غذایی کم انرژی استفاده می کنند، طراحی شده است. سطوح نیترات موجود در خوراک و علوفه نیز باید در جیره ی غذایی حیوانات نشخوار در نظر گرفته شود.   نیترات چگونه به آب راه پیدا می کند؟ زمانی که نیترات موجود در خاک، از مقداری که گیاهان می توانند استفاده کنند، بیشتر باشد و هنگامی که آب بتواند به راحتی در درون خاک و سنگ زیرین حرکت کند، آلودگی نیترات رخ می دهد. نیترات بیش از حد توسط آبیاری، آب باران و ذوب برف از خاک به منابع آب های زیرزمینی می رسد. این اتفاق به خصوص در مکان هایی که خاک آن شنی، حفره حفره، و یا کم عمق بوده و بر روی سنگ بستر سنگ آهک متخلخل است، می افتد. نیترات بیش از حد می تواند به راه های مختلفی در خاک ذخیره شود.  کود و پساب سیستم سپتیک شامل هر دو شکل آمونیاک و نیتروژن آلی است. نیتروژن آلی ممکن است در خاک به آمونیاک تبدیل شود. این آمونیاک، به همراه هرگونه کود شیمیایی آمونیاک که استعمال می شود، توسط باکتری های خاک طی فرآیندی به نام نیتریفیکاسیون به نیترات تبدیل می شود. نیتریفیکاسیون مهم است، زیرا گیاهان تنها می توانند از نیتروژنی استفاده کنند که به شکل نیترات باشد. با این حال، هنگامی که مقدار آمونیاکی که به نیترات تبدیل می شود بیشتر از مقداری باشد که گیاهان می توانند مصرف کنند، نیترات استفاده نشده در خاک تجمع می یابد. افزودن کود نیترات به خاک، بیش از مقداری که محصول می تواند استفاده کند، سطح بالایی از نیترات را موجب می شود. در نهایت، گیاهان خوراکی مانند یونجه، می توانند نیتروژن را از هوا بیرون کشیده و آن را از طریق گره ریشه شان به زمین وارد کنند. این فرآیند تثبیت نیتروژن نام دارد. مقدار کمی از نیترات هم در زمان طوفان های الکتریکی، همراه با بارش باران، وارد خاک می شود. هیچ یک از این مراحل به خودی خود، موجب آلودگی نیترات نمی شود، اما در هنگام تعیین میزان کود مورد نیاز، هر دو شان را باید در نظر گرفت.   چگونه دریابیم که آب با نیترات آلوده شده است؟ از آنجا که نیترات بی رنگ، بی مزه، و بی بو است، آب را باید به صورت شیمیایی تست کرد تا بتوان تشخیص داد که آیا آلوده است یا خیر. بسیاری از آزمایشگاه ها منابع آب خصوصی را برای تشخیص نیترات تست خواهند کرد. به منظور تست آب تان، باید یک ظرف نمونه برداری از آزمایشگاه دریافت کنید، به همان صورتی که در آزمایشگاه راهنمایی تان کرده اند نمونه گیری کنید و با بیشترین سرعت ممکن نمونه را به آزمایشگاه تحویل دهید، تا بتوانید از قابل اعتماد بودن نتیجه ی تست اطمینان حاصل کنید.  تعیین دقیق سطح نیترات موجود در آب چاه می تواند مشکل باشد زیرا سطح نیترات با توجه به زمان سال تفاوت می کند. به همین دلیل، بهترین زمان برای تست طول دوره ی آبیاری، بارش زیاد باران و یا ذوب برف است که در این شرایط، به احتمال زیاد، انتقال بیش از حد نیترات به آب های زیرزمینی صورت می گیرد. تست آب انجام شده در اواخر پاییز می تواند گمراه کننده باشد زیرا اگر هیچ باران شدیدی نباریده باشد ممکن است سطح نیترات چاه موقتا کم باشد. برای حفاظت از سلامت خانواده و دام هایتان، همچنین باید برای تشخیص باکتری ها، کل مواد جامد محلول و pH ، از آب خانه یا آب چاه تست های سالانه بگیرید. اگر آب چاه را تست کردید و گزارشات نشان داد که آب با سطوح بالای نیترات آلوده شده است، باید فورا خوراندن آن آب به نوزادان را متوقف کنید. به عنوان جایگزین هایی برای آب آلوده، می توانید بر روی شیر مادر یا شیر خشک تهیه شده با آب معدنی برنامه ریزی کنید، و یا نوزادتان را با شیرخشک های از پیش مخلوط شده تغذیه کنید.   چگونه می توان نیترات آب را کاهش داده و یا حذف کرد؟ نیترات یک ماده بسیار انحلال پذیر است، به راحتی در آب حل شده و حذف آن بسیار سخت است. بنابراین، تصفیه نیترات بسیار پیچیده و گران قیمت است. سه روش برای کاهش یا حذف نیترات از آب عبارتند از :  املاح زدایی توسط تقطیر یا اسمز معکوس تبادل یونی ترکیب   املاح زدایی، نیترات و سایر مواد معدنی را از آب حذف می کند. تقطیر یکی از قدیمی ترین و موثرترین انواع املاح زدایی است.   فرایند تقطیر تنها سه مرحله است: آب را می جوشانند. بخار حاصل را می گیرند. بخار را بر روی یک سطح سرد تغلیظ کرده و تبدیل به آب می کنند. در نهایت، نیترات و سایر مواد معدنی به صورت غلیظ شده در مخزن جوش باقی می ماند. تصفیه آب به روش اسمز معکوس راه دیگری برای املاح زدایی آب است. این روش مقدار نیترات را کاهش می دهد اما همه آن را حذف نمی کند. در یکدستگاه تصفیه آب اسمز معکوس ، آب را تحت فشار قرار داده و  با فشار از یک غشا نیمه تراوا عبور می دهند که باعث تصفیه شدن مواد معدنی و نیترات می شود. یک دوم تا دو سوم آب به عنوان آب رد شده در پشت غشا باقی می ماند. بازده آب تصفیه شده نسبت به آب رد شده، به مقدار فشار اعمال شده بستگی دارد. هرچه فشار آب پایین تر باشد، حجم آب رد شده بیشتر می شود. سیستم هایی با بازده عالی از فشار آبی بیش از 150  PSI بهره می برند. سیستم هایی که از فشار آب خانگی استاندارد (35 تا 45  PSI) استفاده می کنند، مقداری از آب را تصفیه می کنند، اما مقدار زیادی از آب هم به صورت تصفیه نشده از دریچه ی تخلیه خارج می شود، که می تواند بهره وری سیستم های سپتیک خانگی را کاهش دهد. دستگاه تصفیه آب خانگی نظیر دستگاه تصفیه آب RO و دستگاه تصفیه آب فیلتراسیون معمولا به اندازه ای کوچک هستند که در زیر سینک آشپزخانه نصب می شوند. هر دوی این سیستم های تصفیه آب برای فعالیت مؤثر به مقدار زیادی نیرو نیاز دارند و سیستم هایی با نیاز شدید به مراقبت هستند. آنها همچنین سیستم های کم بازده ای هستند که ممکن است آب کافی برای یک خانواده را تامین کنند، اما نمی توانند مقادیر زیاد مورد نیاز دام ها را تهیه نمایند. نوع دوم تصفیه آب برای آلودگی نیترات، تبادل یونی است. تبادل یونی مواد دیگری را معرفی می کند که مکان هایشان را با نیترات عوض می کنند. اغلب اوقات کلرید با نیترات مبادله می شود. واحد تبادل یونی یک مخزن پر از دانه های رزین ویژه ای است که با کلرید باردار شده است. زمانی که آب حاوی نیترات در مخزن جریان می یابد، رزین، نیترات ها را در ازای کلریدهایش بر می دارد. در این زمان، تمام کلرید با نیترات مبادله خواهد شد. پس از آن می توان رزین را توسط شستن با یک محلول آب نمک (کلرید سدیم) مجددا باردار کرد و مورد استفاده ی مجدد قرار داد. از آنجا که سیستم های تبادل یونی می توانند حجم زیادی از آب را تصفیه کنند، برای تصفیه منبع آب دام مناسب تر از املاح زدایی می باشند. با این حال، سیستم های تبادل یونی هم اشکالاتی دارند. نخست، دانه های رزین علاوه بر تبادل نیترات، سولفات ها را هم در ازای کلرید بر می دارند. بنابراین، اگر سولفات در آب موجود باشد، ظرفیت رزین برای حذف نیترات کاهش می یابد. دوم، رزین نیز ممکن است آب را خورنده کند. به همین دلیل، آب باید پس از گذشتن از درون دستگاه تبادل یونی، از یک سیستم خنثی سازی هم عبور داده شود. در نهایت، آب نمک های لازم برای شستشوی معکوس، که سطح نیترات شان بالا است، باید به درستی دور ریخته شوند، به طوری که منابع آب زیرزمینی  را دوباره آلوده نکنند. راه سوم و رایج ترین راه برای کاهش نیترات این است که آب آلوده به نیترات را از طریق ترکیب کردن آن با آب منبع دیگری که غلظت نیتراتش پایین است، رقیق کنیم. از ترکیب دو آب، آبی تولید می شود که غلظت نیتراتش کم است. آب ترکیب شده برای نوزادان امن نیست اما اغلب برای دام استفاده می شود. هیچ راه ساده ای برای حذف تمام نیترات موجود در آب وجود ندارد. گرچه خیلی از افراد به جوشاندن، نرم کردن و یا فیلتراسیون به عنوان یک وسیله ی تصفیه  آب فکر می کنند، هیچ کدام از این روش ها آلودگی نیترات را کاهش نمی دهد. جوشاندن آب در واقع بدترین کاری است که می توانید انجام دهید، زیرا با این کار در واقع غلظت نیترات بیشتر می شود. نرم کردن و فیلتراسیون هم در کل کاری برای حذف نیترات انجام نمی دهند.   چگونه می توان یک منبع آب را در مقابل آلودگی با نیترات محافظت کرد؟ در هنگام انتخاب یک محل جدید برای چاه ، مطمئن شوید که منابع احتمالی آلودگی را در نظر گرفته اید. به طور کلی، آب هرچه بیشتر از خاک عبور کند ایمن تر می شود زیرا آلاینده ها رقیق و یا فیلتر می شوند. نیترات یک استثنا است که توسط خاک فیلتر نمی شود، بنابراین برای جلوگیری از آلودگی آب چاه جدید، باید آن را به طور کامل در مقابل آبشویی نیترات ایزوله کرد. از آنجا که توانایی تصفیه خاک های مختلف، متفاوت است، استانداردهای عمق چاه و فاصله ی بین چاه ها و آلودگی ها، نمیتواند یک چاه ایمن را تضمین کند. حداقل استانداردهای حاکم بر سیستم های فاضلاب در محل تعیین شده توسط وزارت محیط زیست، برای ارائه حداقل فاصله ها و استانداردهای لازم برای حفاظت از منابع آب سطحی و زیر زمینی خصوصی در نظر گرفته شده اند. چاه های جدید و موجود نیز باید در مقابل آب های سطحی محافظت شوند. برای مثال،  رواناب سطحی محوطه ی اطراف انبار، می تواند به طور مستقیم به درون یک چاه محافظت نشده تخلیه شود و باعث آلودگی جدی گردد. همچنین، اگر مکان چاه به درستی تعیین نشده باشد، زهکشی زیرزمینی می تواند در کنار مکان چاه به سمت پایین حرکت کرده و  آب های زیرزمینی را آلوده کند. چاه های متروکه نیز برای جلوگیری از آلودگی های مشابه آب های زیرزمینی باید به درستی مهر و موم شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ی تعیین مکان و حفاظت از چاه، با وزارت محیط زیست یا دفتر توسعه تعاون محل تماس بگیرید.    چگونه می توان نیتروژن را مدیریت کرد؟ از آنجا که نیترات از طریق خاک به آب های زیرزمینی نشت پیدا می کند، تنها راه برای حصول اطمینان از سلامت آب این است که استفاده از نیتروژن در سطح زمین را کنترل کنید. کلید مدیریت خوب نیتروژن این است که کاربرد نیتروژن را با نیازهای محصول مطابقت دهید. کشاورزان نباید ارزش مغذی کود دامی خود را نادیده بگیرند. کود حیوانی دارای ارزش مواد مغذی مهمی است و باید آن را در نظر گرفته و هنگام محاسبات از مقدار کود مورد نیاز کم کرد. کود حیوانی می تواند هزینه های کود را کاهش داده و همچنین نیتروژن کافی برای محصولات کشاورزی ارائه دهد، در حالی که به نیترات کمی اجازه می دهد که به آب های زیرزمینی راه پیدا کند. کاربردهای کود حیوانی همچنین می تواند بر انتقال نیترات به آب های زیرزمینی تاثیر بگذارد. برای مثال، اگر کود را زودتر از زمانی که محصول می تواند از آن استفاده کند، به زمین بیفزایید، بخش بزرگی از نیترات از طریق آبشویی ( حرکت نیترات به همراه آب به عمق خاک ) از دست می رود. برای ذخیره کود برای بهترین زمان کاربردی، باید واحد ذخیره سازی که به خوبی طراحی و ساخته شده است تهیه کرد. واحد های ذخیره سازی باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا کود ها را بتوان در آن ریخت بی آن که پر شود و باید به درستی ساخته شود تا از نشت کود به آب های زمینی جلوگیری کند. سیستم های مدیریت کود حیوانی برای عملیات بزرگ توسط سازمان های محیط زیست تنظیم می شوند.  آب می تواند حاوی سطوح نیتراتی بالاتر از استاندارد EPA باشد و هیچ عارضه ی آشکاری هم بر خانواده تان نگذاشته باشد. این امر به چند دلیل عجیب نیست. متهموگلوبینمی تنها نوزادان، تک معده ای ها (حیواناتی که تنها یک معده دارند، مانند خوک، اسب، و مرغ) و حیوانات نشخوار کننده را دچار می کند. استاندارد کیفیت آب دارای یک مرز ایمنی کوچک برای محافظت از نوزادان است. علائم مسمومیت نیترات ممکن با علایم بیماری های مادرزادی قلبی یا بیماری هایی مانند مشکلات تنفسی اشتباه گرفته شود. یک آزمایش خون برای تایید بیماری مورد نیاز است. به علت نوسانات سالانه در سطح نیترات، یک منبع آب سالم ممکن است ناسالم شود.   دو راه گزارش غلظت نیترات: تفاوت را بدانید! هنگامی که گزارش تست آب را از آزمایشگاه گرفتید، غلظت نیترات ممکن است به صورت نیترات (NO3) و یا به صورت نیترات نیتروژن (NO3-N) گزارش شود. مطمئن باشید که می دانید از کدام سیستم گزارش دهی استفاده می شود زیرا غلظت قابل قبول هر کدام بطور قابل توجهی با دیگری متفاوت است. اگر آزمایشگاه نتایج را به صورت نیترات گزارش دهد، استاندارد کیفیت آب آشامیدنی 45 میلی گرم بر لیتر است. اگر آزمایشگاه نتایج را به صورت نیترات نیروژن گزارش دهد، استاندارد کیفیت آب آشامیدنی 10 میلی گرم بر لیتر است. یک میلی گرم در لیتر (mg/l) همچنین با یک قسمت در میلیون (ppm) برابر است. اگر مطمئن نیستید که این گزارش را چگونه تفسیر کنید، با آزمایشگاه تماس بگیرید. بررسی دقیق گزارش آزمایشگاه مهم است زیرا دو سیستم اغلب تغییر می کنند.   واژه نامه سیانوز: رنگ آبی پوست ناشی از کمبود اکسیژن. املاح زدایی: حذف تمام مواد معدنی از آب. نیتروژن غیر آلی: نیتروژن به شکل آمونیاک و نیترات؛ که به صورت تجاری به صورت گاز آمونیاک، اوره و کود آمونیوم نیترات در دسترس است. آبشویی: حرکت مواد (مانند نیترات) به همراه آب به پایین (عمق) خاک. متهموگلوبین: تشکیل شده توسط ترکیب نیترات با هموگلوبین موجود در خون؛ اکسیژن را به سلول های بدن انتقال نمی دهد. متهموگلوبینمی: حضور متهموگلوبین در خون؛ می تواند از طریق مسمومیت با نیترات ایجاد شود؛ معمولا بیماری نوزاد آبی نام دارد. تک معده ای ها: حیواناتی که تنها یک معده دارند، مانند خوک، اسب، و مرغ. نیتریفیکاسیون: تبدیل آمونیاک به نیترات توسط باکتری موجود در خاک. نیتروژن آلی: نیتروژن به دست آمده از مواد گیاهی و حیوانی، مانند کود حیوانی و بقایای محصولات. رزین:  یک ماده از جنس پلاستیک مصنوعی که در سیستم های تبادل یونی مانند نرم کننده های آب و دستگاه های تصفیه ی نیترات استفاده می شود. نشخوارکنندگان: حیواناتی که در دستگاه گوارش شان یک شکمبه وجود دارد، باکتری های موجود در شکمبه نیترات را به نیتریت تبدیل می کنند. استاندارد کیفیت آب: سطح آلاینده ها که از نظر قانونی ایمن در نظر گرفته می شود. استاندارد ها برای منابع آب عمومی تعیین شده و باید اجرا شوند.     در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.       **ن

