مقالات گروه ترکیبات آب

---

• 

  مشاهده 08 دی 1395 3356 بازدید

  تصفیه آب و رایج ترین فلزات سنگین و منشأ و عوارض آن ها بخش اول

  در اینجا، خلاصه ای از رایج ترین فلزات سنگین، منابع آن ها و باری که به بدن انسان می افزایند را مشاهده می نمایید که توسط آزمایشگاه Doctor’s Data Inc (جایگاه اطلاعات دکتر) ارائه شده اند. آزمایشگاه Doctor’s Data Inc (DDI) یک آزمایشگاه بالینی برتر با بیش از 30 سال تجربه و مختص آزمایشات عنصری سمی و ضروری است. تست های این آزمایشگاه برای تشخیص، سنجش، پیشگیری و درمان بار فلزات سنگین در انسان ها و همچنین کمبودهای تغذیه ای، عملکرد دستگاه گوارش، سم زدایی کبد، اختلالات متابولیک و بیماری هایی با منشا زیست محیطی مورد استفاده قرار می گیرند.   فلزات سنگین رایج: »آلومینیوم »آنتیموان »آرسنیک »باریم »بیسموت »کادمیوم »سرب »جیوه »نیکل »قلع »اورانیوم   آلومینیوم منابع رایج آلومینیوم زیست-دستیاب عبارتند از: ظروف آلومینیومی، ظروف تخت و به خصوص قهوه جوش ها؛ فرمولاسیون هیدروکسید آلومینیوم ضد اسید؛ برخی از انواع لوازم آرایشی و بهداشتی، به ویژه اسپری ها، و برخی از گیاهان یا محصولات گیاهی. ظروف آلومینیومی، به ویژه اگر غذاهای اسیدی مانند رب گوجه فرنگی (که حاوی سالیسیلات ها هستند) در آن ها طبخ شود، نگران کننده هستند. در لوازم آرایشی و اسپری ها، کلرید آلومینیوم ممکن است به عنوان قابض استفاده شود. در تصفیه آب، آلوم (سولفات سدیم آلومینیوم) ممکن است برای انعقاد مواد جامد پراکنده و بهبود شفافیت آب به کار رود. آلومینا و یا Al203 یک ماده ی شیمیایی بسیار پایدار است و زیست-دستیاب نمی باشد.     سیلیس حلالیت آلومینیوم را کاهش می دهد و سیلیکات آلومینیوم چندان زیست-دستیاب نیست. خاک های رس، مانند بنتونیت، حاوی آلومینیومی هستند که از نظر زیست-دستیابی فقیر است. ظروف غذایی آلومینیومی با پوششی از جنس پلیمر یا پلاستیک تولید می شوند که از تماس مستقیم مواد غذایی و آلومینیوم جلوگیری می کند، با ارائه ی چنین پوششی آسیبی به بار نمی آید. در مسیر گوارشی، فسفات ها با یون های آلومینیوم واکنش داده و فسفات آلومینیوم نامحلول را تشکیل می دهند. اگر این مسدود کننده های فسفات 100٪ کارآمد بودند، عملا هیچ آلومینیومی جذب نمی شد. بدیهی است که این فرایند تشکیل فسفات ناقص است زیرا سطوح بافت بدن (مانند مو) معمولا حاوی مقادیر قابل اندازه گیری از آلومینیوم هستند. در بدن، آلومینیوم در مسیر افزایش غلظت فسفات پیش می رود: پلاسما، سیتوزول، هسته ی سلول. مادامی که در هسته ی سلول موجود باشد، اثرات نامطلوبی بر تشکیل پروتئین می گذارد. سلول هایی با طول عمر زیاد مانند نورون مستعد تجمع طولانی مدت هستند. آلومینیوم مخدر اعصاب در نظر گرفته شده و به عنوان یک عامل ثبات دهنده (از طریق ترکیبات فسفات آلومینیوم) در گرفتاری های نوروفیبریلاتوری در بیماری آلزایمر نقش دارد (علوم، 267، صص 793-4، 1995). در سلول ها، آلومینیوم چرخه ی اسید سیتریک آنزیم دهیدروژناز ایزوسیترات که مسئول تسریع تشکیل آلفا-کتوگلوتاریک اسید است را متوقف می کند. هیپرآمونمی می تواند یکی از اثرات این توقف باشد. آلومینیوم همچنین هگزوکیناز را که یک آنزیم مرتبط با فسفر وابسته به منیزیم است را مهار می کند. بدون مداخله ی این آنزیم، آلومینیوم به طور مستمر در بدن تجمع یافته و در پیری یا به هنگام مرگ به بالاترین غلظت خود می رسد. خستگی، هیپوفسفاتمی، افزایش زمان پروترومبین و پورفیری با ازدیاد غلظت آلومینیوم مرتبط می باشد. برای اثبات افزایش بار آلومینیوم موجود در بدن می توان از تست عنصر مو کمک گرفت. برای تایید ازدیاد آلومینیوم، می توان از یک تحریک دهانی با آمینو اسید گلیسین، به مقدار 80 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن (در دوزهای منقسم) ، 24 ساعت قبل از کی لیت تشخیصی EDTA و جمع آوری ادرار پس از آن استفاده نمود (منابع غذایی / نوشیدنی آلومینیوم را در طول این روش حذف کنید).   آنتیموان در موارد خاص که سطوح آنتیموان بالاتر از حد انتظار است، ممکن است علائم مرتبط و اثرات سمی موجود نباشد. علت این امر این است که آنتیموان (با نماد شیمیایی Sb) دو ظرفیتی است:  SB + 3 و Sb+5 . SB + 3 سمی تر است، اما اغلب از طریق مدفوع دفع می شود. سمیت SB + 5 کمتر است، کمتر به بافت های بدن متصل می شود و اغلب از طریق ادرار دفع می شود. آنتیموان ممکن است از طریق استنشاق گرد و غبار نمک یا اکسید جذب شود، همراه با مواد غذایی یا مایعات (آلوده) بلعیده شود، یا جذب پوستی گردد. استنشاق ممکن است در مناطق صنعتی رخ دهد که در آنجا ذوب و یا تهیه ی آلیاژی صورت می گیرد (معمولا با مس، نقره، سرب و قلع).     Sb  حدود 0.01 درصد وزن تنباکو را تشکیل می دهد. حدود 20٪ از این مقدار معمولا از طریق مصرف سیگار استنشاق می شود (کارسون و همکاران، سم شناسی و نظارت بیولوژیکی بر فلزات در بدن انسان، لوئیس پاب. ص 21، 1987). ترکیبات آنتیموان برای منسوجات و پلاستیک های ضد حریق استفاده می شود، و این عنصر ممکن است در الکترودهای باتری، سرامیک ها و رنگدانه ها یافت شود. آنتیموان می تواند از طریق تهیه ی باروت یا استفاده ی مکرر از سلاح گرم جذب شود. مطالعات اخیر، سطوح بالایی از آنتیموان را در ملافه های تهیه شده از پوست گوسفند نشان می دهد که در نیوزیلند تولید شده اند. علائم آلودگی خفیف آنتیموان ممکن است موذیانه و مختلف باشد، از جمله: خستگی، ضعف عضلانی، میوپاتی، و حس کردن طعم فلز در دهان. کلریدها و اکسیدهای هر دو ظرفیت آنتیموان می تواند جهش زا باشد و ممکن است عملکرد گلبول سفید را تحت تاثیر قرار دهد. آنتیموان می تواند به سایت های سولفیدریل (-SH) در آنزیم ها بپیوندد و با متابولیسم سلولی تداخل پیدا کند. علائم حاد آلودگی آنتیموان عبارتند از: التهاب بافت های تنفسی و پنوموکونیوز با استنشاق (مزمن) گرد و غبار آنتیموان، همولیز RBC با استنشاق بخار استیبین (SbH3) و درد معده در صورت مصرف خوراکی. تماس پوستی می تواند "لکه های آنتیموان" یا بثوراتی شبیه به آبله مرغان را ایجاد کند. کپک ها می توانند گازی به شدت مخدر عصبی به نام استیبین را از آنتیموان تولید کنند؛ استیبین فعالیت استیل کلینستلاس را متوقف می کند. تجزیه و تحلیل یک عنصر مو را می توان به عنوان تستی برای تایید افزایش بار آنتیموان در بدن استفاده نمود. تجزیه و تحلیل فلزات مدفوع را می توان برای تایید تماس/ابقاء SB + 3 سمی به کار برد. آنتیموان ممکن است در توزیع DMPS یا DMSA پس از ادرار افزایش یابد.   آرسنیک آرسنیک یک فلز پیچیده است، که انواع ترکیبات، اعم از آلی و غیر آلی را تشکیل می دهد. ترکیبات آلی آرسنیک مانند نمک های  آرسنوبتین، آرسنوکولین، آرسنوسوگار و تترامتیل آرسنیوم حاوی کربن بوده و به طور عمده در موجوداتی که در دریا می زیند یافت می شوند، با این حال گاهی اوقات نیز می توان آنها را در گونه های زنده ی روی زمین یافت. شکل های غیر آلی آرسنیک، مانند آرسنیت و آرسنات به طور کلی سمی تر هستند و عمدتا منشاء زمین شناسی دارند.     این ها را می توان در خاک کشاورزی و آب های زیرزمینی مورد استفاده برای آشامیدن یا آبیاری یافت. هنگامی که آب با مواد معدنی یا رسوبات حاوی آرسنیک تماس پیدا می کند، باعث می شود انسان و سایر موجودات زنده عمدتا از طریق مصرف روزانه غذا یا آب آلوده در معرض آن قرار بگیرند. راه های دیگر جذب آرسنیک از طریق ریه ها و پوست است. از نظر صنعتی، آرسنیک و ترکیبات آن به طور عمده در تولید آفت کش ها، علف کش ها و حشره کش و همچنین در تولید نیمه رسانا به منظور تقویت آلیاژهای مس و سرب در طول فرآیند تولید باتری استفاده می شود. با توجه به سمیت آن برای حشرات، باکتری ها و قارچ ها، آرسنیک هنوز به عنوان یک روش تحریک رشد و پیشگیری از بیماری ها به غذای حیوانات افزوده می گردد (عمدتا در پرورش صنعتی خوک و مرغ ایالات متحده آمریکا ). علاوه بر این، حدود 70 درصد از آرسنیک تولیدی جهان هر ساله برای حفظ  چوب مورد استفاده در محصولات فضای باز مانند تزئینات مسکونی، مکان های بازی، نرده ها و میزهای پیک نیک به کار می رود. اگر این محصولات قبل از سال 2004 ساخته شده و یک رنگ مایل به سبز داشته باشند، به احتمال بسیار قوی برای جلوگیری از پوسیدگی یا آسیب حشرات، به آن ها آرسنیک مالیده اند. تحقیقات نشان داده است که وقتی باران می بارد، این ماده نگهدارنده چوب متشکل از آرسنیک از چوب شسته شده و به هنگام تماس با پوست می تواند از این سطوح جدا شود.   کودکانی که در ساختمان ها یا سایر سطوحی که به آن ها آرسنیک زده اند، بازی می کنند، آرسنیک به دستشان می چسبد و سپس به هنگام فرو بردن دستشان در دهان و مالش چشم شان و یا خوردن غذا، آن را جذب می کنند. با توجه به گروه کاری محیط زیست (EWG) مقدار آرسنیک در چوب هایی که به آن آرسنیک زده اند، می تواند بسیار زیاد باشد. برای مثال، یک چوب استاندارد با مساحت 12 فوت (2 × 6) شامل 1 اونس آرسنیک خالص است که می تواند 250 بزرگسال را بکشد. برآورد شده است که کودکان در هر بازدید از زمین بازی 630 میکروگرم از آرسنیک را مصرف می کنند و تنها 5 دقیقه تماس دست با چوبی که به آن آرسنیک زده اند، می تواند تا 1260 میکروگرم به میزان فعلی آرسنیک بیفزاید. با اینکه سازمان حفاظت محیط زیست ایالات متحده (EPA) به تازگی استاندارد آرسنیک موجود در آب آشامیدنی را از 50 ppm (50 میکروگرم بر لیتر) به 10 ppm (10 میکروگرم بر لیتر) کاهش داده است، هنوز هم خطر ابتلا به سرطان و یا بیماری های دیگر وجود دارد زیرا تمام سطوح قبلی، فعلی و بعدی به هنگام تماس با بدن، با هم ترکیب می شوند.  هنگامی که غلظت آرسنیک غیرآلی در ادرار اندازه گیری می شود، مقدار جذب آرسنیک در یک فرد را نشان می دهد که معمولا از 5 تا 20 میکروگرم آرسنیک بر لیتر است، اما در بسیاری از موارد حتی ممکن است از 1000 میکروگرم بر لیتر تجاوز کند. اغلب سموم، پس از ورود به بدن، تمام اندام ها را به یک شیوه تحت تاثیر قرار نمی دهند. معمولا، یک هدف مولکولی یا اندام خاص اثر سمی اولیه را دریافت می کند و در ارتباط با آرسنیک، سیستم عصبی محیطی هدف اصلی است. نشانه های اولیه ی قرار گرفتن در معرض آرسنیک عبارتند از: تعریق بیش از حد، درد یا ضعف عضلات و تغییر رنگ پوست. به نقل از ویلیام آ. کرافت، آسیب شناس پزشکی و استاد سابق دانشکده پزشکی دانشگاه ویسکانسین، تماس حاد افراد با آرسنیک می تواند موجب ایجاد علائم مرتبط و عوارض جانبی سمیت، مانند درد روده، سوزش چشم و گلو، اسهال، سرگیجه یا تهوع، بی حسی، ناتوانی قلبی و عروقی و حتی مرگ شود.   تماس مزمن طولانی مدت و یا تجربه ی تابش حاد می تواند موجب از کار افتادن حس محیطی، از کار افتادن سیستم عصبی مرکزی، تغییرات رنگ پوست (هایپرکراتوزیس)، سرطان پوست و ریه ها یا بیماری بلک فوت (BFD)شود؛ این بیماری شکل شدید بیماری عروق محیطی (PVD) است که منجر به ایجاد قانقاریا (فساد عضو بر اثر نرسیدن خون) می شود. از آنجا که به هنگام قرار گرفتن کودکان در معرض آرسنیک، هیچ سطحی ایمن محسوب نمی شود، علائم مسمومیت آرسنیک برای آنها می تواند حتی شدیدتر باشد، مانند: از دست دادن قوه ی تکلم، تشنج، بثورات، آسیب مغزی و حتی سرطان ریه، پوست یا مثانه.   ممکن است از تجزیه و تحلیل خون، مو، ناخن و نشانگر زیستی ادرار برای تست افزایش میزان آرسنیک موجود در بدن استفاده شود. اغلب آرسنیک موجود در خون به سلول های قرمز خون می پیوندد. در هنگام بلع، آرسنیک توسط کبد به شکل متیله ای از آرسنیک تبدیل شده و با نیمه عمر 3 - 5 روز از طریق ادرار دفع می شود. از آنجا که آرسنیک به سرعت از خون پاک می شود، این نشانگر را تنها می توان در موارد مسمومیت حاد با آرسنیک یا قرار گرفتن در معرض سطوح بالای آن استفاده کرد. آرسنیک از طریق لایه ی بیرونی پوست و عرق دفع می شود. آرسنیک به پروتئین های حاوی سولفیدریل متصل شده و در مو  و ناخن تجمع می یابد که آن ها را می توان به صورت خط های افقی سفیدی به نام خطوط میس مشاهده نمود.   باریوم اغلب پس از قرار گرفتن در معرض باریوم (یک ماده مقابله) در حین انجام تست های تشخیص پزشکی (به عنوان مثال «بلع باریوم»، «مجموعه دستگاه گوارش فوقانی»، «تنقیه باریوم»، و غیره)، افزایش سطوح باریم مشاهده می شود. سطوح بالای باریم ممکن است در متابولیسم کلسیم و ابقاء پتاسیم تداخل ایجاد کند. مصرف حاد محلول های باسالت (نیترات ها، سولفیدها و کلریدها) می تواند سمی باشد. تماس مزمن با باریم ممکن است به تحریک عضلانی و قلبی، سوزن سوزن شدن اندام ها و از دست دادن واکنش های تاندون منجر شود.     باریم با توجه به تراکم بالایش، برای جذب اشعه و در سپرهای بتنی اطراف راکتورهای هسته ای و در گچ های مورد استفاده در کابین های اشعه ایکس به کار می رود. کاربرد اصلی باریم در پزشکی به عنوان رسانای متقابل است. ابقاء بلند مدت باریم ممکن است رخ دهد - پس از استفاده تشخیصی از سولفات باریم، گرانولوم روده ی بزرگ گزارش شده است. باریم تیتانات بلورین یک ترکیب سرامیکی است که در خازن ها و مبدل ها به کار می رود. باریم همچنین برای تولید رنگدانه در رنگ و شیشه های تزئینی استفاده می شود. ترکیبات انحلال پذیر باریم به شدت سمی هستند و می توان از آن ها به عنوان حشره کش استفاده کرد. آلومینات های باریم برای تصفیه ی آب، تسریع انجماد بتن، تولید زئولیت های مصنوعی و در صنایع تولید کاغذ و مینای دندان مورد استفاده قرار می گیرد. اگر چه باریم خیلی کم به صورت خوراکی جذب می شود، (کمتر از 5٪) مقدار آن در بادام زمینی و کره ی بادام زمینی (حدود 3000 نانوگرم بر گرم) ممکن است بسیار بیشتر از تخم مرغ و غذاهای آماده و منجمد مانند همبرگر، سیب زمینی سرخ کرده و سوسیس (400 تا 500 نانوگرم بر گرم) باشد. شایان ذکر است که مصرف باریم در کودکان بسیار بیشتر از بزرگسالان است. سطح باریم (و همچنین سطوح عناصر دیگر) موجود در آب را می توان با تست آب ارائه شده توسط DDI سنجید. می توان از اندازه گیری الکترولیت های خون به عنوان تستی برای تایید افزایش سطح باریم استفاده کرد، زیرا احتمالا هیپوکالمی با افزایش باریم مرتبط است.