• 

  مشاهده 04 بهمن 1395 3500 بازدید

  کروم و تصفیه آب

  محتوای کروم آب دریا به شدت متفاوت و معمولا بین 0.2 و 0.6 ppb است. رودخانه ها حدودا حاوی 1 PPB کروم می باشند، با این وجود افزایش شدید غلظت نیز ممکن است، برای مثال در سال 1988 5-20 ppb در رودخانه راین، و 10-40 ppb در رودخانه البه مشاهده شده است. فیتوپلانکتون حاوی حدود 4 ppm ، ماهی دریایی حاوی مقداری بین 0.03 و 2ppm ، و بافت صدف حاوی حدود 0.7 ppm  کروم است (تمام مقادیر بر اساس جرم خشک). میزان فاکتور غلظت زیستی فیتوپلانکتون در دریا حدود 104 می باشد.   کروم محلول یا به صورت آنیون سه ظرفیتی Cr(OH)3  و یا به صورت آنیون شش ظرفیتی CrO42- موجود است. مقدار یون های محلول Cr3+  نسبتا کم است زیرا این یون ها ترکیبات پایدار را تشکیل می دهند. اکسایش نیز از Cr(II) تا Cr(VI) ترتیب می یابد. در آبهای طبیعی کروم سه ظرفیتی فراوان ترین نوع است.   کروم به چه طریقی و به چه صورتی با آب واکنش می دهد؟ کروم ابتدایی در دمای اتاق با آب واکنش نمی دهد.   انحلال پذیری کروم و ترکیبات آن بسیاری از ترکیبات کروم در آب نسبتا نامحلول هستند. ترکیبات کروم (III) در آب نامحلول هستند زیرا این ترکیبات تا حد زیادی در بند ذرات معلق در آب می باشند. کروم (III) اکسید و کروم (III) هیدروکسید تنها ترکیبات محلول در آب هستند. کروم (VI) اکسید نمونه ای عالی از ترکیبات محلول  در آب کروم بوده و انحلال پذیری آن 1680 گرم بر لیتر است.   علت وجود کروم در آب چیست؟ کروم آزاد در طبیعت وجود ندارد. ماده معدنی اصلی حاوی کروم، کرومیت است. همانطور که قبلا ذکر شد، ترکیبات کروم را تنها به مقدار بسیار کم می توان در آب یافت. این عنصر و ترکیبات آن را می توان از طریق صنایع مختلف در آب های سطحی تخلیه نمود. برای مثال در پالایش سطحی فلز و در آلیاژها از آن استفاده شده است. فولاد ضد زنگ متشکل از 12-15٪ کروم می باشد. فلز کروم در سراسر جهان به مقدار حدود 20000 تن در سال استعمال می شود. میتوان آن را جلا داد و در تماس با هوا نیز زنگ نمی زند.   صنایع فلزی عمدتا کروم سه ظرفیتی تخلیه می کنند. کروم شش ظرفیتی موجود در فاضلاب های صنعتی به طور عمده از دباغی و نقاشی سرچشمه می گیرد. ترکیبات کروم به عنوان رنگدانه مورد استفاده قرار گرفته و 90٪ از چرم ها با استفاده از ترکیبات کروم دباغی می شوند. فاضلاب معمولا حاوی حدود 5ppm  کروم است. می توان در اشباع چوب، در محصولات صوتی و تصویری و در لیزر از آن به عنوان یک کاتالیزور استفاده کرد. کرومیت ماده ی اولیه برای تولید مواد قابل اشتعال و مواد شیمیایی است.   کروم ممکن است در زباله های خانگی حاصل از مواد مختلف مصنوعی موجود باشد. در صورت حفاظت ناکافی ممکن است از طریق سوزاندن زباله به محیط زیست گسترش یابد. در شکافت هسته ای ایزوتوپ 51Cr منتشر شده و می تواند برای اهداف پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.   اثرات زیست محیطی کروم بر طبیعت کدام اند؟ کروم یک ماده غذایی لازم برای تعدادی از موجودات زنده است. اما این گفته فقط راجع به کروم سه ظرفیتی صدق می کند. کروم شش ظرفیتی برای گیاهان و جانوران بسیار سمی است. هر چند در گذشته تخلیه فاضلاب تصفیه نشده حاوی کروم در رودخانه ها فجایع زیست محیطی به بار آورده است، آلودگی آب توسط کروم از اصلی ترین و شدید ترین مشکلات زیست محیطی به شمار نمی آید.   کروم (III) اکسید فقط کمی محلول در آب است، بنابراین غلظت آن در آبهای طبیعی محدود می باشد. یون های Cr3+  به ندرت در pH بیش از 5 موجود اند، زیرا کروم اکسید هیدراته (Cr(OH)3)  به سختی در آب حل می شود.   ترکیبات کروم (VI) تحت شرایط هوازی پایدار هستند، اما تحت شرایط بی هوازی به ترکیبات کروم (III)  کاهش می یابند. اما در یک محیط اکسید کننده، عکس این فرایند محتمل است. کروم تا حد زیادی در بند ذرات معلق در آب است.   مقدار LC50 برای کروم در ماهی دریایی بین 7 و 400  ppm، برای دافنه بین 0.01-0.26 ppm و برای جلبک بین 0.032-6.4 ppm است. ترکیبات کروم (VI) در گروه شماره 3 خطرات آب قرار گرفته و بسیار سمی در نظر گرفته شده اند.   سمیّت کروم برای گیاهان نامشخص است. در غلظت های بین 500 تا 6000 ppm در خاک، گیاهان آسیبی ندیده اند. آهک یا فسفات موجود در خاک احتمالا حساسیت کروم را کاهش می دهند. خاکِ هوا خشک به طور کلی شامل 2-100 ppm کروم است. حلالیت کروم در رطوبت خاک کمتر از سایر فلزات سمی است. این امر نشان می دهد که جذب گیاهی آن نسبتا کم است. در شرایط عادی گیاهان حاوی حدود 0.02-1 ppm  کروم  هستند (جرم خشک)، اگر چه این مقدار ممکن است تا 14 پی پی ام   افزایش یابد. در خزه و گلسنگ، غلظت های نسبتا بالای کروم را می توان یافت.   ترکیبات کروم (VI) در غلظت های پایین، هم برای گیاهان و هم برای حیوانات سمی هستند. مکانیسم سمیت بسته به میزان pH است. تحرک این ترکیبات در خاک بیش از ترکیبات کروم (III) می باشد اما معمولا طی مدت زمان کوتاهی تحرک شان کم شده و به ترکیبات کروم (III) کاهش می یابند. کرومات های محلول به نمک های نامحلول کروم(III) تبدیل و به تبع آن، در دسترس بودنشان برای گیاهان کاهش می یابد. این مکانیسم از زنجیره غذایی در مقابل مقادیر بالای کروم محافظت به عمل می آورد.   تحرک کرومات در خاک به pH خاک و ظرفیت جذب خاک و درجه حرارت آن بستگی دارد. حد استاندارد میزان کروم موجود در خاک های کشاورزی حدود 100 ppm است. کروم به طور طبیعی دارای چهار ایزوتوپ پایدار و هشت ایزوتوپ ناپایدار است. 51Cr که برای اهداف عیب شناسی استعمال می شود، دارای میزان متوسطی از رادیواکتیویته است.   عوارض بهداشتی کروم موجود در آب کدام اند؟بدن انسان شامل حدود 0.03 ppm  کروم است. مصرف روزانه به شدت به میزان خوراک بستگی دارد و معمولا حدود 15-200 میکروگرم است، اما ممکن است به 1 میلی گرم نیز برسد. جذب کروم 0.5-1٪ و به عبارتی بسیار کم است. مشیمه اندامی است که بالاترین مقدار کروم را دارد.   کروم سه ظرفیتی یک عنصر کم مقدار و ضروری برای انسان است. این ماده به همراه انسولین قند را از خون زدوده و همچنین در سوخت و ساز چربی نقشی حیاتی ایفا می کند. کمبود کروم ممکن است علائم دیابت را افزایش دهد. کروم در RNA نیز یافت می شود. کمبود کروم بسیار نادر است، و مکمل های غذایی کروم اغلب مصرف نمی شوند.   حداقل زمانی که کروم (III)از طریق غذا و آب آشامیدنی مصرف شود، بعید است سمی باشد. حتی ممکن است سلامت را بهبود بخشیده و نوروپاتی و انسفالوپاتی را درمان کند.   کروم شش ظرفیتی به خاطر اثرات منفی زیست محیطی و بهداشتی و سمیت شدید آن شناخته شده است. این ماده باعث ایجاد واکنش های آلرژیک و آسم شده، سرطان زا بوده و 1000 برابر از کروم سه ظرفیتی سمی تر است. عوارض بهداشتی مربوط به قرار گرفتن در معرض کروم شش ظرفیتی عبارتند از: اسهال، خونریزی معده و روده، گرفتگی عضلات و آسیب دیدگی کبد و کلیه. کروم شش ظرفیتی جهش زا است. اثرات سمی ممکن است از طریق مشیمه به کودکان منتقل شود.   اکسید کروم (VI) یک اکسید کننده قوی است. پس از انحلال آن اسید کروم تشکیل می شود که اندام ها را می خورد. این امر ممکن است باعث گرفتگی و فلج شدن اندام ها شود. دوز کشنده ی آن حدود 1-2 گرم است. بسیاری از کشورها حد قانونی 50 PPB را برای استفاده از کروم در آب آشامیدنی اعمال می کنند.   بیماری حرفه ای در صنایع کروم، عبارت است از زخم کروم پس از تماس پوست با کرومات ها. جذب گرد و غبار تری اکسید کروم در محل کار ممکن است باعث ایجاد سرطان و آسیب به دستگاه تنفسی شود.   کدام یک از تکنولوژی های تصفیه آب را می توان برای زدودن کروم از آب به کار برد؟ کروم تأثیر زیادی بر کیفیت آب آشامیدنی دارد. این ماده به طور معمول در آب های زیرزمینی و آب های سطحی در غلظت قابل توجهی یافت نمی شود. بنابراین زدودن ویژه ی آن در تصفیه آب و فاضلاب غیر معمول است. انتخاب روش حذف کروم از آب اختیاری است، چرا که هر دو روش مبدل یون و کربن فعال را می توان برای این منظور استفاده نمود.   کروم (III) ممکن است به صورت هیدروکسید رسوب نماید. انعقاد برای زدودن کروم (VI) مکانیسم چندان موثری نیست. هنگامی که از سولفات آهن استفاده شود، کروم (VI)  ممکن است با استفاده از یون های آهن به کروم (III)  کاهش یابد، و از آب سپس حذف می شود. با این حال استفاده از این روش برای تهیه ی آب آشامیدنی بسیار غیر معمول است.

• 

  مشاهده 03 بهمن 1395 2029 بازدید

  شابازیت و تصفیه آب

  شابازیت، آلومینوسیلیکات معدنی رایج سدیم و کلسیم هیدراته شده، در خانواده ی زئولیت. کریستال های رومبوهدرال شکننده، شیشه ای، سفید و یا قرمز گوشتی آن اغلب در حفره های بازالت یا آندزیت پیدا می شوند، همانطور که در ترنتینو، ایتالیا؛ ایرلند شمالی؛ ملبورن، استرالیا؛ و در نوا اسکوشیا، منطقه ی نزدیک خلیج فاندی، یافت شده اند. در درون کریستال، اتم های سیلیکون، آلومینیوم، و اکسیژن در یک شبکه ی (و نه به صورت زنجیر ها یا ورقه های) سه بعدی قفس مانند سفت و سخت یافت می شوند که توسط کانال های بازی محصور شده اند که خود به اشغال یون های سدیم، کلسیم و مولکول های آب در آمده اند.   وجود اتم آلومینیوم در جایگاه اتم های سیلیکون در این ساختار، پیوندگاه هایی با بار منفی را در چارچوب ساختاری ایجاد می کند و به شابازیت خاصیت تبادل کاتیون می بخشد (سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم محلول به راحتی در هر یک از شکاف ها جایگزین می شوند)، که در نرم کننده های آب مهم است.   شابازیت، یکی از زئولیت های غالب در رسوبات آتشفشانی تغییریافته، عضو اصلی گروهی از مواد معدنی زئولیت است که حالات وقوع، خواص فیزیکی و شیمیایی و سازه های داخلی بسیار مشابهی دارند. این گروه شامل گملینیت، اریونیت و لوین (لوینیت) است. این مواد معدنی از نظر  الگوی هندسی چارچوب های سه بعدی شان با شابازیت و با یکدیگر متفاوت اند.

• 

  مشاهده 02 بهمن 1395 1733 بازدید

  سرشیرهای تصفیه آب

  کیت­های فیلتر آب ما با سه حق انتخاب سرشیر تصفیه آب به عرصه می­ آیند. شما می­توانید یکی از سرشیرهای موجود در صفحه ما را که مورد خوشایند شما بود بخرید. نصب یک سر شیرتصفیه آب راحت، اقتصادی و سازگار با محیط زیست است. همچنین آن­ها ظاهری خوب در آشپزخانه دارند.   استفاده از آن­ها، راحت است زیرا شما مجبور نیستید که بطری های آب گران را هر روزه از سوپرمارکت به خانه حمل کنید یا به یاد داشته باشید که پارچ تصفیه خود را پر کنید. بله حتی ارزان­ترین بطری آبی که شما بخرید گرانتر از آبی است که از سرشیر تصفیه آب شما در خانه جاری می­شود. داشتن یک سرشیر تصفیه آب در آشپزخانه به این معنی است که شما و خانواده شما آبی با طعم فوق­العاده را در دسترس دارید.   آن­ها مقرون به صرفه هستند. با توجه به ضرورت نوشیدن آب برای سلامتی توصیه می­شود که ما 2 لیتر آب در یک روز مصرف کنیم. که اگر شما آب بطری تهیه کنید بسیار گران تمام می­شود. چند بار اتفاق افتاده که آب بطری گران قیمت بخرید نصف آن را بنوشید و بقیه را در جایی مانند کیف صندلی عقب ماشین یا میزتان جا بگذارید؟ و سپس وقتی که اطراف را مرتب می­کنید آن را دور می­اندازید! این عمل نه تنها اتلاف آب است بلکه بطری پلاستیکی دیگری نیز باید دور ریز شده یا بازیافت شود.   اگر شما در ناحیه ای با آب سخت زندگی می­کنید و خرید دستگاه تصفیه آب سخت را انتخاب می­کنید، رسوب آهک کمتر در محتوای آب فیلتر شده شما به این معنی خواهد بود که وسایل آشپزی، کتری­ها و قهوه سازهای شما رسوب نخواهد گرفت و احتمال طول عمر بالا و کارایی بیشترشان، افزایش خواهد یافت.   داشتن یک سرشیر تصفیه آب سازگار با محیط زیست است. فقط فکر کنید که شما مجبور نخواهید بود بطری­های پلاستیکی زیادی بخرید و آن­ها را دور بریزید. زمانی که شما یک سرشیرتصفیه آب را نصب می­کنید، به طور قابل توجهی میزان مواد زائد خانگی که جمع می­شد را کاهش می­دهید. شما می­توانید یک بطری پلاستیکی سخت را بارها با آب تصفیه شده خود پر کنید و نقش کوچک خود را در حفظ سیاره مان ایفا کنید.   شما حتی می­توانید در پول سوخت خود را با تصفیه آب خود صرفه جویی کنید، زیرا دیگر مجبور نیستید برای خرید آب به سوپرمارکت بروید. و یخچال شما نیز مجبور به کار کردن سخت برای خنک سازی آب بطری شما نیست بنابراین هزینه­های کارکرد وسایل خانگی کاهش می­یابد!   آیا سرشیرهای تصفیه آب از لحاظ نصب آسان هستند؟ بله، شیرهای تصفیه آب ما آسان نصب می­شوند. به یاد داشته باشید که در هر نقطه­ای که دچار مشکل شدید ما از طریق تلفن پاسخ­گو هستیم. اگر نیاز به چیزی داشتید که در اینجا فهرست بندی نشده است لطفا تماس بگیرید و ما تلاش می­کنیم که آن را برای شما بیابیم. سرشیر تصفیه آب شما نبایستی هیچ فضای بیشتری در سینک آشپزخانه شما نسبت به یک شیر میکسر اشغال کند. هوزینگ تصفیه آب معمولاً زیر سینک نصب شده و فضای زیادی نمی­گیرد. نیاز دارید که فضای بیشتری را برای شل کردن هوزینگ در مواقعی که می­خواهید کارتریج فیلتر را تعویض کنید، در نظر بگیرید.   آب فیلتر شده طعم غذاها و نوشیدنی­ها را بهبود می­بخشد زمانیکه شما با آب تصفیه شده آشپزی می­کنید، این آب می­تواند به طعم کلی آنچه شما آماده می­کنید بهبود ببخشد. بنابراین اگر شما برای مثال سبزیجات، ماکارونی و ماهی خوش طعم می­خواهید، یک کیت تصفیه آب از فیلترهای مخزنی نصب کنید. این حالت بخصوص در مواردی که شما در منطقه دارای آب سخت زندگی می­کنید و رسوب­ها تاثیری منفی بر طعم غذاهای پخته شده دارد، صادق است. اگر در چنین شرایطی هستید فیلترهیا مدلPearl-H ایده ال شماست. شما خواه در منطقه دارای آب سخت زندگی کنید یا نه، متوجه خواهید شد که چه منظره بدی است وقتی رسوب بر روی فنجان چای شما غوطه ور است. 

• 

  مشاهده 29 دی 1395 1768 بازدید

  فلزهای موجود در آب شیرین و تصفیه آب

  اکوسیستم های آب شیرین به چه شیوه ای با ازدیاد فلزات برخورد می کنند؟ سه کشور ایالات متحده آمریکا، آلمان و روسیه با تنها 8٪ از جمعیت جهان حدود 75 درصد از فلزاتی که به طور گسترده در جهان استفاده می شوند را مصرف می کنند. ایالات متحده، با 4.5 درصد از جمعیت جهان، سالانه حدود 20٪ از فلز و 25 درصد از سوخت های فسیلی تولیدشده در جهان را استفاده می کند.   فلزات چگونه به آب های شیرین ریخته می شوند؟  فلزات در نتیجه ی هوازدگی خاک و سنگ، فوران های آتشفشانی، و انواع فعالیت های انسانی مرتبط با استخراج، پردازش، و یا استفاده از فلزات یا موادی که حاوی آلاینده های فلزی هستند، به سیستم های آبی راه پیدا می کنند. شایع ترین آلاینده های فلزات سنگین عبارتند از: آرسنیک، کادمیوم، کروم، مس، نیکل، سرب و جیوه.   منابع آلودگی انواع مختلفی دارند: منابع نقطه ای (آلودگی متمرکز)، که در آن مواد آلاینده از منابع واحد و قابل شناسایی می آیند. نوع دوم منابع آلودگی، منابع غیر نقطه ای هستند، که در آن مواد آلاینده از منابع پراکنده ای می آیند (که شناسایی شان اغلب دشوار است). تنها چند نمونه از آلودگی های فلزی متمرکز وجود دارد، مانند هوازدگی طبیعی سنگ و ذرات فلزی کوچکی که از طریق دودکش نیروگاه های زغال سوز به هوا، آب و خاک اطراف کارخانه راه پیدا می کنند.   رایج ترین آلودگی فلزی موجود در آب شیرین از شرکت های استخراج معدن می آید. در این شرکت ها معمولا از یک سیستم زهکشی معدن اسیدی برای آزاد کردن فلزات سنگین از سنگ معدن استفاده می کنند، زیرا فلزات در محلول اسیدی بسیار انحلال پذیر می باشند. پس از فرآیند زهکشی، آنها محلول اسید را که حاوی سطوح بالایی از فلزات است در آب های زیرزمینی می ریزند. نگاهی هم به اسیدها & بازها بیندازید.   اصطلاح فلز سنگین تا حدودی مبهم است، اما اغلب فلزات با عدد اتمی بیشتر از 20 را شامل می شود و فلزات قلیایی، زمین های قلیایی، لانتانیدها و اکتینیدها را در بر نمی گیرد.   چه اتفاقی می افتد زمانی که فلزات زیادی وارد اکوسیستم آب شیرین می شود؟ زمانی که pH آب کاهش پیدا می کند، حلالیت فلز در آن افزایش می یابد و ذرات فلزی متحرک تر می شوند. به همین دلیل است که فلزات در آب های نرم سمی تر اند. فلزات ممکن است در رسوبات کف گیر بیفتند و برای سالهای زیادی همانجا باقی بمانند. جریان هایی که از تخلیه ی مناطق معدنی می آیند اغلب بسیار اسیدی و حاوی غلظت بالایی از فلزات محلول با عمر آبی کوتاهی هستند. هر دو نوع آلودگی فلزی متمرکز و پراکنده موجب آسیب های زیست محیطی می شوند، زیرا فلزات غیر قابل تجزیه هستند. بر خلاف برخی از آفت کش های آلی، فلزات را نمی توان به مؤلفه های کم ضرر تر در محیط شکست.   کمپبل و استوکس (1985) دو پاسخ متضاد از یک ارگانیسم به مسمومیت با فلزات با کاهش pH را شرح داده اند: در صورتی که تغییر اندکی در گونه زایی وجود داشته باشد و اتصال فلزات در سطح بیولوژیکی ضعیف باشد، کاهش در pH موجب کاهش رقابت برای پیوستن به سایت های یونهای هیدروژن خواهد شد.  جایی که در آن یک اثر مشخص از گونه زایی و پیوند قوی فلزات در سطح بیولوژیکی وجود دارد، اثر غالب کاهش pH، به افزایش در دسترس بودن فلز منجر خواهد شد.   به طور کلی شکل یونی یک فلز، سمی تر است، زیرا می تواند ترکیبات سمی با یون های دیگر تشکیل دهد. واکنش های انتقال الکترون که با اکسیژن مرتبط هستند می توانند به تولید اکسی رادیکال های سمی منجر شوند، یک مکانیسم سمیت که امروزه می دانیم که از اهمیت قابل توجهی در میان حیوانات و گیاهان هردو برخوردار است. برخی از اکسی رادیکال ها، مانند آنیون سوپر اکسید (O2-) و رادیکال هیدروکسیل  (OH-)، می تواند موجب آسیب های سلولی جدی شود.   برخی از آلاینده های غیر آلی، نسبت به سایرشان، به میزان بیشتری توسط موجودات جذب می شوند. این موضوع در عامل تجمع (BCF)منعکس می شود، که می توان آن را به صورت زیر بیان کرد: BCF = غلظت مواد شیمیایی در ارگانیسم / غلظت مواد شیمیایی در محیط زیست تزیینی.   محیط زیست تزیینی برای موجودات آبزی معمولا آب یا رسوبات است. با وجود مواد شیمیایی غیر آلی، میزان تجمع طولانی مدت به میزان دفع بستگی دارد. مواد شیمیایی سمی می توانند در بافت های گونه ها، به ویژه بافت چربی ذخیره شوند. تجمع زیستی کادمیوم در حیوانات در مقایسه با بسیاری از فلزات دیگر بالا است زیرا این فلز به سرعت جذب شده و به آرامی دفع می شود. همچنین حساسیت افراد یک گونه ی خاص به یک آلاینده ممکن است تحت تاثیر عواملی مانند جنس، سن یا اندازه قرار گیرد. به طور کلی غلظت فلزات در بی مهرگان با جرم بدن شان رابطه ی عکس دارد. ماهی ها، معمولا در مراحل جنینی و لاروی نسبت به آلاینده ها حساس تر هستند. موجودات کف زی به احتمال زیاد مستقیما تحت تاثیر غلظت فلزات در رسوبات قرار می گیرند، زیرا اعماق، جایگاه نهایی مواد ریزی است که به سیستم های آبی ریخته می شوند.   تحمل فلز برخی از فلزات مانند منگنز، آهن، مس و روی، عناصر کم مصرف ضروری ای هستند. غلظت مناسب این مواد شیمیایی برای زندگی کردن ضروری است، اما اگر بیش از حد باشند، می تواند سمی باشند. در عین حال، قرار گرفتن مزمن در معرض فلزات سنگین در دراز مدت می تواند عوارض بهداشتی جدی داشته باشد. تحمل فلزات در بی مهرگان و در ماهی ها نیز ثبت شده است. پس از قرار گرفتن به مدت 24 ساعت در معرض غلظت مس 0.55 میلی گرم بر لیتر ، قزل آلای رنگین کمانی 55 درصد ممانعت از جذب سدیم و کاهش 4 درصد در میل به سدیم را از خود نشان داد، که منجر به کاهش کلی غلظت کل سدیم موجود در پروتئین غنی از سولفیدریل می گردد (لورن و مک دونالد 1987a,b). پروتئین یک متالوتیونین در نظر گرفته شد. این پروتئین های با وزن مولکولی پایین حاوی بسیاری از اسیدهای آمینه غنی از گوگرد هستند که با برخی از فلزات ترکیب شده و آن ها را سم زدایی می کنند. پیش تصفیه ی یک ارگانیسم با دوزهای پایین از یک فلز ممکن است سنتز متالوتیونین را تحریک کرده و تحملی در طول تماس بعدی را فراهم نماید (پاسکو و بیتی، 1979).   بسیاری از رودخانه ها با فلزات سنگین ناشی از استخراج معادن قدیمی آلوده شده و برخی از گونه های جلبک در مقابل شرایط آلودگی بسیار با دوام هستند. بررسی 47 منطقه با غلظت های مختلف روی نشان داد که جلبک سبز رشته ای (هورمیدیوم ریوولار) که در همه جا فراوان است، غلظت های بالایی از روی همچون 30.2 میلی گرم بر لیتر را تحمل می کند.   سمیت فلزات برای حفاظت از سلامت انسان، حداکثر غلظت مجاز فلزات در آبهای طبیعی که توسط سازمان حفاظت از محیط زیست (EPA) توصیه می شود، به شرح زیر است: حداکثر غلظت مجاز (MPC) فلزات مختلف در آبهای طبیعی برای حفاظت از سلامت انسان   فلز   نماد شیمیایی mg m-3   جیوه Hg 0.144   سرب Pb 5   کادمیوم Cd 10   سلنیوم Se 10   تالیووم Tl 13   نیکل Ni 13.4   نقره Ag 50   منگنز Mn 50   کروم Cr 50   آهن Fe 300   باریوم Ba 1000   منبع: سازمان حفاظت از محیط زیست (1987)؛ ثبت فدرال 56 (110): 26،460-26،564 (1991).   این جدول یک ایده از سمیت نسبی فلزات مختلف را به دست می دهد. جیوه، سرب و کادمیم حتی در مقادیر کم نیز مورد نیاز هیچ ارگانیسمی نیستند. از آنجا که فلزات در pH خنثی یا اولیه نامحلول هستند،pH معادل 7 یا بالاتر از آن، یک تصویر بسیار گمراه کننده از درجه ی آلودگی فلزات به دست می دهد. بنابراین در برخی موارد ممکن است غلظت کل فلزات در آبهای طبیعی دست کم گرفته شود.