• 

  مشاهده 08 دی 1395 2127 بازدید

  تصفیه آب و مواد تبادل یون

  خاک می تواند به یون های مثبت (مانند K+ وCa2+ ) بپیوندد، زیرا حاوی کانی های خاک رس و هومیک اسیدهای آلی است. هر دوی این مواد نامحلول هستند که به عنوان بخشی از چارچوب مولکولی شان، حامل گروه های یونی با بار منفی می باشند. به عنوان مثال، در خاک رس، این گروه ها، قسمت پایانی زنجیره های سیلیکون-اکسیژن یا اتم های اکسیژن را تشکیل می دهند که حامل یک الکترون اضافی است؛ زیرا آنها به جای دو اتم معمول، تنها به یک اتم متصل هستند، و اتم های آلومینیوم نیز به جای سه اکسیژن، با چهار اکسیژن متصل هستند. تصاویر شماتیک زیر هر دو نوع ساختار یونی را نشان می دهد که در تنوع تقریبا بی نهایتی از سیلیکات ها و آلومینوسیلیکات های طبیعی و مصنوعی موجود است. یون های منفی بخشی از چارچوب هستند؛ و یونهای مثبت، در اینجا به صورت پتاسیم نشان داده شده اند، کوچک هستند و اگر این ماده ی جامد با یک محلول تماس پیدا کند، می توانند جایشان را با یون های مثبت عوض کنند. یونهای مثبت کوچک باید بتوانند به داخل و خارج حرکت کنند. اما باید بر روی سطوح و یا در شکاف های ریز ساختار مشبّک باز قرار بگیرند. دو شرط لازم برای تبادل یونی - بارهای یونی ثابت در مواد موجود و نفوذ پذیری مواد نسبت به یک محلول- در تعداد بسیار زیادی از مواد وجود دارد. بارهای ثابت ممکن است مانند مثال بالا منفی بوده، یا اینکه مثبت باشند. بار یون های متحرک باید مخالف بار یون های ثابت باشد. موادی که بار ثابت منفی دارند (مانند شکل 1) یون های مثبت یا کاتیون ها را مبادله می کنند و این فرایند تبادل کاتیون نام دارد. آن هایی هم که به بارهای مثبت ثابت دارند بارهای منفی یا آنیون ها را مبادله می کنند و گفته می شود که دستخوش تبادل آنیون می شوند. در سال 1935، که نخستین رزین های تبادل یونی توسط شیمی دانان انگلیسی، باسیل آلبرت آدامز و اریک لیتون هولمز کشف شد، پیشرفت بزرگی در فن آوری تبادل یون صورت گرفت. رزین ها، بستگان شیمیایی پلاستیک باکالیت بودند و از طریق تغلیظ پلی هیدریک  فنول ها یا اسیدهای فنول سولفونیک با فرمالدئید ساخته شدند. در سال 1944 گائتانو افدالیلیو ثبت پلیمرهای استایرن-دیوینیل بنزن را اختراع کرد که موادی با مولکول های شبکه مانند بزرگی هستند، که گروه های یونی توسط معادلات شیمیایی در آن ها گنجانده می شد. ساختار این ترکیبات ممکن است به این شکل باشد: که در آن X نشان دهنده ی گروه های یونی است، که ممکن است در مکان های مختلفی در حلقه های بنزن وجود داشته باشند. در فرمولی که نشان داده شد، دو حلقه ی اول بنزن از استایرن آمده، در حالی که سومین حلقه از دیوینیل بنزن حاصل شده است. بنابراین دیوینیل بنزن، رابطه ی متقابلی بین زنجیره های پلی استایرن ایجاد می کند، که آن ها را به یک شبکه ی سه بعدی پیوند می زند که بسته به نسبت دیوینیل بنزن به استایرن، می تواند تنگ یا گشاد شود. این نسبت را می توان به صورت ارادی تغییر داد؛ نسبت تجارتی معمولی 8 درصد است. گروه های یونی ممکن است از گروه های سولفونیک اسید، یعنی −SO3−H+  یا گروه های آمونیوم چهارتایی یعنی −CH2N+(CH3)3Cl− باشند. این دو نوع پاسخگوی حدود 90 درصد از رزین های تبادل یونی تولید شده هستند. یون های هیدروژن و یون های کلرید ممکن است توسط یون های دیگر، مانند Na+ (سدیم) یا OH− (هیدروکسید) جایگزین شوند؛ اشکال هیدروژن و هیدروکسید این رزین ها، به ترتیب، اسیدها و بازهایی بسیار قوی هستند. استایرن و دیوینیل بنزن، مایعات هستند و به صورت قطرات کروی پلیمریزه شده اند، و در نتیجه رزین ها به شکل دانه هایی هستند که حوزه هایی تقریبا کامل می باشند. این دانه ها زمانی که در آب قرار می گیرند متورم  می شوند، و گرچه صاف و نفوذ ناپذیر به نظر می رسند، در واقع در مقابل آب و یون های کوچک بسیار نفوذپذیر هستند. قطر هایشان ممکن است از چند میکرون (یک هزارم میلی متر) تا یک تا دو میلی متر متفاوت باشد. اندازه های مختلف برای مقاصد مختلف به کار می روند. گروه های یونی غیر از اسید سولفونیک و نمک آمونیوم چهارتایی ممکن است در ساختار رزین گنجانده شود. یکی نمونه ی مفید، آمینو دی استات −CH2N(CH2COOH)2 است، که که با تمام فلزات به جز فلزات قلیایی، ترکیبات کیلاتی (ساختارهایی که توسط پیوند های ثانویه به هم چسبیده می شوند) را تشکیل می دهد. ثبات این ترکیبات از فلز به فلز بسیار متفاوت است. رزین های کیلیت ساز در تجزیه ی شیمیایی، برای جداسازی و تغلیظ فلزات کمیاب مورد استفاده قرار می گیرند. رزین های حاوی گروه کربوکسیل، -COOH، که در پزشکی و بیوشیمی استفاده می شوند، نه بر پایه ی پلی استایرن، بلکه بر پایه ی اسید پلی متاکریلیک هستند:         هنوز هم نوع دیگری از مبدّل های یون، با قرار دادن گروه های مختلف یونی در مولکول های سلولز ساخته شده است. از آنجا که یون ها به جای بودن در داخل چارچوب مولکولی، بر روی سطح مولکول های نخ مانند قرار دارند، در دسترس یون ها و مولکول های بزرگ هستند. مبدّل های مبتنی بر سلولز، به ویژه در بیوشیمی مفید هستند. مبدل های مصنوعی غیر آلی از سال 1903 شناخته شده اند. آلومینو سیلیکات ها اولین نوع آن ها بودند. حدود سال 1955 مشخص شد که فسفات ها، أرسنات ها، و مولیبدات های تیتانیوم، زیرکونیم و توریم مبدّل های کاتیون خوبی هستند. و بسیاری از این مواد تا حدودی به صورت تجاری فراهم شده اند. آنها در صنعت برق هسته ای مفید هستند زیرا در برابر تشعشعات، مقاوم بوده و در مقابل برخی از زباله های رادیو اکتیو خاص، به خصوص محصول شکافت سزیم 137 که عمر طولانی دارد، انتخابی عمل می کنند. آنها برای جدا کردن این ایزوتوپ از سایر محصولات کم خطر شکافت به کار می روند. غربالگران مولکولی دسته ی دیگری از مبدّل های یون غیر آلی هستند. این مواد آلومینوسیلیکات های کریستالی با ساختار های منظم و حاوی منافذی با اندازه های مشخص هستند که تنها یون های خاصی اجازه ورود به آن ها را دارند. هنگامی که آب از این منافذ حذف می شود، این مواد به جاذب های انتخابی مولکول های گازی با اندازه و شکل های خاص، تبدیل می شوند. آنها همچنین کاتالیزور های قدرتمندی هستند. موادی که مبدل یون مایع نامیده می شوند، احتمالا باید برخلاف نامشان، به جای مبدّل های یون، در طبقه ی حلّال های آلی قرار گیرند. مولکول های این مواد حاوی زنجیره های هیدروکربنی طولانی هستند، که آنها را انحلال ناپذیر در آب می کنند، اما آنها همچنین شامل گروه های یونی هستند که یون هایی با بار مخالف را جذب می کنند. دینولین نفتالین سولفونیک اسید، (C9H19)2C10H5SO3H ، نمونه ای از مبدّل یون های مایع است.