• 

  مشاهده 29 دی 1395 2295 بازدید

  حضور نیترات در آب چگونه بر ما تاثیر می گذارد

  آیا حضور نیترات در آب، کیفیت آن را تحت تاثیر قرار می دهد ؟ برخلاف حرارت و اکسیژن محلول، حضور سطوح طبیعی از نیترات­ ها، معمولاً تاثیر مستقیم بر حشرات آبی یا ماهیان ندارد. هر چند که سطوح مازاد نیترات­ ها در آب می­تواند شرایطی را ایجاد کند که آن را برای زنده ماندن ماهی یا حشرات آبی مشکل سازد.   جلبک­ها و سایر گیاهان از نیترات به عنوان منبع غذایی استفاده می­ کنند. اگر جلبک منبعی نامحدود از نیترات را داشته باشند، رشد آن­ها بدون کنترل خواهد بود. پس چرا این یک مشکل تلقی می­ شود؟ یک خلیج یا خور کوچک که رنگ شیری دارد نتیجه غلظت بالای جلبک ­ها است. مقادیر زیادی از جلبک ها، می­توانند موجب نوسانات زیاد در اکسیژن حل شده شوند. فتوسنتز توسط جلبک و سایر گیاهان می­تواند منجر به ایجاد اکسیژن در طول روز شود. هر چند که ممکن است در شب، به دلیل تعداد زیاد اکسیژن مصرفی توسط باکتری­ های تغذیه کننده از جلبک مرده یا در حال تجزیه و سایر گیاهان، اکسیژن محلول به سطوح خیلی کم کاهش یابد.   یوتروفیزیک : فرآیندی که در آن یک منبع آب، غلظت بالایی از نیترات، به ویژه فسفات ­ها و نیترات­ ها را به دست می آورد. معمولاً این­ ها موجب رشد بیشتر جلبک ­ها می­ شوند. زمانی که یک جلبک مرده و تجزیه می­شود، سطوح بالای مواد آلی و اورگانیسم­ های تجزیه کننده به آب با دسترس ­پذیری بالا به اکسیژن وارد می ­شوند و موجب مرگ سایر ارگانیسم ­ها مانند ماهیان می­ شوند.   رویداد کمبود اکسیژن : آنوکسیا فقدان اکسیژن ناشی از مواد مغذی مازاد در مجراهای آبی است که موجب افزایش رشد جلبک ­ها می ­شوند. زمانی که گیاهان مرده و تجزیه می ­شوند، اکسیژن از آب جدا می­شود که سپس تبدیل به سبز یا سفید شیری رنگ شده و بوی شدید تخم مرغ گندیده از خود ساطع می­کند. فقدان اکسیژن گاهاً برای مهره داران، ماهی و صدف کشنده است.   آیا حضور نیترات در آب، سلامت انسان را تحت تاثیر قرار می­ دهد؟ مردمی که از چاه ­ها به عنوان منبع آب آشامیدنی استفاده می­کنند نیاز به بررسی سطح نیترات در آب چاه دارند. اگر شما آبی را بنوشید که سطح نیترات بالایی دارد، ممکن است موجب ایجاد اختلال در توانایی گلبول ­های قرمز برای انتقال اکسیژن می­ شود. نوزادانی که از چنین آبی می ­نوشند، ممکن است به "کبودی" بگرایند و از آنجایی که بدن آن­ها اکسیژن کافی دریافت نمی­ کند، در نفس کشیدن دچار مشکل شوند. درست مانند اکسیژن محلول، دما، pH و میزان نیترات موجود در آب با فرآیندهای طبیعی و دخالت­ های انسانی، تعیین می­ شود. یک منبع آب ممکن است به طور ذاتی از لحاظ نیترات بالا باشد یا سطوح نیترات افزایش یافته ای در اثر فعالیت ­های بی دقت انسانی داشته باشد.   چرا ما به نیتروژن نیاز داریم؟ منابع نیتروژن چه چیزهایی هستند؟ نیتروژن برای تمام موجودات زنده، جانوران و گیاهان ضروری است. نیتروژن بخشی از پروتئین و دی ان ای DNA را تشکیل می­دهد که در سلول­ها یافت می­شوند. حیوانات نیتروژن را با خوردن گیاهان و حیوانات دیگر به دست می ­آورند. درست مانند حیوانات، گیاهان به منظور رشد و زنده ماندن به نیتروژن نیاز دارند. گیاهان نیتروژن را از آب و خاک به دست می­ آورند. نیتروژن را با جذب آن به شکل نیترات ­ها و آمونیوم به دست می ­آورند. نیترات­ها منابع اصلی نیتروژن برای گیاهان آبی هستند. نیترات­ ها توسط اورگانیسم ­های آبی مانند ماهی و حشرات آبی مصرف نم ی­شوند اما نیترات ­ها توسط گیاهان آبی استفاده می­شوند.   نیترات ها از کجا منشا می گیرند ؟ تمام اورگانیسم ­های آبی، مواد زائد و گیاهان آبی و اورگانیسم­ ها را دفع می­ کنند، نهایتاً می ­میرند. این فعالیت ­ها موجب تشکیل آمونیوم می ­شوند. برخی باکتری ­های موجود در آب، این آمونیوم را به منظور تولید نیترات تغییر می­دهند که سپس توسط سایر باکتری ­ها به نیترات تبدیل می ­شود. نیترات­ها (3-NO) یک فرم اکسید شده از نتیروژن هستند و از ترکیب اکسیژن و نیتروژن ساخته می ­شوند. همچنین نیترات ­ها از زمین سرچشمه می­ گیرند. خاک محتوی مواد آلی است که شامل ترکیبات نیتروژنی نیز می­ شوند. درست مانند آمونیوم موجود در آب، این ترکیبات نیتروژنی موجود در خاک توسط باکتری ­ها به نیترات تبدیل می ­شوند.  اگرچه نیترات ­ها به طور طبیعی در خاک و آب دیده می ­شوند، یک سطح مازاد از نیترات ­ها می ­توانند به عنوان آلاینده های آب ­های سطحی و زیر زمینی در نظر گرفته شوند. بیشتر منابع نیترات مازاد از فعالیت­ های انسانی ناشی می ­شوند. منبع نیترات مازاد می­تواند در فعالیت های کشاورزی، فاضلاب ­های انسانی یا آلودگی صنعتی، ردیابی شود. کودهای نیتروژنی به حیاط ­ها، مزارع، زمین ­های گلف به منظور افزایش رشد گیاهان افزوده می ­شود. آب باران می­تواند نیترات ­های موجود در کود را به درون نهرها و رودها بشویید یا نیترات­ ها می­توانند وارد آب های زیرزمینی شوند. این حالت در مورد فضولات حیوانی و کودهای حیوانی نیز اتفاق می ­افتد. علاوه بر فضولات حیوانی، فاضلاب تصفیه نشده انسانی نیز می­تواند به سطوح نیترات در آب ­های سطحی و زیر زمینی کمک کند. نشت یا عملکرد نادرست سیستم تخمیر فاضلاب می­تواند منبع چنین نیترات­ هایی باشد. کارخانه های تصفیه فاضلاب­ های شهری، فاضلاب را به منظور غیر مضر کردن آن تصفیه می ­کنند اما هنوز کارخانه­ های تصفیه هم، نیترات را به درون مسیرهای آبی آزاد می ­کنند. به علاوه، کارخانه ­های صنعتی و عملیات­ های فرآوری کشاورزی منابع مستعد آلودگی نیتراتی هستند.   نیترات ها چگونه سلامت انسان را تحت تاثیر قرار می دهند ؟ غلظت ­های نیترات در ذخایر آب، به منظور جلوگیری از در معرض قرار گرفتن مردم با اثرات مضر احتمالی سطوح بالای نیترات ­ها، بررسی می ­شود. نیترات­ ها به شدت محلول هستند، به این مفهوم که آن­ها به راحتی در آب حل م ی­شوند. برای بسیاری از مردم در مناطق روستایی منبع آب ابتدایی، چاه ­ها هستند که ممکن است با نیترات آلوده شده باشند و نیترات­ ها بدون رنگ و بو هستند بنابراین حضور آن­ها بدون استفاده از تجهیزات سنجش خاص، قابل ردیابی نیست.  نیترات­ ها می ­توانند با توانایی گلبول­ های قرمز ما برای حمل اکسیژن مداخله کنند. نوزادان با احتمال بالاتری نسبت به کودکان و بزرگسالان در معرض مسمومیت با نیترات هستند. ممکن است کودکان زمانیکه اکسیژن کافی برای انتقال در خون آن­ها وجود نداشته باشد، به "رنگ آبی" در بیایند." این سندرم نوزاد آبی" (که به طور اختصاصی مت هموگلوبینوما خوانده می­شود) شرایطی جدی است که ممکن است منجر به مرگ یا آسیب به مغز شود. یک دستگاه تصفیه آب خانگی دقیق مانند دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس که دارای فیلتر کربن فعال نظیر فیلتر کربن پودری و فیلتر کربن جامد اورجینال باشد می تواند با دقت بسیار بالایی نیترات و نیتریت را از آب آشامیدنی شما حذف نماید. کارشناسان بهاب دستگاه های تصفیه آب زیر را  توصیه می کنند. شما می توانید با کلیک روی لینک مربوطه مشخصات مدل های پیشنهادی کارشناسان ما را مطالعه نمایید. دستگاه تصفیه آب فلوکستک دستگاه تصفیه آب فلوکستک کیسی FLUXTEK دستگاه تصفیه آب فلوکس تک FLUXTEK دستگاه تصفیه آب سافت واتر کیسی دستگاه تصفیه آب آکوا سافت دستگاه تصفیه آب آکوا دستگاه تصفیه آب CCK کیسی اورجینال در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.    نیترات چگونه موجب آسیب به جانوران آبی می ­شود؟ ماهی و حشرات آبی می­توانند به طور غیر مستقیم با غلظت­ های افزایش یافته نیترات در آب متاثر شوند. اساساً، هر نیترات اضافی در آب یک منبع کود برای گیاهان آبی و جلبک ­ها محسوب می­ شوند. در بسیاری از موارد، میزان نیترات در آب عامل محدود کننده میزان گیاهان و جلبک­ هایی است که می­توانند رشد کنند. اگر سطح مازادی از نیترات ­ها وجود داشته باشند، گیاهان و جلبک ­ها به میزان مازادی رشد خواهند کرد. گیاهان مازاد در منبع آب (رودخانه، رود، دریاچه، اقیانوس) می­توان مشکلاتی را ایجاد کند. افزایش در رشد گیاهان و جلبک ­ها یک مقدار ناپایدار از اکسیژن محلول را ایجاد می ­کند. در طول روز، معمولاً سطوح بالایی از اکسیژن محلول وجود خواهد داشت و در شب سطوح اکسیژن می­تواند به طور قابل توجهی کاهش یابد. این حالت یک شرایط استرس زا را برای ماهی­ ها فراهم خواهد کرد. اگر برای بخش قابل توجهی از روز استرس وجود داشته باشد، آن­ها نمی­توانند به طور طبیعی رفتار کرده و تولید مثل کنند. اگر این وضعیت برای یک دوره زمانی طولانی ادامه یابد، گونه های ماهی­ان در معرض استرس، ممکن است تصمیم به ترک منطقه بگیرند یا اینکه بمیرند.  رشد مازاد گیاهان یا جلبک ­ها نیز بد منظره است. اگر شما تا بحال در یک ساحل بودید که پوششی از جلبک­ های گندیده همراه با علف­ های هرز در سمت ساحل یا انتهای دریاچه شسته شده باشد، دلیل آن احتمالاً نیترات مازاد است که منجر به رشد بیش از حد جلبک ­ها شده است.     گیاهان و جلبک ­های مازاد، همچنین شرایطی را ایجاد خواهند کرد که مواد آلی تجمع یابند. تراکم­ های بالای جلبک­ ها شرایطی را ایجاد خواهد کرد که نور خورشید نمی­تواند خیلی دورتر به درون آب بتابد. از آنجایی که گیاهان و جلبک­ ها به مقداری نور نیاز دارند، آن­ هایی که نور دریافت نمی­ کنند، خواهند مرد. این مواد گیاهی مرده در انتهای آب مجتمع خواهند شد و باکتری ­هایی که از مواد آلی در حال تجزیه تغذیه می ­کنند، به تعداد زیادی افزایش خواهند یافت. این باکتری ­ها از اکسیژن مصرف خواهند کرد و بنابراین، سطح اکسیژن محلول در آب به درجه ای کاهش خواهد یافت که بسیاری از ماهی ها و حشرات آبی، قادر به زنده ماندن در آن نیستند. همچنین این رویدار می­تواند منجر به تغییر اساسی در زیستگاه شود. ماهی­انی که به سنگ ریزه یا شن برای تخم ریزی نیاز دارند، ممکن است نتوانند چیزی به جز پوشش­ های گیاهی و لجن بیابند بنابراین نمی­توانند زاد و ولد کنند.     **ن

• 

  مشاهده 28 دی 1395 5518 بازدید

  سوالات رایج درباره آب و تصفیه آب

  آیا می توانید آب منزل من را تست کنید؟ چرا طعم آب آشامیدنی بد است؟ آیا کلر برای بدن مضر است؟ آیا می توان کلر را از آب حذف کرد؟ چه آلاینده هایی را می توان از آب حذف کرد؟ آیا منبع آب شهری برای آشامیدن سالم است؟ خانواده ما از آلرژی پوستی مانند اگزما رنج می برد، آیا تصفیه آب می تواند کمکی بکند؟ آیا می توان کلر موجود در تمام آب شهری را به هنگام ورود به خانه تصفیه کرد؟ آیا آلومینیوم در آب موجود است؟ و آیا می توان آن را از آب حذف کنید؟ من از آب باران برای آشامیدن استفاده می کنم، چه نیازی به تصفیه است؟ مگر خالص نیست؟ آب بطری بهتر است یا آب تصفیه شده؟ آیا خریدن دستگاه تصفیه آب باعث صرفه جویی در هزینه ها می شود و می توانیم پول خود را پس انداز کنیم؟ آیا ممکن است دستگاه تصفیه آب ضرری داشته باشد؟ دستگاه آبسردکن چه فایده ای برای من دارد؟ دستگاه های تقطیر بهتر اند یا دستگاه های تصفیه آب چیست؟ TDS چیست؟ VOC ها چه هستند؟ آیا مردمی که از منابع آب خصوصی استفاده می کنند، نیازی به استفاده از دستگاه تصفیه آب دارند؟ بهترین ظرف برای نگهداری آب تصفیه شده چیست؟ آیا دستگاه تصفیه آب ورودی کل خانه بهتر است یا دستگاه تصفیه آب زیر سینکی ؟ چگونه می توان به وجود یا عدم وجود آلاینده ها در آب پی برد؟ آیا برخی افراد نسبت به مواد شیمیایی موجود در آب آشامیدنی و آب حمام، از بقیه حساس تر هستند؟   آیا می توانید آب منزل را تست کنید؟ بله ما می توانیم آب منزل تان را تست کنیم. شما می توانید مقداری آب درون یک بطری پلاستیکی ریخته و برای تست آب به فروشگاه بهاب مراجعه نمایید. در صورت هرگونه سوال می توانید از طریق شماره تلفن ۸۶۰۲۷۹۰۵-۰۲۱ ، تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان بهاب تماس حاصل فرمایید.   چرا طعم آب آشامیدنی بد است؟ اگر از منبع آب شهری استفاده می کنید، پس طعم و بوی آب معمولا از موادی مانند کلر ناشی می شود که در فرایند تصفیه آب استفاده می شوند. برخی از آب ها طعم فلز می دهند که آن را نیز می توان برطرف نمود. اگر از مخزن آب استفاده می کنید و آب بو می دهد یا تغییر رنگ داده است، پس لابد ناخالصی های بیولوژیکی و معدنی به مخزن آب وارد شده اند.   آیا کلر برای انسان مضر است؟ کلر برای اولین بار در سال 1908 به سیستم آب عمومی افزوده شد و در از بین بردن بسیاری از انواع بیماری های ناشی از آب مانند وبا و تب تیفوئید کارآمد بود. قبل از کلر زنی، آمار مرگ و میر ناشی از تیفوئید، در بسیاری از شهرستانها 1 نفر از 1000 نفر بود. کلر بیش از 80 سال برای ضدعفونی آب شهری استفاده شده است و اثرات مثبتی نیز بر سلامت عمومی داشته است. در سال 1970 کشف شد که کلر، هنگامی که به آب افزوده می گردد، با برخی از مواد آلی طبیعی مانند پوشش گیاهی و جلبک ها ترکیب شده و تری هالومتان ها (فراورده های جانبی کلر) را تشکیل می دهد. در سال 1992 مجله آمریکایی بهداشت عمومی یک گزارش منتشر کرد که برای افرادی که آب حاوی کلر مصرف کرده اند، 15٪ تا 35٪ افزایش انواع خاصی از سرطان را نشان می داد. در این گزارش همچنین آمده است که بسیاری از این عوارض از استحمام در آب حاوی کلر ناشی شده اند. موسسه ملی سرطان خطر ابتلا به سرطان را برای افرادی که آب حاوی کلر مصرف می کنند تا 93 درصد بالاتر از افرادی که آب حاوی کلر مصرف نمی کنند تخمین زده است. عوارض آشامیدن آب حاوی کلر برای چندین دهه مورد بحث بوده است. با این حال، اکثر کارشناسان اکنون بر این باورند که خطرات قابل توجهی در ارتباط با مصرف کلر و فراورده های جانبی کلرزنی موجود در آب آشامیدنی، وجود دارد.   آیا می توان کلر را از آب حذف کرد؟ بله با استفاده از انواع دستگاه تصفیه آب خانگی می توان کلر را با موفقیت از آب حذف کرد.   چه آلاینده هایی را می توان از آب حذف کرد؟ بسیاری از آلاینده های موجود در آب را می توان توسط یک دستگاه آب تصفیه کن خانگی دقیق نظیر دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس ، از آب حذف کرد. اگر از منبع آب شهری استفاده می کنید، خوب می دانیم که آب از چه چیزهایی تشکیل شده است و می توانیم توصیه هایی نیز بکنیم. چنانچه از آب چاه یا آب های سطحی استفاده می کنید، همیشه با یک آزمایش آب شروع می کنیم تا بتوانیم پی ببریم که آب چاه دقیقا از چه چیزهایی تشکیل شده است. لطفا با ما تماس بگیرید تا نوبتی برای آزمایش آب ترتیب دهیم.    آیا منبع آب شهری برای آشامیدن سالم است؟ بله، اما منبع آب شهری حاوی کلر، فلزات سنگین، فلوراید و ناخالصی های شیمیایی موجود در آب است. اگر از این بابت نگران هستید می توانیم با یک دستگاه تصفیه آب زیر سینکی با کیفیت یا با دستگاه تصفیه آب ورودی ساختمان کمک تان کنیم.   خانواده ما از آلرژی پوستی مانند اگزما رنج می برد، آیا تصفیه آب کمکی می کند؟ این روزها خیلی ها این سوال را از ما می پرسند. کلر سمی بوده و محرک پوست می باشد. نه تنها حمام کردن در آب حاوی کلر پوست را تحریک می کند، بلکه تنفس بخار ناشی از یک دوش آب داغ نیز مضر است. نرخ موفقیت ما در در کمک به بهبود ناراحتی های پوستی بسیار بالا بوده و در برخی موارد نیز بهبودی چشمگیری صورت گرفته است.   آیا می توانید تمام آب شهری حاوی کلری که به خانه وارد می شود را تصفیه کنید؟ بله این روزها این روش بسیار محبوب شده است. حذف کامل کلر و مواد شیمیایی از تمام آبی که به خانه وارد می شود، برای افرادی با حساسیت های پوستی مانند اگزما یا درماتیت و به خصوص برای کودکان، بسیار مفید است.   آیا آلومینیوم در آب وجود دارد؟ و آیا می توانید آن را حذف کنید؟ بله در مراحل تأمین آب شهری از آلومینیوم استفاده می شود، و همانطور که می دانید بین آلومینیوم و بیماری آلزایمر ارتباطی وجود دارد.   من از آب باران برای آشامیدن استفاده می کنم، چه نیازی به تصفیه آن هست، مگر خالص نیست؟ آب باران یک منبع بزرگ آب است. مشکلات از روش انتقال آب از پشت بام به مخزن ذخیره سازی ناشی می شود. هر گونه فضولاتی که وارد آب می شود (فضولات پرنده، صاریغ و غیره) حاوی اشریشیا کلی Escherichia coli است، و این ها می توانند به سرعت تکثیر شده و باعث ناراحتی های جسمی متعددی مانند دل درد، استفراغ، اسهال و در برخی موارد مرگ شوند. ژیاردیا Giardia و کریپتوسپوریدیوم Cryptosporidium نیز به همان شیوه وارد مخزن آب می گردند. سیستم ایمنی بدن ما دیگر مانند سابق نیست و این از اشکالات جهش است. عقیم سازی با ماوراء بنفش موثر ترین روش حفاظت از خانه تان در مقابل هر گونه باکتری، ویروس و یا اشریشیا کلی است.   آب معدنی بهتر است یا آب تصفیه شده؟ در حالی که بسیاری از آب معدنی ها با کیفیت هستند، مقررات و یا روش هایی در خصوص حصول اطمینان از کیفیت آب معدنی یا کم است یا اصلا وجود ندارد. این صنعت در بیشتر قسمت ها تحت نظارت خود اشخاص است. در مقابل، صنعت تصفیه آب خانگی بسیار دقیق و منظم است. تولید کنندگان باید تست ها و گزارش های گسترده ای انجام دهند تا اثربخشی محصولات خود را در زمینه ی تامین آب با کیفیت اثبات کنند. تولید کنندگان ملزم به ارائه " گزارش اطلاعات عملکرد" هستند که نشان دهنده ی توانایی محصولات برای حذف آلاینده های خاص است، اما شرکت های تولید کننده آب بطری لازم نیست کیفیت آب خود را نشان بدهند.   آیا خرید دستگاه تصفیه آب باعث صرفه جویی در هزینه ها می شود و می توانیم پول خود را پس انداز کنیم؟ بله، خرید بطری آب معدنی بسیار رایج شده است. برخی از خانواده ها در هر هفته ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تومان برای خرید آب صرف می کنند، بنابراین یک دستگاه تصفیه آب در طول یک ماه مبلغی که برای خرید و نصب آن هزینه شده است را جبران می کند.   آیا ممکن است دستگاه تصفیه آب مضراتی هم داشته باشد؟ دستگاه آب تصفیه کن خانگی نیز درست مثل ماشین و یا خانه تان نیازمند تعمیر و نگهداری منظم هستند. ما توصیه می کنیم که بسته به وضعیت آب ، فیلتر تصفیه آب خود را به موقع تعویض کنید. ( زمان تعویض برای فیلترهای پیش تصفیه نهایتا ۶ ماه و برای فیلتر های نهایی ۱ تا یک سال و نیم پس از نصب) چنانچه فیلترهای آب به موقع تعویض نشوند، پس از این مدت ممکن است رشد باکتری آغاز شود. هنگامی که در باشگاه مشتریان تصفیه آب بهاب ثبت نام شده باشید، ما در زمان تعویض فیلتر تصفیه آب با شما تماس خواهیم گرفت و به شما یادآوری خواهیم کرد و هر زمانی که برایتان راحت تر بود، وقتی برای ما تعیین کنید تا دستگاه تصفیه آب شما را سرویس کنیم.   دستگاه آبسردکن چه فایده ای برای من دارد؟ آبسردکن یک راه عالی برای برخوردار شدن از آب شیرین در زمان نیاز است. آب سرد یک راه بسیار انرژی بخش است که با آن می توان اطمینان حاصل کرد که 8 لیوان آب روزانه تان را می نوشید. اگر صاحب یا مدیر یک کسب و کار باشید با داشتن آب شیرین سردی که به راحتی در دسترس تان باشد، بهره وری کارکنان تان  بهبود خواهد یافت. آب قابل شرب از دستگاه های قهوه ساز گران قیمت و یا نوشیدنی های غیر الکلی، سالم تر و ارزان تر است. برای خود و کارکنان تان به گزینه های سالم تر بیاندیشید.   دستگاه های تقطیر بهتر اند یا دستگاه های تصفیه آب؟ همانطور که می دانید از دستگاه تقطیر ، آب مقطر بدست می آید. آب مقطر به آبی گفته می شود که تقریبا هیچ نوع ناخالصی ندارد.نوشیدن آب مقطر در دوره های زمانی طولانی می تواند موجب فقدان مواد معدنی در استخوان ها شده و به مشکلات جسمی منجر شود. ما دستگاه های تصفیه آب را توصیه می کنیم.   TDS چیست؟ TDS مخفف Total dissolved solids به معنی کل جامدات محلول، اندازه گیری کل وزن تمام جامداتی است که در آب حل شده اند. مواد جامد محلول در آب در درجه اول کلسیم و منیزیم هستند و نوعی سنجش آلودگی محسوب نمی شوند. تست هایی که میزان رسانایی آب را می سنجند، (اغلب توسط شرکت های فروش اسمز معکوس و سیستم تقطیر استفاده می شود) تنها یک برآورد تقریبی از مواد جامد محلول، مخصوصا مواد معدنی هستند، و کیفیت آب را نشان نمی دهند. اشاره به اینکه این آزمایشات کیفیت آب را نشان می دهند بسیار گمراه کننده است و غیراخلاقی محسوب می شود.   VOC ها چه هستند؟ VOC مخفف Volatile Organic Compound به معنی ترکیبات آلی فرار، ترکیباتی مصنوعی هستند که در دماهای نسبتا پایین به بخار تبدیل می شوند. VOC  ها معمولا در دمایی بسیار پایین تر از آب تبخیر می شوند. اکثر مواد شیمیایی مصنوعی موجود در آب، مانند آفت کش ها و علف کش ها، از ترکیبات آلی فرار هستند.   آیا افرادی که از آب چاه های خصوصی استفاده می کنند، نیازی به دستگاه تصفیه‌ آب دارند؟ از بین بردن مواد شیمیایی و ترکیبات موجود در آب،  حتی در چاه های خصوصی بدون کلر، خواص درمانی زیادی برای بدن دارد. تقریبا تمام آب های زیر زمینی حاوی مقدار کمی از مواد شیمیایی هستند که می تواند از طریق پوست و یا استنشاق جذب شود.   بهترین ظرف برای نگهداری آب تصفیه شده چیست؟ شیشه همیشه بهترین گزینه است. با این حال اگر استفاده از شیشه برایتان عملی نیست، پس استفاده از یک ماده ی پلی کربنات با کیفیت بهترین گزینه است. بطری های پلاستیکی روشن و کوزه ها، بهترین گزینه برای ذخیره آب هستند زیرا معلوم شده است که کم ترین میزان اجزاء شیمیایی پلاستیک را در آب منتشر می کنند.    آیا دستگاه تصفیه آب ورودی کل ساختمان بهتر است یا دستگاه تصفیه آب زیر سینکی ؟ دستگاه تصفیه آب زیر سینکی که تا بحال بهترین راه برای اطمینان از بالاترین کیفیت آب بوده است، زیرا بسیاری از آلاینده ها، به ویژه سرب و وینیل کلراید Vinyl chloride موجود در لوله ها، از طریق لوله کشی وارد خانه ی شما می شوند. از طریق تصفیه آب در زمان استفاده، آلاینده ها را درست قبل از مصرف از آب می زدایید و به این طریق فرصت آلودگی مجدد را از آب می گیرید.   چگونه می توان به وجود یا عدم وجود آلاینده ها در آب پی برد؟ تمام سیستم های آب عمومی در سراسر دنیا حاوی سطوحی از یک یا چند ماده ی شیمیایی ناسالم هستند. در مقررات فقط به انجام تست های دوره ای بر روی حدود 90 ماده ی شیمیایی نیاز است. امروزه در جامعه ی ما بیش از 75000 ماده ی شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرد و هر ساله بیش از 1000 مورد جدید به آن ها افزوده می گردد. سطح آلاینده ها در طول سال در نوسان است و همین امر، اطلاع از سطح واقعی آلودگی های موجود در یک سیستم آب مرکزی را غیر ممکن می کند. تاکنون صدها ماده ی شیمیایی و سمی در سیستم های آب نیوزیلند شناسایی شده است.  اگر از آب مخزن استفاده می کنید، خطر فزاینده ی وجود میکرو ارگانیسم های باکتری و اشریشیا کلی به همراه خطرات ناشی از مواد شیمیایی که چه از سطح پشت بام و چه از طریق عملیات اسپری هوایی به درون مخزن ذخیره سازی آب راه پیدا می کنند، آب را تهدید می کند. باران نیز کمی اسیدی است و هنگامی که بر پشت بام تان می بارد، مواد شیمیایی منتقل از طریق هوا مانند دود را با خود می آورد. اگر از آب چاه استفاده می کنید، آیا آن را آزمایش کرده اید؟ ممکن است فلزات سنگین، غلظت های خطرناک مواد معدنی و باکتری در آب موجود باشد. در این صورت ما یک تست آب را پیشنهاد می کنیم که در استفاده از آن می توانیم کمکتان کنیم.    آیا برخی افراد نسبت به مواد شیمیایی موجود در آب آشامیدنی و آب حمام از دیگران حساس تر اند؟ قطعا، بچه های کوچک و افراد مسن، به دلیل کاهش ظرفیت شان برای مقابله با سموم و سیستم ایمنی در حال رشد و یا ضعیف تر بدن شان، بیشتر توسط آلاینده های موجود در آب صدمه می بینند. اگر  دستگاه تصفیه آب خانگی نداشته باشید، بدنتان نقش آن را بازی خواهد کرد.  شرکت بهاب ارائه دهنده انواع دستگاه آب تصفیه کن خانگی ، پیش تصفیه ورودی کل خانه و همچنین انواع پیش تصفیه و رسوب گیر آب می باشد. این مدل های مختلف تصفیه آب به راحتی شن و ماسه، گل و لای، ذرات معلق موجود در آب ، کلر و ترکیبات کلر و سایر آلاینده های شیمیایی را حذف می کنند و آب تصفیه شده خوش طعم را در اختیار شما قرار می دهند.  در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید. همچنین می توانید به صورت حضوری به فروشگاه بهاب مراجعه نموده و انواع دستگاه تصفیه آب را از نزدیک مشاهده و خریداری نمایید.   آدرس فروشگاه تصفیه آب بهاب :   کرج _ 45 متری گلشهر _ نبش اختر غربی _ روبروی بانک تجارت _ فروشگاه بهاب _ کد پستی   3198717762         شماره تماس فروشگاه بهاب   ۰۲۶۳۴۶۰۶۱۴۸       موبایل  ۰۹۱۲۹۴۱۸۳۷۷Behaab Store : Water Filtration Systems :  Before West Shaghayegh street, Golshahr Ave, Karaj, Alborz Province, Iran   