• 

  مشاهده 07 دی 1395 1939 بازدید

  خطرات آلودگی آب ناشی از فلزات سنگین موجود در آن و تصفیه آب

  تهدید اصلی فلزات سنگین برای سلامت انسان، با قرار گرفتن در معرض سرب lead، کادمیوم cadmium، جیوه mercury و آرسنیک arsenic مرتبط است. این فلزات به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته و اثرات آنها بر سلامت انسان به طور منظم توسط سازمان های بین المللی مانند سازمان بهداشت جهانی WHO بررسی می شود. فلزات سنگین از هزاران سال پیش مورد استفاده ی انسان قرار گرفته اند. اگر چه خیلی وقت است که عوارض بهداشتی متعدد فلزات سنگین شناخته شده است، اما قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین همچنان ادامه دارد و حتی در برخی از نقاط جهان، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، رو به افزایش است، گرچه انتشار آن ها در 100 سال اخیر، در کشورهای توسعه یافته کاهش یافته است. ترکیبات کادمیوم در حال حاضر عمدتا در باتری های نیکل کادمیوم قابل شارژ به کار می رود. انتشار کادمیوم در طول قرن 20 به طور چشمگیری افزایش یافته است، یک دلیلش هم این بود که محصولات حاوی کادمیم به ندرت بازیافت می گردند، بلکه اغلب همراه با زباله های خانگی دور ریخته می شوند. سیگار کشیدن یک منبع اصلی قرار گرفتن در معرض کادمیوم است. در افراد غیر سیگاری، مواد غذایی مهم ترین منبع قرار گرفتن در معرض کادمیوم است. داده های اخیر نشان می دهد که عوارض سوء بهداشتی قرار گرفتن در معرض کادمیوم ممکن است که از طریق تماس با سطوح پایین تر از آنچه که قبلا پیش بینی شده است، رخ دهد و عمدتا به صورت آسیب کلیوی است اما احتمالا عوارض و شکستگی استخوان را نیز شامل می شود. بسیاری از افراد در اروپا هم اکنون نیز از این سطوح تماس، تجاوز کرده اند و برای گروه های بزرگی هم مرز بسیار باریکی وجود دارد. بنابراین، باید اقداماتی به منظور کاهش قرار گرفتن در معرض کادمیوم در جمعیت عمومی و برای به حداقل رساندن خطر عوارض سوء بهداشتی صورت بگیرد. جمعیت عمومی در درجه اول از طریق غذا در معرض جیوه قرار می گیرد و ماهی ها و آمالگام دندانی (ماده‌ای غیر همرنگ (نقره‌ای یا سیاه) است، که برای پر کردن دندان در مصارف دندانپزشکی از آن استفاده می‌شود) از منابع اصلی قرار گرفتن در معرض متیل جیوه محسوب می شوند. جمعیت عمومی با یک خطر بهداشتی قابل توجه ناشی از متیل جیوه مواجه نیست، اگر چه گروه های خاصی که مصرف ماهی شان بسیار بالا است، ممکن است به سطوحی از آن در خونشان دست یابند که خطر کمی در زمینه ی آسیب عصبی به بزرگسالان را دارا می باشد. از آنجا که این خطر به ویژه جنین را تهدید می کند، زنان باردار باید از مصرف بالای ماهی خاصی، مانند کوسه، شمشیر ماهی و ماهی تن اجتناب کنند، به خصوص باید از ماهی های صید شده از آب شیرین آلوده (مثل اردک ماهی pike، ماهی والی walleye و نوعی ماهی خاردار دریایی bass) اجتناب شود. بحث هایی در مورد ایمنی آمالگام دندانی وجود داشته و عده ای ادعاها کرده اند که جیوه ی ناشی از آمالگام ممکن است انواع بیماری ها را موجب شود. با این حال، تاکنون هیچ مطالعه ای موجود نیست که توانسته باشد وجود هر گونه ارتباطی بین آمالگام و بیماری را نشان دهد. نسبت قرار گرفتن جمعیت عمومی در معرض سرب از طریق هوا و غذا تقریبا برابر است. در طول قرن گذشته، انتشار سرب به هوای محیط که عمدتا به دلیل انتشار سرب موجود در بنزین بوده، آلودگی قابل توجهی را موجب شده است. برای مطالعه مقاله سرب چیست و چگونه آن را از آب آشامیدنی حذف کنیم روی لینک قبل کلیک نمایید. برای مطالعه مقاله حذف سرب از آب آشامیدنی با کمک دستگاه تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید. برای مطالعه مقاله اثرات زیست محیطی و عوارض بهداشتی سرب و تصفیه آب  روی لینک قبل کلیک نمایید. کودکان به علت جذب بالای دستگاه گوارش و مانع خون مغزی نفوذپذیر، به ویژه مستعد قرار گرفتن در معرض سرب هستند. سطح سرب در خون کودکان باید به کمتر از سطوحی که تاکنون قابل قبول بوده اند برسد، زیرا داده های اخیر نشان می دهد که عوارض سمی عصبی سرب ممکن است در سطوح تماسی پایین تر از آنچه که قبلا پیش بینی شده بود، عارض شوند. اگر چه سرب موجود در بنزین در دهه های گذشته کاهش چشمگیری یافته و در نتیجه قرار گرفتن محیط زیست در معرض آن نیز کاهش یافته است، باید کنار گذاشتن هر گونه کاربرد باقی مانده از مواد افزودنی سرب در سوخت های حرکتی را تشویق نمود. استفاده از رنگ های تولید شده از سرب باید کنار گذاشته شود و نباید سرب را در ظروف غذا به کار برد. به ویژه، باید باید مردم را از ظروف غذای روکش دار، که ممکن است سرب را به مواد غذایی بریزند، آگاه کرد. قرار گرفتن در معرض آرسنیک به طور عمده از طریق مصرف مواد غذایی و آب آشامیدنی صورت می گیرد، که مواد غذایی مهم ترین منبع آن در اکثر جوامع است. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آرسنیک موجود در آب آشامیدنی عمدتا با افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست، بلکه برخی از سرطان های دیگر و همچنین سایر ضایعات پوستی مانند هایپرکراتوزیس hyperkeratosis  و تغییر رنگ مرتبط است. تماس حرفه ای با آرسنیک، که در درجه اول از طریق استنشاق رخ می دهد، با سرطان ریه مرتبط است. روابط تماس و پاسخ  واضح و خطرات زیادی مشاهده شده است.  برای مطالعه مقاله آرسنیک چیست و چگونه آن را از آب آشامیدنی حذف کنیم روی لینک قبل کلیک نمایید. برای مطالعه مقاله تصفیه آب از آرسنیک با استفاده از مواد زاید روی لینک قبل کلیک نمایید. برای مطالعه مقاله حذف فلزات سنگین در تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید.  برای مطالعه مقاله فلزات سنگین و تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید.    فلزات سنگین را نمی توان توسط حس بینایی، بویایی و چشایی تشخیص داد. اگر نگران وجود فلزات سنگین در آب آشامیدنی تان هستید، باید آب را آزمایش کنید. شرکت بهاب ارائه دهنده انواع دستگاه تصفیه آب خانگی دقیق نظیر دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس ، دستگاه تصفیه آب ورودی کل خانه و همچنین انواع پیش تصفیه و رسوب گیر آب می باشد. این مدل های مختلف به راحتی شن و ماسه، گل و لای، ذرات معلق موجود در آب ، کلر و ترکیبات کلر و سایر آلاینده های شیمیایی را حذف می کنند و آب تصفیه شده خوش طعم را در اختیار شما قرار می دهند. در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.   **ن