• 

  مشاهده 27 دی 1395 2580 بازدید

  آلومینیوم و تصفیه آب

  مقدار آلومینیوم موجود در آب دریا از حدودا 0.013 تا 5 ppb متغیر است. می دانیم که روی موجود در اقیانوس اطلس بیشتر از اقیانوس آرام است.ذآب رودخانه ها معمولا حاوی 400 ppb آلومینیوم است. آلومینیوم معمولا در شرایط اسیدی به صورت Al3+ (aq)و در شرایط خنثی و قلیایی به صورت Al(OH)4- (aq) یافت می شود. سایر فرم های آن عبارتند از AlOH2+ (aq) و Al(OH)3 (aq).   آلومینیوم به چه طریق و به چه صورتی با آب واکنش می دهد؟ فلز آلومینیوم به سرعت یک لایه نازک چند میلی متری از اکسید آلومینیوم تشکیل می دهد که مانع از از واکنش این فلز با آب می شود. هنگامی که این لایه خورده شود یک واکنش صورت می گیرد و گاز هیدروژن به شدت قابل اشتعال منتشر می شود. کلرید آلومینیوم در آب هیدرولیز می شود و زمانی که با هوا تماس پیدا می کند یک مه تشکیل می دهد، زیرا هنگامی که با بخار آب واکنش می دهد قطره های اسید هیدروکلریک تشکیل می شود. یون های آلومینیوم در سایر ترکیبات هم هیدرولیز می شوند، و این فرایند تا اتمام زمانی که بار کاتیونی ادامه می یابد و با تشکیل هیدروکسید به واکنش خاتمه می دهد. آغاز واکنش هیدرولیز به شرح زیر است: Al3+(aq) + 6H2O(l) <-> [Al(H2O)6]3+ (aq)   انحلال پذیری آلومینیوم و ترکیبات آن اکسید آلومینیوم و هیدروکسید آلومینیوم فراوان ترین ترکیبات آلومینیوم هستند و هر دو نامحلول در آب می باشند. اکسید آلومینیوم ممکن است به هر دو به صورت قلیایی (2Al2O3 (s) + 6H+ (aq) -> Al3+ (aq) + 3H2O (l)) و اسیدی (2Al2O3 (s) + 2OH- (aq) -> AlO2- (aq) + H2O (l)) در آب وجود دارند. به عنوان یک نمونه از ترکیبات آلومینیوم محلول در آب، می توان سولفات آلومینیوم با حلالیت در آب 370 گرم بر لیتر را نام برد.   علت وجود آلومینیوم در آب چیست؟ آلومینیوم در طول هوازدگی کانی های فلدسپار، مانند ارتوکلاز، آنورتیت، آلبیت، میکا و بوکسیت تشکیل می شود و سپس به کانی های رسی وارد می شود. تعدادی از سنگ های قیمتی حاوی آلومینیوم هستند، برای مثال  یاقوت و یاقوت کبود از این دسته اند. در حال حاضر، تنها آهن و فولاد در مقادیری بیشتر از آلومینیوم تولید می شود. به علاوه، آلومینیوم تا حد زیادی بازیافت می شود، زیرا این کار به وضوح امکان پذیر است. از این ماده به عنوان مثال در قاب، دستگیره ی در، بدنه ی خودرو، قطعات هواپیما (رابطه وزن / قدرت آن بسیار مطلوب است)، موتور، کابل و قوطی کنسرو استفاده می شود. آلومینیوم منعکس کننده خوبی است و به همین دلیل در آینه خورشیدی و پتوهای منعکس کننده ی حرارت به کار می رود. آلومینیوم برای تهیه ی قوطی کنسرو، سیم کشی و آلیاژها استعمال می شود. نمک های آلومینیوم اغلب به آب اضافه می شوند تا واکنش ته نشین سازی برای حذف فسفات را آغاز کنند. در نتیجه، لجن فاضلاب موجود در تصفیه ی آب با PH بین 6.8 و 7.3 به صورت هیدروکسیدها موجود است. آلوم ها به عنوان کود در مزارع چای و سایر ترکیبات آلومینیوم در تولید کاغذ استفاده می شوند. آلیاژهای مانند دورالمینیوم به این دلیل که از آلومینیوم قوی تر هستند استعمال می شوند. فوم آلومینیوم را در تونل ها به عنوان ماده ی مانع نفوذ صدا به کار می برند.   نمونه های دیگر از کاربردهای آلومینیوم عبارتند از استفاده از کلرید آلومینیوم در فرآیندهای ترک خوردگی، اکسید آلومینیوم به عنوان یک ساینده و یا برای تولید اشیاء قابل اشتعال، آلومینیوم سولفات به عنوان یکی از مواد اولیه در تهیه ی چسب کاغذ، چرم، ماده ثابت کننده و لاستیک مصنوعی، و هیدروژن آلومینیوم به عنوان یک عامل هیدراته کننده و کاهنده.   آلومینیوم به عنوان یک آئروسل در لایه های سطحی اقیانوسی و در آب موجود است. علتش هم این است که گرد و غبار آلومینیوم در آب می ریزد. ذرات از طریق رواناب سطحی یا انتقال جوی به آب وارد می شوند. به طور کلی، با افزایش عمق آب غلظت آلومینیوم نیز افزایش می یابد.   اثرات زیست محیطی آلومینیوم بر آب کدام اند؟ آلومینیوم ممکن است به روش های مختلفی بر زندگی خشک زیان و آبزیان تاثیر منفی بگذارد. غلظت معمول آلومینیوم در آب های زیرزمینی حدود 0.4 ppm است، زیرا در خاک به صورت هیدروکسید نامحلول در آب موجود است. در pH زیر 4.5 ، حلالیت به سرعت افزایش می یابد، و همین امر باعث می شود که غلظت آلومینیوم به بالاتر از 5 ppm برسد. این اتفاق همچنین ممکن است درهای  pH بسیار بالا رخ دهد. یون های محلول Al3+ برای گیاهان سمی هستند. این یون ها بر ریشه ها تاثیر گذاشته و مصرف فسفات را کاهش می دهند. همانطور که در بالا ذکر شد، زمانی که مقدار pH افزایش می یابد آلومینیوم حل می شود. این امر ارتباط بین باران های اسیدی و غلظت آلومینیوم خاک را توضیح می دهد. به هنگام افزایش رسوب نیترات، مقدار آلومینیوم نیز افزایش می یابد، اما این مقدار در زیر سطوح بزرگ خلنگ زار ها و زمین های کشاورزی کاهش می یابد. این مقدار در خاک جنگل نیز افزایش می یابد. آلومینیوم یک ماده غذایی لازم برای گیاهان نیست، اما ممکن است اثرات مثبتی بر رشد برخی از گونه ها داشته باشد و به دلیل توزیع گسترده آن در خاک، توسط تمام گیاهان مصرف می شود. گونه های چمن ممکن است غلظت های آلومینیوم بالاتر از  از 1٪  جرم خشک را در خود ذخیره کنند. باران اسیدی مواد معدنی را در خاک حل می کند و آن ها را به منابع آب می ریزد. این امر ممکن است باعث افزایش غلظت آلومینیوم در رودخانه ها و دریاچه ها شود. آلومینیوم به طور طبیعی در غلظت های بسیار پایینی در آب موجود است. غلظت های بالاتر ناشی از زباله های استخراج معدن ممکن است اثرات منفی بر جامعه ی زیستی آبزیان بگذارد. وجود آلومینیوم با غلظت 0.1 میلی گرم و بیشتر، در آب های اسیدی و بدون میان گیر برای ماهی ها سمی است. کمبود الکترولیت نیز به طور همزمان بر نفوذپذیری مرغان دریایی تاثیر گذاشته و به سلول های سطحی آن ها آسیب می رساند. عمدتا آلومینیوم سمی در pH 5.0-5.5 برای ماهی ها سمی است. یون های آلومینیوم در مرغان دریایی ذخیره شده و راه خروجشان با یک لایه لزج مسدود می شود که تنفس را محدود می کند. هنگامی که مقدار pH کاهش می یابد، یون های آلومینیوم از طریق کلسیم بر مقررات نفوذپذیری مرغان دریایی تاثیر می گذارد. این امر فقدان سدیم را افزایش می دهد. کلسیم و آلومینیوم متضاد هستند، اما افزودن کلسیم نمی تواند فقدان الکترولیت را جبران کند. این امر عمدتا در حیوانات جوان به وقوع می پیوندد. معلوم شده است که غلظت آلومینیوم 1.5 میلی گرم بر لیتر منجر به مرگ ماهی قزل آلا می گردد. این عنصر همچنین رشد ماهی استخوانی آب شیرین را تحت تاثیر قرار می دهد.   فیتوپلانکتون حاوی حدود 40-400 ppm آلومینیوم است (جرم خشک)، که در مقایسه با آب دریا منجر به عامل غلظت زیستی 104-105  می شود. موجودات زمینی نیز حاوی مقادیری از آلومینیوم هستند. برای مثال: پشه لارو 7-33 ppm و دم فنری 36-424 ppm (جرم خشک). مقادیرpH  و غلظت آلومینیوم، با هم مرگ و میر لارو را تعیین می کنند.   تعدادی از مقادیر LD50 آلومینیوم برای موش ها شناخته شده است. برای مصرف خوراکی، این دوز 420 میلی گرم بر کیلوگرم برای کلرید آلومینیوم و3671  میلی گرم بر کیلوگرم برای آلومینیوم نوناهیدرات است. مکانیسم سمیت عمدتا بر مبنای مهار آنزیم است. فقط یک ایزوتوپ غیر رادیواکتیو آلومینیوم به طور طبیعی وجود دارد. هشت ایزوتوپ ناپایدار نیز دارد.   عوارض بهداشتی آلومینیوم موجود در آب کدام اند؟ غلظت کل آلومینیوم در بدن انسان حدود 9 ppm است (جرم خشک). در برخی از اندام ها، به ویژه طحال،کلیه و ریه، تا غلظت 100 ppm(جرم خشک) نیز ممکن است وجود داشته باشد. مصرف روزانه آلومینیوم حدود 5 میلی گرم است که تنها بخش بسیار کوچکی از آن جذب می شود. به همین دلیل سمیت حاد آن نسبتا کم است. جذب آن حدود 10 میکروگرم در روز است. این مقدار برای انسان بی ضرر در نظر گرفته می شود. سیلیسیوم ممکن است جذب آلومینیوم را کاهش دهد. با این حال، زمانی که عنصر خورده شده و وارد بدن شد، به راحتی نمی توان آن را حذف کرد.   مصرف زیاد آلومینیوم ممکن است اثرات منفی بر سلامت بگذارد. این ماده با آسیب های عصبی ارتباط دارد. به ویژه افراد مبتلا به آسیب کلیوی در معرض ابتلا به مسمومیت آلومینیوم هستند. خطر آلرژی نشان دادن نیز وجود دارد. آلومینیوم احتمالا جهش زا و سرطان زا است. ارتباط بین جذب آلومینیوم و افزایش تعداد موارد آلزایمر مشکوک است. با این حال، هنوز مشخص نیست زیرا غلظت آلومینیوم همیشه با افزایش سن افزایش می یابد. افزایش مصرف آلومینیوم همچنین ممکن است باعث نرمی استخوان (کمبود ویتامین D و کلسیم) شود.   مصرف آلومینیوم عمدتا از طریق غذا و آب آشامیدنی صورت می گیرد. جدید ترین استانداردها بین 50 تا 200 میکروگرم بر لیتر است. ذرات آلومینیوم ممکن است موجب اختلال عملکرد ریه شوند. هیچ بیماری شناخته شده ای با کمبود آلومینیوم در ارتباط نیست. کلرید آلومینیوم ممکن است موجب خوردگی پوست، تحریک غشاء مخاطی چشم، تعریق، تنگی نفس و سرفه شود. آلوم لخته شدن خون را افزایش می دهد.   برای زدودن آلومینیوم از آب، کدام یک از تکنولوژی های تصفیه آب را می توان استفاده کرد؟ آلومینیوم را می توان با استفاده از تبادل یونی یا انعقاد از آب زدود. نمک های آلومینیوم برای واکنش های ته نشینی در تصفیه آب استعمال می شوند. افزودن سولفات آلومینیوم و آهک به آب باعث تشکیل آلومینیوم هیدروکسید شده و منجر به ته نشین شدن آلاینده ها می گردد. هیدروکسید نامحلول در آب است، بنابراین تنها 0.05 ppm آلومینیوم محلول باقی می ماند. این مقدار زیر حد قانونی اعلام شده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای آب آشامیدنی، یعنی 0.2  ppm آلومینیوم است.

• 

  مشاهده 27 دی 1395 1746 بازدید

  روی و تصفیه آب

  روی به طور طبیعی در آب موجود است. میانگین غلظت روی در آب دریا0.6-5  ppb  است. رودخانه ها معمولا حاوی بین5  و 10 ppb روی هستند. جلبک ها حاوی 20-700  ppm  و ماهی ها و صدف های دریایی حاوی 3-25 گرم در تن، صدف ها حاوی 100-900  ppm و خرچنگ های دریایی حاوی 7-50  ppm روی هستند. سازمان بهداشت جهانی محدودیت قانونی 5  میلی گرم بر لیتر را برای Zn2+  تعیین کرده است.   روی به چه طریق و به چه صورتی با آب واکنش می دهد؟ روی ابتدایی با مولکول های آب واکنش نمی دهند. این یون با یون های هیدروکسید محلول، یک لایه ی محافظ از جنس هیدروکسید روی نامحلول در آب را تولید می کند، که مطابق مکانیسم واکنشی زیر است: Zn2+ + 2OH- -> Zn(OH)2(s)   روی مطابق با مکانیسم واکنشی زیر با یون H+ واکنش می دهد: Zn(s) + 2H+ -> Zn2+(aq) + H2(g)   این واکنش هیدروژنی آزاد می کند که با اکسیژن واکنشی انفجاری می دهد. نمک روی در غلظت های بالاتر باعث کدر شدن آب به رنگ شیر می شود. علاوه بر این، روی ممکن است عطر و طعم های ناخواسته ای به آب اضافه کند. این اتفاق در غلظت حدود 2 میلی گرم Zn2+ بر لیتر رخ می دهد.   انحلال پذیری روی و ترکیبات آن حلالیت روی به درجه حرارت و PH آب مورد بحث بستگی دارد. وقتی که pH نسبتا خنثی است، روی نامحلول در آب است. با افزایش اسیدیته انحلال پذیری نیز افزایش می یابد. در pH  بالاتر از 11 نیز حلالیت افزایش می یابد. روی به صورت ZnOH+ (aq)  و یا Zn2+ (aq) در آب حل می شود. حلالیت ZnCO3 آنیونیک 0.21  گرم بر لیتر است. نمونه هایی از حلالیت ترکیبات روی عبارتند از: کلرید روی4320  (ZnCl2) گرم بر لیتر و اکسید روی (ZnO) یا سولفات روی (ZnSO4 . 7H2O) 580 گرم بر لیتر.   علت وجود روی در آب چیست؟ مهم ترین سنگ معدن های حاوی روی عبارتند از اسفالریت (ZnS) و اسمیت سونیت (ZnCO3). این ترکیبات در نهایت در مکان هایی که در آن سنگ معدن روی یافت می شود به آب وارد می شوند. حدود سه چهارم از عرضه ی کل روی در قالب های فلزی به کار می رود. باقی مانده ی آن به صورت ترکیبات مختلف روی در صنایع مختلف استفاده می شود. فاضلاب های صنعتی حاوی روی ناشی از صنایع آبکاری، تولید باتری و غیره هستند. ترکیبات روی برای مقاصد مختلفی استفاده می شوند. کلرید روی برای تولید کاغذ پوست اعمال می شود، اکسید روی یکی از اجزاء تشکیل دهنده ی پمادها، رنگ ها و کاتالیزورها است، سولفات روی به عنوان یک کود، و باکیتراسین روی به عنوان محرک رشد دام استفاده می شود. بخش اعظم روی موجود در فاضلاب از منابع مذکور  نشأت نمی گیرد، بلکه از آب های سطحی بزرگتری ناشی می شود که حاوی این عنصر هستند. به علت جریان یافتن آب غنی از کربن، روی از لوله های روی و لوله های بارانی نشت می کند. رینگ و لاستیک اتومبیل ها حاوی روی و روغن موتور موجود در تانک هایی از جنس روی، باعث انتشار ترکیبات روی در جاده ها می شوند. ترکیبات روی در قارچ کش ها و حشره کش ها موجود اند و نهایتا در آب ریخته می شوند. هنگامی که اقدامات ایمنی ناکافی صورت می گیرد، روی ممکن است از مکان های دفن زباله های شیمیایی و یا از ملات لاروبی در طبیعت منتشر شود.   اثرات زیست محیطی روی بر آب کدام اند؟ روی به هیچ یک از گروه های خطر آبی نسبت داده نشده است، زیرا یک ماده ی خطرناک محسوب نمی شود. اما این تنها مربوط به روی ابتدایی است. بعضی از ترکیبات روی، مانند آرسنات روی و سیانید روی ممکن است بسیار خطرناک باشند. روی یک ماده غذایی لازم برای انسان و حیوانات است. با این حال، مصرف بیش از حد آن ممکن است بر سلامت انسان و حیوان اثرات منفی داشته باشد و اگر از یک غلظت مرزی تعیین شده تجاوز کند، حتی ممکن است سمی باشد. سمیت آن برای انسان و حیوانات کم است، اما سمیت آن برای نباتات را نباید دست کم گرفت لجن ناشی از تصفیه فاضلاب در کشاورزی، باغداری و جنگلداری استعمال می شود، و در نتیجه غلظت روی احتمالا از مرز 3 گرم بر کیلوگرم تجاوز نمی کند.  آزمون های اکوتوکسیکولوجیکال مقدار PNEC  50 میکروگرم بر لیتر را به محلول روی نسبت داده اند. یعنی غلظت کل 150-200   میکروگرم بر لیتر روی در آب. این مقدار PNEC  نشان دهنده ی حداکثر غلظتی است که در آن هیچ عارضه ی زیست محیطی رخ نمی دهد (غلظت بی اثر پیش بینی شده).   انتشار روی صنعتی در دهه های گذشته به شدت کاهش یافته است. مقادیر فعلی روی یک خطر بسیار گسترده زیست محیطی نیست. غلظت آن در رودخانه راین به مقادیر مطلوب رسیده است. متاسفانه، مکان های آلودگی تاریخی هنوز هم وجود دارند. در مجموع پنج ایزوتوپ پایدار روی به طور طبیعی موجود است، که 64Zn ، 66Zn  و 68Zn از آن ها هستند. ما در حال حاضر از وجود حدود پانزده ایزوتوپ ناپایدار روی مطمئن هستیم. 65Zn  در آب خنک کننده ی راکتور هسته ای موجود است و در پزشکی نیز استفاده می شود. به نظر می رسد که روی در برخی موجودات زنده تجمع می یابد.   عوارض بهداشتی روی موجود در آب کدام اند؟ بدن انسان حاوی حدود 2.3 گرم روی است، و روی به عنوان یک عنصر کمیاب دارای ارزش غذایی است. کارکرد های آن عمدتا شامل فرایندهای آنزیمی و تکثیر DNAمی شود. هورمون انسولین انسانی حاوی روی است و نقش مهمی در رشد جنسی ایفا می کند. حداقل مصرف روزانه ی آن 2-3 گرم است، و این مقدار از کمبود روی پیشگیری می کند.   بدن انسان تنها 20-40٪ از روی موجود در غذا را جذب می کند، در نتیجه بسیاری از مردم آب معدنی های غنی از روی می نوشند. علائم کمبود روی عبارتند از از دست دادن حس چشایی و اشتها. سیستم ایمنی کودکان و سیستم آنزیم ها نیز ممکن است آسیب ببیند. به نظر می رسد مصرف بیشتر روی از انسان در مقابل مسمومیت با کادمیوم محافظت می کند. روی همچنین ممکن است جذب سرب را کاهش دهد. نسبت مس و روی در بدن انسان یک ویژگی مهم است.   همچنین ممکن است شخصی مصارف بیش از حد روی را نیز جذب کند. این پدیده معمولا چندان رخ نمی دهد. علائم این بیماری شامل تهوع، استفراغ، سرگیجه، قولنج، تب و اسهال است و عمدتا پس از مصرف 4-8 گرم روی عارض می شود. مصرف یکباره ی 2 گرم سولفات روی باعث سمیت حاد شده و منجر به معده درد و استفراغ می شود. شگفتا که روی در جدول تناوبی متعلق به همان گروه عناصر است که کادمیوم و جیوه نیز به آن تعلق دارند، و هر دو سمی هستند. نمونه هایی از عوارض بهداشتی مربوط به روی نیز عبارتند از عفونت غشای مخاطی ناشی از کلرید روی (دوز کشنده 3-5 گرم)، و مسمومیت با سولفات روی (دوز کشنده 5 گرم).   برای زدودن روی از آب، کدام یک از تکنولوژی های تصفیه آب را می توان استفاده کرد؟ روی را می توان با استفاده از روش های مختلف تصفیه کرد. برای رسیدن به یک سطحی که با استانداردهای قانونی مطابقت دارد، می توان از روش هایی مانند انعقاد، تبادل یونی و کربن فعال استفاده کرد. فیلتر شنی را نیز ملاحظه کرده ایم و یک راه حل عالی است.