• 

  مشاهده 06 دی 1395 2192 بازدید

  فلزات سنگین و تصفیه آب

  مقدمه فلزات سنگین یک اصطلاح کلی جمعی است که گروهی از فلزات و شبه فلزات با چگالی اتمی بزرگتر از 4 گرم بر سانتی متر مکعب ( 4g/cm³ ) را در بر می گیرد. هر چند این واژه آزادانه تعریف شده است (Duffus, 2002)، اما به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده و معمولا برای آلاینده های گسترده ای از اکوسیستم های زمینی و آب شیرین به کار می رود. فلزات سنگین که در (APIS (Air Pollution Information System آمده اند، عبارتند از : کادمیوم cadmium کروم chromium مس copper جیوه mercury سرب  lead روی zinc آرسنیک arsenic بور boron و فلزات گروه پلاتین  platinum group metals که  عبارتند از : پلاتین platinum پالادیوم  palladium رودیوم rhodium روتنیوم ruthenium اوسمیوم osmium ایریدیوم iridium      بر خلاف تقریبا تمام آلاینده های آلی، مانند ارگانوکلرها organochlorines، فلزات سنگین عناصری هستند که به طور طبیعی در پوسته ی زمین وجود دارند. بنابراین به طور طبیعی در خاک و سنگ و با طیف متعاقبی از غلظت های پیش فرض در خاک، رسوبات، آب و ارگانیسم ها یافت می شود. انتشارات انسانی می توانند غلظت های فلزات  را به سطوحی بالاتر از مقادیر پیش فرض معمولی ارتقا دهند.   منابع انتشارات اتمسفری  Sources of atmospheric emissions اگرچه خواص شیمیایی فلزات سنگین با هم متفاوت است، از آنها به طور گسترده ای در ماشین آلات، مواد و قطعات الکترونیکی استفاده می شوند. در نتیجه، آنها از طریق منابع مختلف انسانی به محیط زیست منتقل می شوند تا به منابع پیش فرض ژئوشیمیایی طبیعی ملحق گردند. برخی از قدیمی ترین موارد آلودگی محیط زیست در جهان از طریق استخراج و استفاده از فلزات سنگین صورت گرفته است، مانند استخراج، ذوب و بهره برداری از مس، جیوه و سرب توسط رومی ها. مقادیر اکثر فلزات سنگینی که توسط فعالیت های انسانی در سطح زمین ذخیره شده، چندین برابر بیشتر از ذخایری است که از منابع پیش فرض طبیعی ناشی شده اند. فرآیندهای احتراق مهم ترین منابع فلزات سنگین هستند، به ویژه تولید برق، ذوب فلزات، سوزاندن و موتور احتراق داخلی  (Battarbee et al 1988; Duce et al. 1991; Galloway et al. 1982; Hutton & Symon 1986; Nriagu 1989; Nriagu & Pacyna 1988).   نگرانی های موجود در رابطه با فلزات سنگین Concerns about Heavy Metals (Dangerous Substances Directive of the European Union) یا همان دستورالعمل مواد خطرناک اتحادیه اروپا  (76/464/EEC) مواد شیمیایی خطرناک را موادی تعریف می کند که سمی، مقاوم یا تجمع پذیر زیستی هستند. فلزات سنگین را به دلیل اینکه عنصر هستند، نمی توان شکست و بنابراین در محیط باقی می مانند. بر خلاف بسیاری از آلاینده های آلی، که در نهایت به دی اکسید کربن و آب کاهش می یابند، فلزات سنگین تمایل به تجمع در محیط زیست، به ویژه در دریاچه، دهانه ی رودخانه یا رسوبات دریایی دارند. فلزات می توانند از یک محیط به محیط دیگری منتقل شوند. اطلاعات موجود در سایت Air Pollution Information System، در درجه اول بر فلزاتی متمرکز است که از طریق اتمسفر منتقل می شوند. بسیاری از فلزات سنگین در غلظت های پایین برای ارگانیسم ها سمی هستند. با این حال، برخی از فلزات سنگین مانند مس و روی نیز از عناصر ضروری می باشند. غلظت عناصر ضروری در ارگانیسم ها معمولا بسته به محل سکونت موجود، کنترل شده و جذبشان از محیط با توجه به تقاضای تغذیه ای تنظیم می شود. هنگامی که این مکانیسم های منظم، در نتیجه ی ازدیاد (مسمومیت) یا کمبود (فقدان) فلزات به هم بخورد، اثرات آن بر روی ارگانیسم ها پدیدار می شود. چه منبع فلزات سنگین طبیعی باشد یا انسانی، غلظت آن ها در موجودات زمینی و آبزی توسط اندازه ی منبع و جذب سطحی یا ته نشین شدن آن ها در خاک ها و رسوبات تعیین می شود. میزان جذب سطحی به فلز، جاذب، ویژگی های فیزیو شیمیایی محیط (به عنوان مثال pH، سختی آب و پتانسیل بازتولید) و غلظت سایر فلزات و ترکیبات شیمیایی موجود در آب خاک، رودخانه و یا دریاچه بستگی دارد. غلظت فلز در فرم زیستی موجود لزوما متناسب با غلظت کل فلز نیست. فلزات سنگین در نتیجه ی جذب مستقیم از محیط اطراف دیواره بدن، از طریق تنفس و از طریق غذا در ارگانیسم ها تجمع می یابند. جذب از طریق غذا در موجودات زمینی مهم ترین عامل است و ممکن است در محیط های آبی هم مهم باشد. جذب خوراکی می تواند شامل فلزات سنگینی شود که توسط ذرات موجود در سطح برگ و غیره جذب شده و توسط گیاه جذب نشده اند. یون آزاد عموما در دسترس ترین شکل زیستی یک فلز است و غلظت یون آزاد اغلب بهترین شاخص سمیت است. با این حال، استثنائاتی وجود دارد، مانند جیوه ی مشهور، که شکل آلی آن (متیل جیوه) سمی تر از یون غیر آلی آن است. فلزات، اگر به واکنش های بیوشیمیایی در ارگانیسم راه پیدا کنند، اثرات سمی از خود نشان می دهند و واکنش های معمولی عبارتند از توقف رشد، ممانعت از مصرف اکسیژن و اختلال در تولید مثل و ترمیم بافت.   سطوح و بارهای بحرانی فلزات Critical levels and loads بحرانی ترین سطوح فلزات سنگین، برای محافظت از انسان تعیین شده است، هر چند برخی از آن ها برای حفاظت از موجودات آبزی و خاک های کشاورزی که لجن فاضلاب را دریافت می کنند، پیشنهاد شده اند. اخیرا برای تعدادی از فلزات سنگین (کادمیوم، سرب، مس، نیکل و روی) در شش زیستگاه در انگلستان، بارهای بحرانی برای حفاظت از اکوسیستم محاسبه شده است (ROTAP, 2012). با این حال، برای بسیاری از فلزات، اختلاف زیادی میان برآوردهای منتشر شده و رسوب های اندازه گیری شده وجود دارد. همچنین داده های کمّی برای شناسایی دقیق منابع فلزاتی که در حال حاضر در هوای انگلستان ثبت شده اند، وجود دارد. تا زمانی که این مسائل با کار بیشتر حل نگردد، ارائه ی بارهای بحرانی فلزات سنگین مرتبط با این مکان ها برای APIS  عملی نیست. با این حال، این موضوع مانع از در نظر داشتن این نمی شود که بارهای بحرانی فلزات سنگین در ارزیابی اطلاعات مرتبط جدیدی که بر مبنای شواهد موردی در این مکان ها منتشر شده است را می توان با استفاده از منابع اطلاعاتی موجود درباره ی فلزات سنگین، اعتبار بخشی نمود. این اطلاعات ممکن است برای مثال شامل مقادیر استاندارد خاک موجود در H1 انگلستان و راهنمای معادل و هم ارز آن در اسکاتلند و ایرلند شمالی و اطلاعات موجود در مکان طراحی شده باشد. انتشار بیشتر بارهای بحرانی فلزات سنگین ممکن است در آینده موجب گنجانده شدن آن ها در APIS  شود (به عنوان مثال از طریق ابزار بار بحرانی مرتبط با مکان APIS). بیشتر سطوح بحرانی توسط راهنمای اتحادیه مواد خطرناک اروپا (76/464/EEC)، معیارهای تعیین کیفیت آب سازمان حفاظت از محیط زیست امریکا  (US EPA 1998)، راهنمای جدید کیفیت هوا سازمان بهداشت جهانی 2008/50/EC و دستورالعمل های سازمان بهداشت جهانی کیفیت هوا برای هوا (سازمان بهداشت جهانی 1987) تعیین می شوند. راهنمای کیفیت هوا 2008/50/EC، بی آنکه تغییری در اهداف موجود کیفیت هوا ایجاد کند، اکثر قوانین موجود را ادغام کرده و به یک راهنما تبدیل می کند. برای مثال میانگین سالانه ی بیشترین آستانه ارزیابی سرب 70 درصد از مقدار مرزی (0,35 میکروگرم بر متر مکعب) و کمترین آستانه ی ارزیابی آن 50 درصد از مقدار مرزی (0،25 میکروگرم بر متر مکعب) است. بالاخره کمیسیون اقتصادی ملل متحد در سال 1998 توافق نامه ای درباره ی فلزات سنگین برای اروپا تصویب نمود. هدف نهایی این توافق نامه این است که از هر گونه تخلیه، انتشار و زیان ناشی از کادمیوم و سرب در هوا ممانعت به عمل آورد. این قانون اروپایی توسط مقررات کیفیت هوا (استاندارد) 2010 به انگلستان منتقل شد، در حالی که استراتژی کیفیت هوا وسیله ای است که این مقررات توسط آن در انگلستان اجرا می شود. بخشنامه ی لجن در زمین اتحادیه ی اروپا (86/278/EEC) مجموعه سطوح بحرانی فلزات سنگین را برای خاک های کشاورزی که لجن فاضلاب دریافت می کنند، تعیین می کند. بر اساس راهنمای مواد خطرناک (76/464/EEC) انگلستان موظف است که برای مواد شیمیایی موجود در آب منتخب (فهرست اول و دوم) که از نگرانی های ملی محسوب می شوند، استانداردهای کیفیت محیط زیست (EQSs) را تعیین کند و قانون حفاظت از محیط زیست 1990 به منظور حفاظت از محیط زیست آبزیان نیازمند مواد شیمیایی بیشتری (فهرست قرمز) از طرف EQSs  است. مقادیر  EQS  برای جیوه و کادمیوم موجود است. ماده (16) راهنمای مقررات آب (2000/60/EC) (WFD) "استراتژی های مبارزه با آلودگی آب" را تعیین کرده، مراحل اقدام را ترسیم می نماید. گام اول ایجاد یک لیست اولیه از مواد ارجح برای تبدیل شدن به ضمیمه X از WFD بود. دستورالعمل ضمیمه II راجع به استانداردهای کیفیت محیط زیست (Directive 2008/105/EC) (EQSD) جایگزین این لیست اولیه شد، که همچنین به عنوان راهنمای مواد ارجح شناخته می شود که استانداردهای کیفیت محیط زیست (EQS) برای مواد موجود در آبهای سطحی را تعیین می کنند. EQSD  در ضمیمه I ، محدودیت غلظت مواد ارجح از جمله 33 ماده ی ارجح و 8 آلاینده ی دیگر در آب های سطحی را منتشر کرد. فلزات سنگینی که در این لیست گنجانده شدند عبارتند از کادمیوم، جیوه، سرب و نیکل. در کارگاه بد هارزبورگ Bad Harzburg در سال 1997 (کنوانسیون ECE سازمان ملل متحد در مرزهای دور برد آلودگی هوا، کارگروه نقشه برداری 1998)، نمایندگان بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا با رویکردهایی مبنی بر تعیین مجموعه ای از بارها یا حدود حیاتی و استانداردهای مبتنی بر اثرات فلزات سنگین موجود در آب های شیرین و خاک ها موافقت کردند. برای خاک و آب شیرین هر دو، رویکردی مبنی بر حدود حیاتی کادمیوم، جیوه و سرب به گیرنده های کلیدی توصیه می شود. گیرنده های مربوطه در آب های شیرین عبارتند از ماهی ها برای جیوه، آب برای کادمیم و سرب، و گیرنده های موجود در خاک نیز عبارتند از بی مهرگان، محصولات غذایی و آب های زیرزمینی (و احتمالا میکرو ارگانیسم های موجود در خاک).  برای مطالعه مقاله حذف فلزات سنگین در تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید.  برای مطالعه مقاله خطرات آلودگی آب ناشی از فلزات سنگین و تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید.   **ن

• 

  مشاهده 06 دی 1395 1861 بازدید

  دستگاه تصفیه آب و زدودن مواد شیمیایی و کلر از آب

  کلر موجود در آب شهری دکتر ژوسف ام پرایس می گوید: «شیوه ی آموزش هایمان غلط است. زیرا همیشه مادامی که خیال می کردیم داریم از شیوع یک بیماری جلوگیری می کنیم، در واقع در حال ایجاد یک بیماری جدید بوده ایم. دو دهه پس از آغاز کلرزنی آب آشامیدنی، بیماری های همه گیر امروزی که عبارتند از مشکلات قلبی و سرطان، آغاز شدند. «هرکس که تا به حال در استخرهای حاوی کلر شنا کرده باشد، در درجه ی اول، از اثرات زیان بار کلر بر روی چشم و پوست و مو آگاه است. «ریه ی نجات غریق» و «آسم شناگران»، نگرانی های بهداشتی نوظهور جدی تری در رابطه با این مواد شیمیایی هستند. اگر به طور منظم در استخرهای حاوی کلر شنا می کنید... تمام مقاله را مطالعه فرمایید. کلر، رایج ترین آلاینده ای است که باید آن را از منبع آب حذف نماییم. اکثر مردم یک دستگاه‌ تصفیه آب خانگی نصب می کنند تا طعم آب را خوشایند کند، که این موضوع غالبا با کلر موجود در آب مرتبط است. همچنین کلر اثرات جانبی بسیار جدی بر جای می گذارد. پیشنهاد ما این است که برای خودتان به اکتشاف بپردازید تا دریابید که در منبع آب خانه شما چه چیزهایی وجود دارد. اگر دستگاه تصفیه آب ندارید، پس خودتان به دستگاه تصفیه آب تبدیل شده اید.   کلر زدایی ما به آسانی می توانیم کلر موجود در شیر آب آشپزخانه یا آب تمام خانه تان را تصفیه کنیم.  بسیاری از افراد شخصا اطلاعات را چک کرده و تصمیم گرفته اند که کلر را از منبع آب خانه شان حذف کنند. اما مطمئن نیستید چه کاری باید انجام دهند؟ پیشنهاد می کنیم خودتان در باره ی کلر تحقیق کنید، هر چند با وجود شواهد بسیار زیاد، چاره ی کار از نظر ما بسیار واضح است. از آنجا که اکثر آب های آشامیدنی حاوی کلر هستند، به خودتان بستگی دارد که بخواهید آب خانه تان عاری از کلر باشد یا خیر. مسئولیت اتخاذ این تصمیم نیز با خودتان است.   اطلاعاتی درباره کلر کلر نخستین بار در سال 1908 در شیکاگو به منظور جلوگیری از بیماری های ناشی از آب مانند وبا و تب تیفویید به آب افزوده شد. تا پیش از کلرزنی، نرخ مرگ و میری که فقط از تیفویید ناشی می شد، در شهر ها، 1 در 1000 بود. کلر بیش از صد سال برای ضدعفونی آب شهری استفاده می شده است و در از بین بردن تیفویید و سایر بیماری های ناشی از آب، اثرات مثبتی داشته است. برای مطالعه مقاله ضدعفونی کردن آب با کلر روی لینک قبل کلیک نمایید. دانشمندان در دهه ی 1970 کشف کردند که زمانیکه کلر به آب افزوده می شود، با مواد عالی طبیعی خاصی مانند پوشش گیاهی و جلبک ها ترکیب شده و تری هالو متان ها (فراورده های جانبی کلر) را تشکیل می دهد. زمانی که به گزارش آب نگاه می کنید، حواستان به تری هالومتان ها و تری استیک اسید ها که یک نوع دیگر از فراورده های جانبی کلر زنی هستند، باشد. در سال 1992، ژورنال امریکایی بهداشت عمومی، گزارشی را ارائه داد که افزایش 15 تا 35 درصدی انواع خاصی از سرطان را برای افرادی که آب کلرزده مصرف می کردند، نشان می داد. این گزارش همچنین نشان می داد که اکثر این عوارض به علت استحمام در آب حاوی کلر بوده است. بالغ بر نیمی از مصرف هر روزه ی کلر، در حمام (از طریق منافذ باز پوست) صورت می پذیرد.  برای مطالعه مقاله عوارض کلر در آب روی لینک قبل کلیک نمایید.   خطر ابتلا به سرطان در آب کلر دار موسسه ملی سرطان براورد کرده است که خطر ابتلا به سرطان برای افرادی که آب حاوی کلر مصرف می کنند، تا 93 درصد بیشتر از افرادی است که این کار را نمی کنند. اثرات مصرف آب حاوی کلر چندیدن دهه مورد بحث قرار گرفته است. به هرحال، امروزه اکثر متخصصان متفقاً می گویند که خطرات مهمی در رابطه با مصرف آب حاوی کلر و فراورده های جانبی کلر موجود در آب آشامیدنی، انسان های این دوره را تهدید می کنند. «یکی از فاکتور های مشترک در میان زنان مبتلا به سرطان سینه، این است که سطح این فراورده های جانبی کلر در بافت های چربی همه ی آن ها، 50 تا 60 درصد بیش تر از زنانی بوده است که مبتلا به این سرطان نیستند.» در ژورنال امریکایی بهداشت عمومی آمده است که: «بالغ بر دو سوم اثرات زیان بار کلر، از استنشاق و جذب پوستی کلر در هنگام استحمام ناشی می شود.»  برای مطالعه مقاله کلر و سرطان و بیماری های قلبی و اهمیت دستگاه تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید. کلر که به عنوان ضدعفونی کننده ای ارزان قیمت و موثر به آب افزوده می گردد، به عنوان یک سم برای بدن نیز شناخته شده است. در جنگ جهانی دوم، گاز کلر را به عنوان یک سلاح شیمیایی کشنده به کار برده اند. این گاز به عنوان ماده ای که اگر استنشاق شود، ریه ها و سایر بافت های بدن را خواهد سوزاند، شناخته می شد. و زمانی هم که از طریق دهان خورده شود، قدرتش چندان کمتر از این نخواهد بود. هر روز، زمانی که آب شیر تصفیه نشده را می آشامیم، مثل این است که پیش از مصرف، مقداری مایع شوینده در آب می ریزیم. ذکر این نکته نیز مهم است که آشامیدن آب حاوی کلر، تنها راه وارد کردن تری هالومتان ها به بدن نیست. استفاده از آب گرم برای شستشوی دست ها و استحمام یا دوش گرفتن نیز باعث می شود که تری هالومتان ها تبخیر شده و از طریق استنشاق مستقیما از طریق ریه ها وارد جریان خون گردند. احتمالا استحمام با آب حاوی کلر، بزرگترین راه تماس با کلر باشد. مطالعات نشان می دهد که استفاده از  فیلتر تصفیه آب دوش حمام برای سلامت بدن، بسیار ضروری تر از استفاده از دستگاه تصفیه آب برای آشامیدن است. فراورده های جانبی ماده ی ضد عفونی کننده ی مذکور، به سطوح بسیار ریز مولکول های آلی موجود در آب اعمال می شوند. شکی نیست که منابع آب عمومی باید ضد عفونی شوند، اما همچنین واضح است که پیش از مصرف این مواد در منزل مان، بایستی آن ها را از آب بزداییم. برای مشاهده مقاله روش های حذف کلر از آب روی لینک قبل کلیک نمایید. برای بررسی مطالب مرتبط با حذف کلر از آب آشامیدنی پیشنهاد می شود مقالات زیر را مطالعه نمایید. چگونه می‌توان کلر را از آب آشامیدنی حذف کرد حذف کلر از آب آشامیدنی روش های حذف کلر از آب آشامیدنی چرا باید کلر را از آب حذف کرد اثرات کلر موجود در آب آشامیدنی بر سلامت و نقش تصفیه آب در آن تصفیه آب برای حذف کلر و طعم آب   درباره کلر بیشتر بدانیم هیچ می دانید پس از آشامیدن آب حاوی کلر و مخلوط شدنش با بزاق دهان و محلول معده که پر از مولکول های آلی حاوی نیتروژن است و می تواند با کلر واکنش دهد، چه اتفاقی می افتد؟ آیا فراورده ی جانبی سمی مشابه دیگری درست در معده ی تان تشکیل نمی شود؟ به نظر می رسد که این سوال در دهه ی 90 مورد مطالعه قرار گرفته است. کلر به راحتی به یک یون کلرید اکسیده نمی شود. کلر یک مولکول بسیار واکنش پذیر بوده (ضدعفونی کنندگی اش دال بر همین امر است) و با مولکول های موجود در معده واکنش می دهد. آب حاوی کلر با آمینو اسید های متفاوتی واکنش داده و کلرامین های آلی را تشکیل می دهد. سمی بودن این ترکیبات واضح نیست، اما نتایجی که در بالا ذکر شد، نه تنها اثرات فراورده های جانبی ضدعفونی که در جایگاه دستگاه تصفیه آب شکل گرفته اند، بلکه همچنین اثرات عارض شده در درون بدن فردی که آب حاوی کلر آشامیده است را شامل می شوند. زمانی که سازمان حفاظت از محیط زیست یک تحقیق دوساله درباره ی آب حاوی کلر و کلرامین بر روی موش های صحرایی و شهری انجام دادند، شیوع سرطان خون سلول های تک هسته ای در موش های صحرایی مؤنث F344/N ناشی از دوز متوسط و بالای هر دو ماده به صورت زیر بود:  کلر: (نرخ سرطان خون: دوز کنترل شده 8/50، دوز پایین 7/50، دوز متوسط 19/51، دوز بالا 16/50) و کلرامین: (نرخ سرطان خون: دوز کنترل شده 8/50، دوز پایین 11/50، دوز متوسط 15/50، دوز بالا 16/50) هیچ گونه ضایعه یا نئوپلاسم دیگری که به وضوح مرتبط با آب آشامیدنی باشد، در موش های صحرایی مذکر یا موش های شهری مذکر و مؤنث یافت نشد، بنابراین این یافته ها «دوپهلو» نام گرفتند. زمانی هم که آب آشامیدنی حاوی کلر یا مونو کلرامین در سطوحی بسیار کمتر از مطالعه ی دو ساله ی سازمان حفاظت از محیط زیست را به موش های صحرایی  دادند، نیز توقف عملکرد ایمنی (کاهش وزن طحال، فعالیت ماکروفاژها و تولید آنتی بادی) مشاهده شد. این تحقیقات کوتاه مدت و با دوز بالا، چه ارتباطی به تجربه ی ما مبنی بر تماس طولانی با دوز های پایین کلر دارد؟ مطالعات مذکور که بر روی سرطان مثانه و سرطان روده ی بزرگ صورت گرفته اند، جزئی از پاسخ این پرسش هستند. کلر و کلرامین، هر دو موادی بسیار واکنش پذیرند که به آب آشامیدنی تعلق ندارند. بنابراین، حرف آخر درباره ی کلر این است که این ماده میکروب ها را می کشد اما یک ماده ی شیمیایی بسیار واکنش پذیر است که ترکیبات بالقوه سرطان زا را در آب یا بدنمان تولید می کند و بایستی پیش از مصرف از آب آشامیدنی مان حذف شود. شرکت بهاب ارائه دهنده انواع دستگاه تصفیه آب خانگی ، دستگاه تصفیه آب ورودی ساختمان ، فیلتر تصفیه دوش حمام و همچنین انواع  پیش تصفیه و رسوب گیر آب می باشد. این مدل های مختلف به راحتی شن و ماسه، گل و لای، ذرات معلق موجود در آب ، کلر و ترکیبات کلر و سایر آلاینده های شیمیایی را حذف می کنند و آب تصفیه شده خوش طعم را در اختیار شما قرار می دهند. در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.   برای بررسی مطالب مرتبط با تصفیه آب حمام ، پیشنهاد می شود مقالات زیر را مطالعه نمایید. خطر روزانه ی ناشی از آب کلر زده شده در دوش حمام مضرات کلر موجود در آب، هنگام استحمام حذف اثرات زیان بار کلر با دستگاه تصفیه آب تصفیه آب حاوی کلر حمام حذف کلر از حمام با دستگاه تصفیه آب فواید فیلتر تصفیه آب سر دوشی حمام آیا استفاده از فیلتر تصفیه دوش حمام ضروری است چرا استفاده از فیلتر تصفیه دوش حمام ضروری است فیلتر تصفیه آب دوش حمام چگونه کار می کند نصب فیلتر تصفیه دوش حمام     **ن