• 

  مشاهده 27 دی 1395 4849 بازدید

  پتاسیم و تصفیه آب

  آب دریا حاوی حدود 400ppm  پتاسیم است. این ماده ته نشین شده، و در نتیجه اغلب به صورت رسوبات یافت می شود. رودخانه ها به طور کلی شامل حدود 2/3 ppm  پتاسیم هستند. این تفاوت به طور عمده توسط غلظت بالای پتاسیم در بازالت های اقیانوسی ایجاد می شود. گرانیت غنی از کلسیم حاوی تا 2.5٪ پتاسیم است. این عنصر عمدتا به صورت یون های  K+ (aq)  در آب موجود است. 40K  یک ایزوتوپ رادیواکتیو پتاسیم است که بصورت طبیعی فراوان است. آب دریا حاوی غلظت طبیعی حدود 4.5 تا 10-5 گرم بر لیتر پتاسیم است.   پتاسیم به چه طریق و به چه صورتی با آب واکنش می دهد؟ پتاسیم به سرعت و به شدت با آب واکنش داده و به تشکیل یک محلول پایه ی پتاسیم هیدروکسید بی رنگ و گاز هیدروژن می انجامد که  طبق مکانیسم واکنشی زیر صورت می گیرد: 2K (s) + 2H2O (l) -> 2KOH (aq) + H2 (g)   این یک واکنش گرما ده است و پتاسیم تا حدی داغ می شود که شعله بنفشی از سوختن آن حاصل می شود. علاوه بر این، هیدروژنی که طی این واکنش آزاد می شود به شدت با اکسیژن و آتش واکنش می دهد. پتاسیم خیلی آهسته تر از روبیدیوم که در جدول تناوبی زیر پتاسیم قرار دارد، با آب واکنش می دهد. اما نسبت به سدیم، که در جدول تناوبی بالاتر از آن قرار دارد، با سرعت بیشتری با آب واکنش می دهد.   انحلال پذیری پتاسیم و ترکیبات آن پتاسیم در آب نامحلول است، اما با آب واکنش می دهد. ترکیبات پتاسیم ممکن است محلول در آب باشند. به عنوان نمونه: دی کرومات پتاسیم با حلالیت در آب 115 گرم  بر لیتر، پرمنگنات پتاسیم با حلالیت در آب 76 گرم بر لیتر، یدید پتاسیم با حلالیت در آب 92 گرم بر لیتر، و یدید پتاسیمی که حتی تا 1480 گرم از آن ممکن است در یک لیتر آب حل شود.   علت وجود پتاسیم در آب چیست؟ پتاسیم در مواد معدنی مختلفی موجود است، که ممکن است از طریق فرآیندهای هوازدگی در آب حل شود. برای نمونه می توان به فلدسپات (ارتوکلاز و میکروکلین) اشاره کرد، که برای تولید ترکیبات پتاسیم چندان مهم نیستند، و کانی های کلر از جمله کارنالیت و سیلویت، که برای اهداف تولید بسیار مطلوب می باشند. برخی از مواد معدنی خاک رس حاوی پتاسیم هستند. این ماده از طریق فرایندهای طبیعی به آب دریا می ریزد، که در آنجا عمدتا در رسوبات حل می شود. پتاسیم ابتدایی است از کلرید پتاسیم استخراج می شود، اما به دلیل قدرت واکنش پذیری بسیار زیادش برای اهداف زیادی به کار نمی آید. این ماده در آلیاژها و در ترکیبات آلی استفاده می شود.   تعدادی از ترکیبات پتاسیم، به طور عمده نیترات پتاسیم، از کودهای شیمیایی محبوب هستند. 95٪ پتاسیم تجاری مصرفی به کودهای شیمیایی اضافه می شود. نمکهای پتاسیم و مخلوط ترکیبات منیزیم و کلسیم نیز به طور مرتب استفاده می شوند. بازسازی، به انتشار فاضلاب می انجامد که هنگام تخلیه در سطح آب خطرناک است و به سختی تصفیه می شود.   پتاسیم در تولید شیشه ها استفاده شده و باعث می شود که شیشه قوی تر و سفت تر شود. این شیشه عمدتا در تلویزیون استفاده می شود. دیگر ترکیبات پتاسیم در تولید صابون مایع استفاده شده، به داروها یا تزریقات اضافه شده، و یا در عکاسی یا برنزه کردن مورد استفاده قرار می گیرد. در اغلب موارد، پتاسیم ماده ی فعال نیست، بلکه آنیون مجاور است. همچنین در تولید پتاسیم کلرات موجود در کبریت و آتش بازی نیز کاربرد داشته، و به صورت پودری برای تهیه ی پتاسیم نیترات نیز استفاده می شود. آلوم های پتاسیم پایگاه هایی برای چسب کاغذ هستند و به عنوان پر کننده ی لاستیک مصنوعی استفاده می شوند.   ترکیبات پتاسیم واکنش پذیر ترین ترکیبات شیمیایی اساسی هستند که برای مثال در هیدروکسیدهای پتاسیم و نیترات ها مورد استفاده قرار می گیرند. پتاسیم هیدروکسید، پتاس سوز آور را تشکیل می دهد و در مواد پاک کننده، نرم کننده، صابون سبز و سولفور زدایی جذب کننده های روغن و دی اکسید کربن به کار برده می شود.   نمونه های دیگر از کاربردهای ترکیبات پتاسیم عبارتند از پتاسیم یدید برای اندازه گیری ظرفیت اکسیداتیو نمونه زباله، پتاسیم دی کرومات برای اندازه گیری ظرفیت اکسیداتیو مواد آلی در علوم خاک و تصفیه ی فاضلاب بیولوژیکی، و پتاسیم دی سیانو طلایی که یک ترکیب طلا محلول در آب بسیار سمی است که برای تذهیب فنی به کار می رود. ترکیبات پتاسیم ممکن است از طریق ادرار به فاضلاب بریزند. یک کاربرد غیر معمول آن عبارت است از افزایش میزان بارش باران در مناطق خشک با پتاسیم کلرید. این ماده را توسط هواپیما درست در زیر ابرها منتشر می کنند، افزایش می یابد و مقدار رطوبت در ابرها را دو برابر می کند و باعث می شود باران سخت تری بگیرد. چون پتاسیم آزاد شده از طریق مکان های دفن زباله داخلی معمولا فوق العاده زیاد است، از این ترکیب ممکن است به عنوان یک شاخص برای تشخیص وجود سایر ترکیبات سمی در آبهای زیرزمینی استفاده می شود.   اثرات زیست محیطی پتاسیم بر آب کدام اند؟ پتاسیم یک ماده غذایی لازم برای اکثر قریب به اتفاق موجودات زنده است، غیر از تعدادی باکتری، چرا که نقش مهمی در کارکرد رشته های عصبی ایفا می کند.   پتاسیم نقشی اصلی در رشد گیاه ایفا کرده و اغلب رشد آن را محدود می کند. پتاسیم حاصل  از گیاهان مرده و مواد حیوانی اغلب قبل از اینکه در آب حل شود، با کانی های خاک رس موجود در خاک ترکیب می گردد. در نتیجه، مجددا به آسانی توسط گیاهان مصرف می شود. شخم زنی ممکن است این روند طبیعی را مختل کند. در نتیجه، اغلب کود پتاسیم را به خاک های کشاورزی اضافه می کنند. گیاهان به طور متوسط حاوی حدود 2٪ پتاسیم هستند (جرم خشک)، اما این مقدار ممکن است از 0.1 تا 6.8 درصد متفاوت باشد. پشه لارو حاوی بین 0.5 و 0.6 درصد و سوسک حاوی بین 0.6 و 0.9 درصد پتاسیم است (جرم خشک). نمک های پتاسیم ممکن است سلول های گیاهی را به دلیل فعالیت اسمزی بالا بکشند.   پتاسیم موجود در آب خطر بسیار کمی دارد، اما به دلیل تحرک نسبتا بالا و پتانسیل تحول کمش بسیار سریع گسترش می یابد، است. سمیت پتاسیم معمولا از مولفه های دیگر موجود در ترکیب ناشی می شود، برای مثال سیانید در پتاسیم سیانید. مقدار LD50 برای موش 5 میلی گرم بر کیلوگرم، برای پتاسیم برومات 321 میلی گرم بر کیلوگرم و برای پتاسیم فلوراید  245  میلی گرم بر کیلوگرم است. نمونه هایی از مقدار LD50 برای موجودات آبی عبارتند از 132 میلی گرم بر لیتر برای ماهی و 1.16 میلی گرم بر لیتر برای دافنی.   یکی از سه ایزوتوپ طبیعی پتاسیم 40K می باشد که رادیواکتیو است. این همان ترکیبی است که احتمال می رود باعث تغییرات ژن گیاهان و حیوانات می شود. با این حال به علت منشا طبیعی اش، به هیچ یک از گروه های سمیت رادیواکتیوی تعلق ندارد. در مجموع دوازده ایزوتوپ پایدار برای پتاسیم وجود دارد.   عوارض بهداشتی پتاسیم موجود در آب کدام اند؟ پتاسیم برای ما یک ماده غذایی لازم است، و ما روزانه به 2-3.5 گرم از آن نیاز داریم و حدود 1-6 گرم مصرف می کنیم. مقدار کل پتاسیم در بدن انسان چیزی بین 110 و 140 گرم است و عمدتا به حجم عضلات بستگی دارد. پس از سلول های قرمز خون و بافت مغزی، عضلات بیشترین مقدار پتاسیم را دارا هستند. در حالی که سدیم که رقیب آن است در مایعات داخل سلولی وجود دارد، پتاسیم عمدتا در داخل سلول ها موجود است. این امر موجب حفظ فشار اسمزی می شود. نسبت پتاسیم موجود در سلول به پتاسیم موجود در پلاسما 1: 27 است، و توسط پمپ های سدیم-پتاسیم تنظیم می شود. عملکردهای حیاتی پتاسیم عبارتند از نقش آن در محرک های عصبی، انقباض عضلات، تنظیم فشار خون و انحلال پروتئین. این ماده از قلب و عروق محافظت می کند و حتی ممکن است از بیماری های قلبی و عروقی جلوگیری کند. نسبت سدیم به پتاسیم سابقا 16:01 بوده و در حال حاضر حدود 1: 3 است، که عمدتا مانع از جذب بالای سدیم می شود.   کمبود پتاسیم نسبتا نادر است، اما ممکن است به افسردگی، ضعف عضلانی، اختلال ریتم قلب و سردرگمی منجر شود. از دست دادن پتاسیم ممکن است در نتیجه ی اسهال مزمن یا بیماری کلیوی عارض شود، زیرا تعادل فیزیکی پتاسیم توسط کلیه تنظیم می شود. زمانی که کلیه ها به اندازه کافی فعالیت نمی کنند، مصرف پتاسیم باید محدود به جلوگیری از ضرر و زیان بیشتر باشد. تماس پوست با فلزات پتاسیم موجب خوردگی پتاس سوز آور می شود. این خوردگی خطرناک تر از خوردگی اسید، زیرا به صورت نامحدود ادامه پیدا می کند. قطره های پتاس سوز آور برای چشم بسیار مضر هستند.   مصرف تعدادی از ترکیبات پتاسیم احتمالا مضرات ویژه ای دارد. در دوزهای بالا، پتاسیم کلرید با تکانه های عصبی تداخل پیدا می کند، که تقریبا با تمام عملکردهای بدن تداخل پیدا کرده و عملکرد قلب را به طور عمده تحت تاثیر قرار می دهد. پتاسیم آلوم در غلظت های کمی همچون 2 گرم ممکن است به ناراحتی معده و تهوع منجر شود، و در غلظت های بالاتر ممکن است خورنده و حتی کشنده باشد. پتاسیم کربنات در دوزهای بالاتر از 15 گرم برای بزرگسالان کشنده است. همین موضوع برای 1 گرم پتاسیم تارتارات و برای تنها 50 میلی گرم پتاسیم سیانید نیز صدق می کند.   بین 6 تا 8 گرم پتاسیم دی کرومات کشنده است و 30 گرم پتاسیم نیترات باعث مسمومیت شدیدی می شود که ممکن است منجر به مرگ شود. بین 10 تا 12 میلی لیتر پتاسیم هیدروکسید با خورندگی 15 درصد ممکن است کشنده باشد، زیرا این ترکیب مکانیسمی به شدت خورنده دارد. پتاسیم پرمنگنات در سفید کننده ها و ضد عفونی کننده ها استفاده می شود و در بین 5 تا 8 گرم کشنده است.   برای زدودن پتاسیم از آب، کدام یک از تکنولوژی های تصفیه آب را می توان استفاده کرد؟ پتاسیم را می توان با استفاده از روش اسمز معکوس از آب زدود. پتاسیم در تصفیه آب استفاده می شود. به عنوان مثال، پتاسیم پرمنگنات برای اکسیده کردن ترکیبات منتقله از راه آب، از جمله برای زدودن یا ضد عفونی کردن آهن یا منگنز قابل استفاده است. اما این یک توصیه کلی نیست. کاربرد پتاسیم پرمنگنات باعث می شود از آن برای تعیین ظرفیت اکسیداتیو مواد آلی موجود در آب استفاده شود. عموما این مقدار از میزان BOD تجاوز می کند.  پتاسیم دی کرومات برای تعیین COD  استفاده می شود.

• 

  مشاهده 26 دی 1395 1838 بازدید

  استرونتیوم وتصفیه آب

  آب دریا به طور متوسط حاوی 8 ppm استرونتیوم است. آب رودخانه به طور کلی حاوی حدود 50 ppb  استرونتیوم است و در بافت صدفی 10 ppm استرونتیوم یافت شده است (جرم خشک). استرونتیوم هنگامی که در آب حل می شود عمدتا به صورت Sr2+ (aq) وجود دارد. SrOH+ (aq) یک شکل ممکن دیگر آن است.   استرونتیوم به چه طریق و به چه صورتی با آب واکنش می دهد؟ استرونتیوم به آرامی با آب واکنش می دهد و عموما به هیدروکسید کلسیم و گاز هیدروژن تبدیل می شود. این ماده نسبت به کلسیم که در جدول تناوبی مستقیما در بالای استرونتیوم قرار دارد، سریعتر با آب واکنش می دهد، و نسبت به باریم که درست در زیر آن قرار دارد کندتر با آب واکنش می دهد. مکانیسم واکنشی آن به صورت زیر است: Sr (s) + 2H2O (g) -> Sr(OH)2 (aq) + H2 (g)   انحلال پذیری استرونتیوم و ترکیبات آن استرونتیوم در آب نامحلول است، اما با آب واکنش می دهد. ترکیبات استرونتیوم می تواند محلول در آب باشند. برای مثال می توان به کربنات استرونتیوم با حلالیت در آب 10 میلی گرم بر لیتر، و کرومات استرونتیوم با حلالیت در آب 9 میلی گرم بر لیتر اشاره کرد.   علت وجود استرونتیوم در آب چیست؟ سلستیت (سولفات استرونتیوم؛ SrSO4) مهم ترین ماده معدنی حاوی استرونتیوم است، و پس از آن می توان استرونتیانیت (کربنات استرونتیوم؛ SrCO3) را نام برد. سالانه حداقل 140000 تن از این ماده استخراج می شود. از این ماده می توان فلز استرونتیوم تولید کرد، کاربرد گسترده ای ندارد، اما می تواند هوای مانده در لوله های خلاء را خارج کند. از آنجایی که استرونتیوم کربنات عمدتا برای تولید صفحه نمایش تلویزیون استعمال می شود، این مورد کاربرد اصلی این عنصر محسوب می شود. این ماده اشعه های X ایجاد شده توسط تابش برقی در لوله های اشعه کاتدی را از همدیگر مجزّا می کند. با این حال به دلیل افزایش محبوبیت تلویزیون های صفحه تخت، نیاز به این ماده روز به روز کمتر می شود. استرونتیوم در پالایشگاه آلیاژ استفاده می شود و سولفات استرونتیوم برای تولید الماس مصنوعی به کار می رود. به دلیل التهابات قرمز رنگش نیز برای استفاده در آتش بازی مناسب است. فریت استرونتیوم در آهنرباهای سرامیکی پایا استفاده می شود که بسیار اضطراری هستند و همچنین به دلیل مقاومتش در برابر حرارت و خوردگی، می توان از آن در موتورهای کوچک استفاده کرد. از 89Sris   رادیواکتیو در فیزیک هسته ای و در پزشکی هسته ای استفاده می شود. 90Sr  محصول انفجار هسته ای است و در سال های 1950 و 1960 زمین را به شدت آلوده کرده بود زیرا انفجارهای آزمایشی را بر روی زمین انجام می دادند. این ماده هم یکی از فراورده های جانبی راکتورهای هسته ای است و از تابش بسیار پر انرژی آن، به عنوان مثال در وسایل نقلیه فضایی استفاده می شود.   اثرات زیست محیطی استرونتیوم بر آب کدام اند؟ استرونتیوم تنها یک ماده غذایی لازم برای چند مورد استثنایی است. تعدادی از موجودات اعماق دریا از سولفات استرونتیوم را در لاک های خود استفاده می کنند و مرجان سنگ نیز به این عنصر نیاز دارد. گیاهان حاوی بین 3 و 400 ppm استرونتیوم هستند (جرم خشک). استرونتیوم معمولا در محیط بی حرکت است، زیرا به سرعت به صورت کربنات استرونتیوم ته نشین می شود، و یا شاید به این دلیل است که در لاک ها از آن استفاده می شود. بالاترین غلظت استرونتیوم در بیابان ها و خاک جنگل یافت می شود. استرونتیومبه طور طبیعی به صورت چهار ایزوتوپ پایدار جداگانه و نوزده ایزوتوپ ناپایدار موجود است. پس از آزمایشات انفجار هسته ای در قرن بیستم،90Sr  در سراسر جهان در انسان گسترش یافت، اتمسفر را کاملا در بر گرفت، و به خاک، محصولات کشاورزی، چراگاه گاو و حیوانات دیگر و در نهایت به بدن انسان راه پیدا کرد. تقریبا هر موجود زمینی مقادیر قابل اندازه گیری از آن را خورد و هنوز هم شدت مکانیسم های سرطان زا و جهش زای آن را به اندازه ی کافی توصیف نکرده اند.   عوارض بهداشتی استرونتیوم موجود در آب کدام اند؟ بدن انسان حاوی حدود 4.6 ppm  استرونتیوم است. این مادهه هیچ عملکرد خاصی ندارد، اما به دلیل شباهت آن به کلسیم جذب می شود. در نتیجه، قسمت اعظم  استرونتیوم جذب شده به استخوان ها وارد می شود. استرونتیوم غیر سمی است و مصرف روزانه ی حدود 0.8-5 میلی گرم از طریق غذا بی ضرر است، البته هنگامی که تنها حاوی استرونتیوم غیر رادیواکتیو باشد. در قرن 20 این ماده به مواد غذایی و آب آشامیدنی راه پیدا کرد. پس از آن، به طور عمده در دندان نوزادان یافت می شد. خطر ناشی از مصرف استرونتیوم رادیو اکتیو عمدتا به علت مکانیزم سرطان زا و جهش زای آن است که مشکلاتی در تقسیم سلولی به وجود می آورد و ممکن است مرگ و میر نوزادان را افزایش دهد. فروپاشی 90Sr  به تولید ایتریم رادیواکتیو می انجامد که در هیپوفیز و تخمدان تجمع  یافته و سپس توسعه هورمونی نوزاد و رشد نوزاد را مختل می کند.   برای زدودن استرونتیوم از آب، می توان از یکی از تکنولوژی های تصفیه آب استفاده کرد.