• 

  مشاهده 03 دی 1395 3352 بازدید

  حذف فلزات سنگین در تصفیه آب

  آیا در آب فلزات سنگین موجود است؟ واقعیت این است که اغلب فلزات سنگین موجود در منابع آب ما با حس بینایی، بویایی و چشایی تشخیص داده نمی شوند.  تنها راه تشخیص وجود فلزات سنگین از طریق تست آب است. ممکن است انتظار داشته باشید که منبع تامین آب شهری امروزه تان سالم است اما در اینجا یک فرم نقل قول از وب سایت هیث  وزارت نیوزلند آورده ایم: «در سال 2003 به حدود 1.1 میلیون شخص نیوزلندی آب آشامیدنی عرضه می شد که با استانداردهای فعلی DWS2000 مطابقت نداشت.» با مصرف آب آشامیدنی با سطوح بیش از حد فلزات سنگین که بسیاری از آنها به مغز آسیب می رسانند، خطراتی جدی سلامت بشر را تهدید می کند.    آیا می توان فلزات سنگین را از منبع آب حذف کرد؟ ما می توانیم بسیاری از فلزات سنگین را با تکنولوژی قابل اعتماد به راحتی از آب آشامیدنی تان حذف کنیم. دستگاه تصفیه آب زیرسینکی اسمز معکوس ، طیف عظیمی از فلزاتی که معمولا در آب یافت می شوند را حذف می کند. اما ما پیش از توصیه ی هر گونه راه حل، تست آب را توصیه می کنیم. اگر مطمئن نیستید و به خصوص اگر از آب چاه خصوصی استفاده می کنید، اول توصیه می کنیم که آب را آزمایش کنید. تا آب را تست نکنید نمی دانید که چه چیزی در آن وجود دارد. توجه داشته باشید اگر در منزل خود دستگاه تصفیه آب ندارید، پس بدن خودتان نقش آن را ایفا می کند.   سوالات رایج درباره ی آب سنگین عوارض بهداشتی منفی فلزات سنگین چیست؟ فلز سنگین چیست؟ چه فلزاتی ممکن است در آب وجود داشته باشد؟ فلزات سنگین را چگونه حذف می کنیم؟ تشخیص فلزات سنگین موجود در آب شما آرسنیک موجود در آب آشامیدنی با دیابت نوع 2 مرتبط است   فلزات سنگین خطرناک هستند، زیرا به تجمع زیستی تمایل دارند. تجمع زیستی به معنای افزایش غلظت یک ماده شیمیایی با گذشت زمان در یک ارگانیسم زیستی، در مقایسه با غلظت مواد شیمیایی در محیط زیست است. هر زمان که سرعت جذب و ذخیره ی ترکیبات از سرعت تجزیه (متابولیسم) یا دفع آن ها بیشتر باشد، در موجودات زنده تجمع می یابند. فلزات سنگین می توانند از طریق زباله های صنعتی و مصرفی، یا حتی از طریق باران های اسیدی که خاک ها را شکسته و فلزات سنگین را در رودها، دریاچه ها، رودخانه ها و آب های زیرزمینی آزاد می کنند، به یک منبع آب وارد شوند. مسمومیت با فلزات سنگین می تواند به آسیب دیدن و یا کاهش عملکرد روان و عصب مرکزی، کاهش سطوح انرژی، آسیب دیدن ترکیب خون، ریه ها، کلیه ها، کبد و سایر اندام های حیاتی منجر شود. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آن ها ممکن است موجب کندی عملکرد فرایندهای زوال پذیر  فیزیکی، عضلانی و عصبی شود، که بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، دیستروفی عضلانی و اسکلروز چندگانه را به دنبال خواهد داشت. آلرژی ها نیز نامعمول نیستند و تماس طولانی مدت مکرر با برخی از فلزات یا ترکیبات آنها حتی ممکن است باعث سرطان شود (ایمنی حرفه ای بین المللی و مرکز اطلاعات سلامت 1999). تشخیص ارتباط علائم نشان دهنده ی مسمومیت حاد، دشوار نیست. زیرا علائم معمولا شدید هستند، به سرعت شروع می شوند و با یک تماس یا مصرف آگاهانه مرتبط اند (Ferner 2001) و عبارتند از : گرفتگی، تهوع و استفراغ، درد، تعریق، سردرد، اشکال در تنفس، اختلال در مهارت های شناختی، حرکتی و زبانی، جنون، و تشنج. علائم و نشانه های مسمومیت ناشی از تماس مزمن نیز به راحتی به قابل تشخیص اند (اختلال در مهارت های شناختی، حرکتی و زبانی، مشکلات یادگیری، عصبی بودن و بی ثباتی عاطفی، بی خوابی، تهوع، بی حالی، و احساس بیماری). با این حال، ارتباط دادن آنها با علت شان مشکل تر است. علائم مزمن بسیار شبیه به علائم بیماری های دیگر هستند و اغلب به تدریج در طول ماه ها یا حتی سال ها ایجاد می شوند. گاهی اوقات علائم تماس مزمن عملا از زمانی به زمان دیگر فروکش می کند، که باعث می شود فرد جستجوی درمان را به تعویق بیندازد و فکر کند که علائم به چیز دیگری مربوط می شود.   سرب و جیوه ویرانگر ترین عوارض شان را به مغز در حال رشد تحمیل می کنند:  کودکانی که در سنین پایین تر در معرض سرب هستند، احتمالش بیشتر است که نسبت به همسالان خود، مدت زمان های توجه شان کوتاه تر باشد و کمتر قادر به خواندن و یاد گرفتن باشند. کودکانی که تماسشان با جیوه بالاتر از حد متوسط بوده است، به مشکلات یادگیری دچار می شوند. همچنین مطالعات اخیر نشان می دهد که آرسنیک نیز می تواند به مغز در حال رشد آسیب برساند. بسیاری از سایر عوارض بهداشتی این فلزات شناخته شده است.   عوارض بهداشتی رایج :   سرب مشکلات رفتاری فشار خون بالا، کم خونی آسیب کلیه مشکلات حافظه و یادگیری سقط جنین، کاهش تولید اسپرم  کاهش IQ   جیوه آسیب های مغزی مرتبط با کوری و ناشنوایی مشکلات گوارشی آسیب کلیه عدم هماهنگی عقب ماندگی ذهنی   آرسنیک مشکلات تنفسی مرگ در صورت تماس با سطوح بالا کاهش هوش سرطان زای شناخته شده برای انسان: سرطان ریه و پوست تهوع، اسهال، استفراغ مشکلات دوره ای سیستم عصبی   تعریف فلز سنگین "فلزات سنگین" عناصر شیمیایی هستند که وزن مخصوص شان حداقل 5 برابر وزن مخصوص آب است. وزن مخصوص آب در 4 درجه سانتی گراد (39 درجه فارنهایت) 1 است. به بیان ساده، وزن مخصوص عبارت است از اندازه گیری چگالی یک مقدار معین از یک ماده ی جامد در مقایسه با همان مقدار آب. برخی از عناصر فلزی، سمی شناخته شد، که وزن مخصوص شان 5 یا بیشتر از آب است. این فلزات عبارتند از :  آرسنیک  5.7 ،  کادمیوم  8.65 ، آهن  7.9  ، سرب  11.34  و جیوه  13.546  (لاید، 1992). مقادیر کم برخی از فلزات سنگین از جمله مواد مغذ، برای  داشتن یک زندگی سالم ضروری است. برخی از این ها را عناصر کم مقدار می نامند (به عنوان مثال، آهن، مس، منگنز و روی). این عناصر، یا شکلی از آنها، معمولا به طور طبیعی در مواد غذایی، میوه ها و سبزیجات و در محصولات مولتی ویتامین تجاری موجود یافت می شود (ایمنی حرفه ای بین المللی و مرکز اطلاعات سلامت 1999). کاربردهایی تشخیصی پزشکی این فلزات عبارت است از : تزریق مستقیم گالیم در طول مراحل رادیولوژی، استفاده ی دارویی از کروم در مخلوط تغذیه تزریقی و استفاده از سرب به عنوان یک سپر تابش در اطراف تجهیزات اشعه ایکس (رابرتز 1999). استفاده از فلزات سنگین در کاربردهای صنعتی، از جمله در تولید آفت کش ها، باتری ها، آلیاژها، قطعات فلزی آبکاری، رنگ نساجی، فولاد و غیره نیز رایج است. (ایمنی شغلی بین المللی و مرکز اطلاعات هیث 1999). بسیاری از این محصولات در خانه های ما موجود بوده و مادامی که به درستی استفاده شوند بر کیفیت زندگی ما می افزایند.   چه فلزاتی در آب ما وجود دارد؟ واژه ی فلز سنگین برای هر عنصر شیمیایی فلزی که دارای چگالی نسبتا بالا بوده و در غلظت های پایین سمی است، صدق می کند. فلزات سنگین اجزای طبیعی پوسته ی زمین هستند. آنها را نمی توان تخریب نمود یا از بین برد. مقدار کمی از آن ها از طریق غذا، آب آشامیدنی و هوا وارد بدن ما می شود. برخی از فلزات سنگین (به عنوان مثال مس، سلنیوم، روی) تحت عنوان عناصر کم مقدار، برای حفظ متابولیسم بدن انسان ضروری هستند. با این حال، غلظت های بالاتر آنها می تواند منجر به مسمومیت شود. مسمومیت با فلزات سنگین ممکن است به عنوان مثال، از طریق آلودگی آب آشامیدنی (به عنوان مثال لوله های سربی)، غلظت بالای آن ها در هوای محیط در نزدیکی منابع انتشار، یا مصرف از طریق زنجیره ی غذایی عارض شود.   آلومینیوم اگر چه آلومینیوم یک فلز سنگین نیست (با وزن مخصوص 2.55-2.80)، حدود 8٪ از سطح زمین را تشکیل می دهد و سومین عنصر فراوان است. این عنصر از طریق آب آشامیدنی به آسانی برای مصرف در دسترس انسان قرار می گیرد. حدود 20 سال پیش، زمانی که محققان مقدار قابل توجهی از آلومینیوم در بافت مغزی بیماران مبتلا به آلزایمر یافتند، مطالعاتی شکل گرفت که نشان می دهند ممکن است آلومینیوم ارتباطی احتمالی با بیماری در حال رشد آلزایمر داشته باشد. اگر چه آلومینیوم در بافت مغزی افرادی که بیماری آلزایمر ندارند نیز پیدا شد، توصیه هایی برای پرهیز از منابع آلومینیوم مورد توجه گسترده ی عموم قرار گرفت. در نتیجه، بسیاری از سازمان ها و افراد سطح نگرانیشان به حدی رسید که آنها را وادار می کرد تا ترتیب همه ی وسایل آشپزی و ظروف ذخیره سازی آلومینیومی شان را بدهند و نسبت به سایر منابع احتمالی آلومینیوم، مانند قوطی های نوشابه، محصولات مراقبت های شخصی و حتی آب آشامیدنی شان بسیار محتاط باشند. با این حال، سازمان بهداشت جهانی (WHO 1998) به این نتیجه رسید که، اگر چه مطالعات نشان می دهد که میان آلومینیوم موجود در آب آشامیدنی و بیماری آلزایمر یک رابطه مثبت وجود دارد، سازمان بهداشت جهانی باید با احتیاط به دنبال یک رابطه عالی بگردد، زیرا مطالعات مصرف کل آلومینیوم از طریق تمام منابع ممکن را به حساب نمی آورند. اگرچه هیچگونه شواهد قطعی به نفع یا بر علیه آلومینیوم به عنوان علت اولیه بیماری آلزایمر وجود ندارد، اکثر محققان توافق دارند که آن یک عامل مهم در مؤلفه ی زوال عقل است و قطعا به ادامه تلاش های تحقیقاتی می ارزد. بنابراین، در این زمان، کاهش قرار گرفتن در معرض آلومینیوم یک تصمیم شخصی است.اندام های مورد هدف آلومینیوم  عبارتند از سیستم عصبی مرکزی، کلیه و دستگاه گوارش.  برای مطالعه مقاله حقایقی در مورد آلومینیوم و روش تصفیه آب از آن روی لینک قبل کلیک نمایید.   آرسنیک آرسنیک شایع ترین علت مسمومیت حاد با فلزات سنگین در بزرگسالان است. آرسنیک از طریق فرایند ذوب مس، روی و سرب، و همچنین از طریق تولید مواد شیمیایی و شیشه در محیط زیست منتشر شده است. گاز آرسین یکی از فراورده های جانبی رایج تولید آفت کش ها است که حاوی آرسنیک می باشد. آرسنیک همچنین ممکن است در منابع آب سراسر جهان یافت شده و منجر به قرار گرفتن سخت پوستان، ماهی کاد و قسمی ماهی در معرض آن گردد. منابع دیگر آن عبارتند از رنگ، مرگ موش، قارچ کش، و مواد نگهدارنده ی چوب. اندام های مورد هدف آن عبارتند از: خون، کلیه ها، سیستم عصبی مرکزی، سیستم گوارشی و پوست. برای مطالعه مقاله آرسنیک چیست و چگونه آن را از آب آشامیدنی حذف کنیم روی لینک قبل کلیک نمایید.   کادمیوم کادمیوم یکی از فراورده های جانبی استخراج معادن و ذوب سرب و روی است. از این عنصر در باتری های نیکل کادمیوم، پلاستیک های پی وی سی و رنگدانه های رنگ استفاده می شود. این ماده  بیشتر به همراه روی یافت می شود و از طریق خوردگی لوله ها و اتصالات پوشیده از روی (گالوانیزه) وارد آب می گردد. اندام های مورد هدف آن عبارتند از: کبد، مشیمه، کلیه ها، ریه، مغز و استخوان.   مس سطوح بسیار بالای مس سمی است و می تواند موجب استفراغ، اسهال، از دست دادن قدرت و یا در صورت تماس جدی، موجب سیروز کبدی شود. هنگامی که زنگ مس از لوله ها خارج می شود، آب به رنگ سبز-آبی در می آید و در آب به صورت یک رسوب به نظر می رسد. این واکنش تنها در درصد کمی از موارد رخ می دهد. برای مطالعه مقاله آلودگی آب با مس روی لینک قبل کلیک نمایید.   آهن آهن یک فلز سنگین نگران کننده است، به ویژه به دلیل اینکه مصرف مکمل غذایی آهن ممکن است موجب مسمومیت حاد کودکان خردسال شود. مصرف خوراکی آن علت بسیاری از اثرات سمی آهن است، زیرا آهن در دستگاه گوارش به سرعت جذب می شود. به نظر می رسد طبیعت خورنده ی آهن موجب افزایش جذب می شود. این عنصر می تواند یک لکه قرمز یا قهوه ای زنگ زده در تجهیزات یا لباس ها ایجاد کند یا باعث شود آب طعم فلز بدهد. اندام های مورد هدف آن عبارتند از: کبد، سیستم قلبی عروقی و کلیه ها. برای مطالعه مقاله آهن و تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید.   جیوه جیوه به طور طبیعی توسط گاز زدایی پوسته ی زمین و از طریق انتشارات آتشفشانی در محیط زیست منتشر می شود. این ماده در سه شکل موجود است: جیوه ی عنصری، جیوه ی آلی و جیوه ی معدنی. جیوه ی موجود در اتمسفر توسط باد در سراسر جهان پراکنده شده و از طریق بارش به زمین باز می گردد و در زنجیره ی غذایی آبزیان و ماهی های موجود در دریاچه ها ذخیره می شود. ترکیبات جیوه تا سال 1990 به عنوان یک قارچ کش به رنگ اضافه می شد. این ترکیبات در حال حاضر ممنوع هستند، اما رنگ های قدیمی و سطوح رنگ شده با این منابع قدیمی هنوز هم موجود است. جیوه همچنان در دماسنج ها، ترموستات ها و آلیاژهای دندان سازی استفاده می شود. باکتری های خاصی قادر به تبدیل کردن آن به متیل جیوه هستند که در زنجیره ی غذایی ذخیره شده و می تواند ناهنجاری هایی را موجب شود. اندام های مورد هدف آن عبارتند از مغز و کلیه ها.   سرب سرب علت بسیاری از موارد مسمومیت کودکان با فلزات سنگین است (رابرتس 1999). این عنصر یک فلز بسیار نرم است و برای سال های زیادی در لوله ها، آب گذر ها و مواد لحیم کاری استفاده می شد. میلیون ها خانه که قبل از سال 1940 ساخته شده اند هنوز هم حاوی سرب هستند (به عنوان مثال در سطوح رنگ شده)، که منجر به تماس مزمن با آن از طریق هوا زدگی، پوسته پوسته شدن، گچی شدن و گرد و غبار می شود. صنعت، هر ساله، حدود 2.5 میلیون تن سرب در سراسر جهان تولید می کند. اکثر این سرب ها در باتری ها استفاده می شود. اندام های مورد هدف آن عبارتند از استخوان، مغز، خون، کلیه ها و غده تیروئید. برای مطالعه مقاله سرب چیست و چگونه آن را از آب آشامیدنی حذف کنیم روی لینک قبل کلیک نمایید. برای مطالعه مقاله حذف سرب از آب آشامیدنی با کمک دستگاه تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید. برای مطالعه مقاله اثرات زیست محیطی و عوارض بهداشتی سرب و تصفیه آب روی لینک قبل کلیک نمایید.   فلزات سنگین را چگونه حذف می کنیم؟ دستگاه تصفیه آب استاندارد با به کارگیری ترکیبی از روش های تصفیه ی کربن و فیلتر ممبران ، حفاظت بسیار خوبی در مقابل آلاینده های موجود در سیستم های تامین آب مردم ارائه می دهند. علاوه برا این تکنولوژی KDF بر خلاف فیلترهای کربن، همزمان با ایجاد محیطی که رشد باکتری ها را پشتیبانی نمی کند، دامنه و اثر بخشی تصفیه را افزایش می دهد. KDF® نامی برای گرانول های مس و روی با خلوص بالا است. در حالت محلول، این دو فلز برای ایجاد یک بار الکتریکی اندک، تعامل می کنند. فرآیندهای یونیزاسیون و اکسایش / کاهش حاصله، ساختار فلزات سنگین و آلاینده های دیگر را تغییر می دهند. این رسانه یک پیشرفت عمده در فن آوری تصفیه آب است که بر مبنای اصول اکسیداسیون و کاهش خود به خودی الکترو شیمیایی (ردوکس) عمل می کند. کلر بلافاصله و تقریبا بدون معطلی اکسید می شود. آهن و سولفید هیدروژن به مواد نامحلول اکسید شده و به سطح واسط فیلتر تصفیه آب می چسبد. فلزات سنگین مانند سرب، جیوه، کادمیوم و آلومینیوم توسط فرایند الکتروشیمیایی از آب حذف می شوند و آرسنیک و رادون کاهش می یابند. سطح رسانه ها، بسیار شبیه یک آهنربا عمل می کند و فلزات را به خود جذب می کند. فیلتر تصفیه آب همچنین مانع از رشد باکتری ها در سرتاسر دستگاه شده و در واقع، نشان داده شده است که آن را تا 90٪ کاهش می دهند!   تشخیص فلزات سنگین موجود در آب  فلزات سنگین را نمی توان توسط حس بینایی، بویایی و چشایی تشخیص داد. اگر نگران وجود فلزات سنگین در آب آشامیدنی تان هستید، باید آب را آزمایش کنید. شرکت بهاب ارائه دهنده انواع دستگاه تصفیه آب خانگی دقیق نظیر دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس ، دستگاه تصفیه آب ورودی کل خانه و همچنین انواع پیش تصفیه و رسوب گیر آب می باشد. این مدل های مختلف به راحتی شن و ماسه، گل و لای، ذرات معلق موجود در آب ، کلر و ترکیبات کلر و سایر آلاینده های شیمیایی را حذف می کنند و آب تصفیه شده خوش طعم را در اختیار شما قرار می دهند. در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.       **ن

• 

  مشاهده 24 آذر 1395 2172 بازدید

  تصفیه آب و آراگون

  پس از نیتروژن و اکسیژن، آرگون بیشترین عنصر موجود در هوا است (با حجم 0.993%). آب دریا حدودا شامل 0.45 ppm آرگون است.   آرگون به چه طریقی و به چه شکلی با آب واکنش می دهد؟ آرگون از گازهای خاص است و با هیچ عنصر دیگری واکنش نشان نمی دهد. حتی در دماهای بالا و تحت هیچ شرایط خاصی هم واکنش نمی دهد. شخصی موفق شد که تنها یک ترکیب آرگون تولید کند که فقط در دماهای بسیار پایین پایدار بود. در نتیجه آرگون با آب واکنش نمی دهد.   حلالیت آرگون و ترکیبات آن حلالیت آرگون در آب، تحت دمای 20 درجه ی سانتی گراد و فشار 1 درجه،  62 میلی گرم بر لیتر می باشد. کلاترات Clatrates حاوی آرگون است و عنصر را پس از انحلال آزاد می کند. آرگون حداقل با غلظتی بیش از غلظت معمول، به صورت محلول در آب باقی نمی ماند.   چرا آرگون در آب وجود دارد؟ آرگون از واپاشی رادیواکتیو ایزوتوپ 40K، در شماری از مواد معدنی پتاسیم، یافت می شود.  این ماده برای تأمین اهداف مختلف، به صورت اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرد و از حدود 750000 تن هوای مایع در سال استخراج می شود. ممکن است از آرگون به عنوان یک محیط محافظ استفاده شود، زیرا بسیار واکنش ناپذیر است.   این موضوع می تواند برای روشنایی الکتریکی اهمیت داشته باشد. در لامپ های فلورسنت (دارای تشعشع)، این موضوع به آغاز مکانیسم کمک می کند. در لامپ های تجاری، نور آرگون آبی رنگ است. بخش اعظم تولید آرگون در صنایع فولاد انجام می شود. برای مثال در خلال تولید آلومینیوم و تیتانیوم، هنگامی که هوا را برای محافظت از فلز گرمادیده در مقابل اکسیداسیون به دام انداخته اند، از آرگون به عنوان گاز عایق استفاده می کنند. در تحقیقات اتمی، آرگون برای محافظت از سایر عناصر در مقابل اثرات ناخواسته استفاده می شود. همچنین ممکن است به عنوان پوشش محافظی در مقابل تغییر دما استفاده شود، برای مثال به عنوان عایق در فضای میانی شیشه های دوجداره به کار می رود. آرگون برای محافظت از لاستیک و پیشگیری از انتشار سر و صدا در سرعت بالا، در لاستیک اتومبیل های لوکس استفاده می شود. یکی دیگر از کاربردهای مشهور آن، لیزر آرگون برای اصلاح چشم و برداشتن تومور است. آرگون میتواند یک نشانگر مفید باشد زیرا با هیچ محصولی واکنش نمی دهد و در کاربرد سطحی می تواند یک حامل مفید باشد که با ماده ی مورد نظر واکنش نمی دهد.  در زمین شناسی از روش آرگون یا روش پتاسیم-آرگون برای تعیین زمان انجماد مواد آتشفشانی استفاده می شود. از طریق فروپاشی 40K جامد با نصف زمان 1.3 میلیون ساله ی 40Ar گازی که نمی تواند صرفا در طول فرایند ذوب از جامدات بگریزد، به این موضوع دست می یابند. آرگون یکی از فراورده های جانبی تقطیر جزء به جزء برای تولید هیدروژن است. باوجود تمام فرایندهایی که در بالا ذکر شد، آلودگی آب توسط آرگونی که با اهداف تجاری اعمال می شود، غیر ممکن است.   اثرات زیست محیطی آرگون بر آب کدام اند؟ آرگون هیچ کاربرد زیستی ندارد. دی ازوتروپ ها، باکتری هایی که نیتروژن را جذب کرده و آن را به آمونیاک تبدیل می کنند، ممکن است آرگون را جذب کنند اما نمی توانند از آن استفاده ای بکنند. آرگون در آب خطری ندارد و هیچ گونه اثرات زیست محیطی شناخته شده ای از آن به چشم نخورده است. آرگون به صورت طبیعی، سه ایزوتوپ پایدار دارد و در حال حاضر 9 ایزوتوپ ناپایدار آن را می شناسیم.   عوارض بهداشتی آرگون موجود در آب چیست؟ آرگون در مقادیر بسیار کم در بدن انسان موجود است. این عنصر یکی از ملزومات رژیم غذایی نیست. آرگون از نظر فیزیولوژیکی بی اثر است. انتظار نمی رود که آرگون موجود در تصفیه آب عوارض بهداشتی داشته باشد.  تنها عارضه ی بهداشتی قابل توجه، تجمع آرگون در هوا است که تنفس شده و به محرومیت از اکسیژن و خفگی می انجامد. بسته به زمان تماس، تماس با آرگون می تواند به تهوع و خواب آلودگی منجر شود و تنگی نفس، بی هوشی و در نهایت مرگ از طریق خفگی را به دنبال داشته باشد.   برای حذف آرگون از آب، کدام یک از تکنولوژی های تصفیه  آب را می توان به کار برد؟  حذف آرگون از آب اهمیتی ندارد و برای حذف آن اساسا نیاز به دستگاه تصفیه آب نیست. در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.       **ن 

• 

  مشاهده 22 آذر 1395 4842 بازدید

  کلسیم و تصفیه آب

  کلسیم به طور طبیعی در آب وجود دارد. آب دریا حاوی حدود 400 ppm کلسیم است. یکی از دلایل اصلی فراوانی کلسیم در آب& وجود طبیعی آن در پوسته زمین است. کلسیم همچنین یکی از اجزاء اصلی مرجان ها است. رودخانه ها عموما حاوی 1-2 ppm کلسیم هستند، اما در مناطق آهکی رودخانه ها ممکن است حاوی غلظت های بالای کلسیم مانند 100 ppm باشند.   نمونه هایی از غلظت کلسیم در ارگانیسم های آب: جلبک دریایی  800-6500 ppm  (جرم مرطوب) صدف خوراکی حدود 1500 ppm (جرم خشک). در یک محلول آبی، کلسیم عمدتا به صورت (Ca2+ (aq وجود دارد، اما ممکن است به صورت (CaOH+ (aq) or Ca(OH)2 (aq یا CaSO4  نیز در آب دریا موجود باشد. کلسیم از عوامل مهم تعیین سختی آب است و به دلیل ویژگی بافر آن به عنوان تثبیت کننده pH نیز عمل می کند. علاوه بر این طعم بهتری به آب می دهد.   کلسیم به چه صورت و از چه طریقی با آب واکنش می دهد؟ برخلاف منیزیم که در جدول تناوبی درست در بالای کلسیم قرار دارد، کلسیم اولیه در دمای اتاق با آب واکنش می دهد و مکانیسم واکنش آن به صورت زیر است: (Ca (s) + 2H2O (g) -> Ca(OH)2 (aq) + H2 (g این واکنش هیدروکسید کلسیم را تشکیل می دهد که در آب به عنوان یک کربنات سدیم و گاز هیدروژن حل می شود. از جمله مکانیسم های واکنشی مهم دیگر کلسیم، واکنش فرسایش است. این واکنش معمولا زمانی رخ می دهد که دی اکسید کربن وجود دارد. کربنات کلسیم در شرایط عادی در آب نامحلول است. هنگامی که دی اکسید کربن وجود دارد، کربنیک اسید تشکیل می شود و بر ترکیبات کلسیم تاثیر می گذارد.  مکانیسم واکنش هوازدگی کربن عبارت است از : H2O + CO2 -> H2CO3 and CaCO3 + H2CO3 -> Ca(HCO3)2  و مکانیسم کامل واکنش عبارت است از : (CaCO3 (s) + CO2 (g) + 2H2O (l) -> Ca2+ (aq) + 2 HCO3- (aq)   و محصول این واکنش ها کلسیم هیدروژن کربنات می باشد.   انحلال پذیری کلسیم و ترکیبات آن کلسیم اولیه با آب واکنش می دهد. ترکیبات کلسیم کم و بیش در آب انحلال پذیر هستند. انحلال پذیری کلسیم کربنات 14 میلی گرم در لیتر است، که در حضور دی اکسید کربن پنج برابر می شود. انحلال پذیری کلسیم فسفات 20 میلی گرم در لیتر و انحلال پذیری کلسیم فلورید 16 میلی گرم در لیتر است. انحلال پذیری کرومات کلسیم 170 گرم در لیتر و انحلال پذیری هیپوکلریت کلسیم در دمای 0 درجه سانتی گراد،  218 گرم در لیتر است. انحلال پذیری سایر ترکیبات کلسیم نیز بین مقادیر همین نمونه ها قرار دارد، برای مثال انحلال پذیری کلسیم آرسنات 140  میلی گرم در لیتر، کلسیم هیدروکسید 1.3 گرم در لیتر و کلسیم سولفات 2.7-8.8 گرم در لیتر می باشد.   چرا کلسیم در آب وجود دارد؟ کلسیم به طور طبیعی در آب وجود دارد. ممکن است از سنگ هایی مانند سنگ آهک، سنگ مرمر، کلسیت، دولومیت، گچ، فلوریت و آپاتیت در آب حل شده باشد. کلسیم یک عامل تعیین سختی آب است، چرا که می تواند به صورت یون های Ca2 + در آب وجود داشته باشد. منیزیم نیز عامل دیگر تعیین سختی آب است. کلسیم در مصالح ساختمانی مختلفی مانند سیمان، آجر آهکی و بتن وجود دارد. همچنین در باتری موجود است و به صورت سولفات کلسیم نیز در گچ استفاده می شود. این فلز برای تولید زیرکونیوم zirconium و توریم thorium نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در صنعت فولاد سازی نیز کلسیم به عنوان یک کاغذ استفاده شده و به آلومینیوم، مس و آلیاژهای سرب افزوده می گردد. کلسیم می تواند از دود صنعتی دی اکسید گوگرد استخراج کرده و برای خنثی کردن اسید سولفوریک قبل از تخلیه نیز به کار رود.   نمونه های دیگر کاربردهای کلسیم عبارتند از: استفاده از  هیپوکلریت کلسیم به عنوان سفید کننده و ضد عفونی کننده فسفات کلسیم در تهیه ی شیشه و صنایع چینی کلسیم پلی سولفید و کلسیم هیدروکسید به عنوان فلوکولانت در تصفیه ی فاضلاب و کلسیم فلورید به عنوان عامل کدر کننده در صنایع لعاب زنی و در طیف سنجی ماوراء بنفش و به عنوان یک ماده خام برای تولید اسید مایع. همچنین کلسیم می تواند برای حذف کربن و گوگرد از آهن و آلیاژهای آهن و برای تخلیه روغن استفاده شود. سنگ آهک به عنوان بتونه ی کاغذ استفاده می شود که باعث می شود رنگ کاغذ سفیدتر شود و استفاده از آن در پلاستیک موجب افزایش پایداری آن می شود. کلسیم اغلب اثرات مثبتی بر کیفیت خاک دارد و ترکیبات مختلف آن به عنوان کود استفاده می شود. به عنوان مثال، محلول های CaCl2 و Ca(NO)3 در باغبانی استفاده می شوند. اکسید کلسیم نیز یک قارچ کش نم زدا است.   اثرات زیست محیطی کلسیم در آب چیست؟ کلسیم یک ماده غذایی لازم برای تمام موجودات زنده به غیر از برخی حشرات و باکتری هاست. کلسیم کربنات اجزاء سازنده ی اسکلت اکثر موجودات دریایی و لنزهای چشمی است. کلسیم فسفات در ساخت استخوان و دندان موجودات زمینی نیاز است. گیاهان عمدتا حاوی اگزالات کلسیم هستند و ذخیره سازی کلسیم در گیاهان در حدود 1٪ جرم خشک می باشد. کلسیم تا حد زیادی علت سختی آب است و ممکن است اثرات منفی بر میزان سمیّت ترکیبات دیگر داشته باشد. عناصری مانند مس، سرب و روی در آب نرم  بسیار سمی تر هستند. کلسیم می تواند موجب تجمع آهن در خاک آهکی گردد. این امر ممکن است منجر به کمبود آهن شود، حتی زمانی که مقدار زیادی آهن در خاک موجود است. سختی آب در زمینه ی مسمومیت با فلزات بر موجودات آبزی تاثیر می گذارد. در آب های نرم تر، نفوذ پذیری غشاء در آبشش ها افزایش می یابد. کلسیم نیز در بستن منافذ آبشش هابا سایر یون ها رقابت می کند. در نتیجه، آب سخت در زمینه ی محافظت از ماهی ها در برابر جذب مستقیم فلز، بهتر عمل می کند. زمانی که کلسیم، سدیم و کلر کم باشد، مقدار PH 4.5-4.9  ممکن است به تخم های ماهی قزل آلا و ماهی های قزل آلای پرورش یافته آسیب برساند. ترکیبات مختلف کلسیم ممکن است سمی باشند. مقدار LD50 موش ها برای آرسنیت کلسیم، 20 میلی گرم بر گیلو گرم از وزن بدنشان می باشد. کاربید کلسیم زمانی که با آب تماس پیدا کند، به تشکیل اتین قابل اشتعال می انجامد و در نتیجه ماده ای خطرناک در نظر گرفته می شود. از جمله ی اثرات زیست محیطی سختی آب عبارت است از سخت شدن تجهیزات داخلی؛ زیرا درجه حرارت بالا باعث سختی کربنات می شود. این موضوع ممکن است به کاهش چشمگیری در طول عمر تجهیزات منجر شده و باعث افزایش زباله های خانگی گردد. کربنات کلسیم بر پاک کننده ها و مواد شوینده اثر متقابل دارد و تشکیل این ترکیبات باعث کاهش بهره وری مواد شوینده شده و ایجاد نیازی افزاینده برای افزایش قدرت پاک کنندگی مواد شوینده و خرید نرم کننده ها را به دنبال دارد (به منیزیم و آب نیز نگاهی بیندازید). نرم کردن اغلب با استفاده از مبدل یون صورت می گیرد. این امر بایستی با استفاده از نمک آشپزخانه انجام شود و در نتیجه به سنگین شدن فاضلاب می انجامد. شش ایزوتوپ کلسیم پایدار وجود دارد. امروزه، از وجود هشت ایزوتوپ ناپایدار کلسیم مطمئن هستیم. 45Ca بسیار رادیواکتیو و سمی است.   عوارض بهداشتی کلسیم موجود در آب کدام اند؟ کلسیم یک ماده معدنی غذایی است که در بدن انسان به مقدار حدود 1.2 کیلوگرم موجود است. هیچ عنصر دیگری در بدن انسان فراوان تر از آن نیست. کلسیم فسفات یک ماده حمایت کننده است، و به همراه ویتامین D باعث رشد استخوان و دندان می شود. کلسیم همچنین در بافت عضله و در خون نیز موجود است. برای رشد غشای سلولی و تقسیم سلولی مورد نیاز بوده و تا حدی مسئول انقباض عضلات و لخته شدن خون می باشد. کلسیم فعالیت غشاء را تنظیم  می کند، به انتقال ایمپالسهای عصبی و ترشح هورمون کمک می کند، میزان PH بدن را تثبیت  می بخشد و بخش مهمی از لقاح نیز هست. به منظور تحریک این فعالیت های بدنی مصرف روزانه حدود 1000 میلی گرم کلسیم برای بزرگسالان توصیه می شود. این مقدار را می توان با مصرف لبنیات، حبوبات و سبزیجات سبز به دست آورد. کربنات کلسیم به عنوان درمانی برای اسید معده عمل می کند و می توان از آن برای رفع ناتوانی گوارشی استفاده کرد. لاکتات کلسیم می تواند در طول دوره هایی که بدن با کمبود کلسیم مواجه می شود به آن کمک کند، و کلرید کلسیم نیز ادرار آور است. آب سخت ممکن است به دلیل غلظت بالای کلسیم آن به تقویت استخوان ها و دندان ها کمک کند. همچنین ممکن است خطر ابتلا به ناراحتی های قلبی را کاهش دهد. سختی آب آشامیدنی باید بالاتر از 8.4 odH باشد. کربنات کلسیم اثرات مثبتی بر لوله های آب سربی می گذارد، زیرا یک پوشش محافظ از جنس سرب (II)  کربنات تشکیل می دهد. این امر مانع از حل شدن سرب در آب آشامیدنی شده و در نتیجه از ورود آن به بدن انسان پیش گیری می کند. وقتی که شخصی مقادیر زیادی از کلسیم را مصرف می کند، این امر ممکن است سلامت انسان را تحت تاثیرات منفی قرار دهد. دوز کشنده از جذب دهانی کلسیم حدود 5-50 میلی گرم بر کیلوگرم از وزن بدن است. فلز کلسیم هنگامی که با پوست، چشم و غشاء مخاطی تماس پیدا کند، موجب سوزش پوست می شود.   برای زدودن کلسیم موجود در آب از کدام یک از تکنولوژی های تصفیه ی آب می توان بهره گرفت؟ زدودن یون های کلسیم و منیزیم از آب توسط نرم کننده های آب صورت می گیرد. این نرم کننده ها مبدل های یونی هستند که معمولا حاوی یون Na+ می باشند که منتشر شده و جایگزین یون های Ca2+ و Mg2+  می گردند. ترکیبات کلسیم ممکن است برای تصفیه ی فاضلاب مورد استفاده قرار گیرند. با استفاده از کربنات کلسیم و هیدروکسید کلسیم می توانpH  آب آشامیدنی و سختی آن را تغییر داد.     *ن  

• 

  مشاهده 14 آذر 1395 3212 بازدید

  عوارض کلر موجود در آب چاه و استفاده از دستگاه تصفیه آب برای حذف آن

  کلرید یکی از رایج ترین آنیون های موجود در آب شیر است که عموما با کلسیم، منیزیم و سدیم ترکیب شده و نمک های مختلفی را تشکیل می دهد. برای مثال: زمانی که کلر و سدیم ترکیب شوند، سدیم کلرید (NaCl) تشکیل می شود. کلر در آب های زمینی به صورت طبیعی یافت می شود اما چنانچه آب دریا یا رواناب حاصل از نمک های جاده ها (نمک هایی که به عنوان یخ شکن جاده های پوشیده از برف استفاده می شوند) بتوانند به منابع آب راه پیدا کنند، کلر با غلظت های بیشتری به چشم می خورد. به این ترتیب، احتمال وجود مقادیر بالای سدیم کلرید در منابع آب افرادی که چاه هایی در نزدیکی جاده های برفی یا محل انبار امکانات نمک زنی جاده ها دارند، بسیار بالاتر است. اگرچه کلرید ها در سطوح پایین بی ضرر هستند، اما آب چاهی که مقادیر بالایی از سدیم کلرید دارد، اگر برای باغبانی یا آبیاری استفاده شود، ممکن است به نهال ها آسیب برساند و همچنین طعم ناخوشایندی به آب می دهد. همچنین ویژگی خوردگی (زنگ زنندگی) بالای سدیم کلرید، با گذشت زمان به لوله کشی ها، وسایل و آبگرم کن ها صدمه وارد کرده و موجب می شود که فلزهای سمی به آب راه پیدا کنند.   جالب توجه است که هیچ استاندارد دولتی قابل اجرایی برای سطح کلرید موجود در آب تعریف نشده است، اما سازمان حفاظت از محیط زیست برای اجتناب از طعم شور و بوی ناخوشایند آب توصیه می کند که مقدار آن در آب بیش از 250 میلی گرم بر لیتر نباشد. در سطوح بالاتر از این، اگر سدیم کلرید زیاد مصرف شود، ممکن است باعث وخیم تر شدن مشکلات قلبی شده و فشار خون بالا را به دنبال داشته باشد. با توجه به توضیحات بیان شده ضرورت تصفیه آب مشخص می گردد. خبر خوب این است که کلرید را می توان با استفاده از یک دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس یا دستگاه تصفیه آب تقطیر ، به راحتی از آب حذف کرد. این یکی از مزایای استفاده از تصفیه آب است.   چند دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس پر طرفدار عبارتند از : دستگاه تصفیه آب فلوکستک دستگاه تصفیه آب آکوا سافت دستگاه تصفیه آب سافت واتر دستگاه تصفیه آب سافت واتر کیسی دستگاه تصفیه آب فلوکستک FLUXTEK دستگاه تصفیه آب فلوکس تک FLUXTEK دستگاه تصفیه آب آکوا     دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس زیرسینکی طرز کار دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس  چنین است که با عبور دادن آب از یک غشاء نیمه تراوا ، جریان آب تصفیه شده و آب حاوی نمک را از هم جدا می کند. به این غشاء نیمه تراوا فیلتر ممبران می گویند که خود انواع مختلفی دارد. در اسمز معمولی، آب از غلظت کمتر به سمت غلظت بیشتر می رود. اما در اسمز معکوس، به کار بردن فشاری بالاتر از فشار اسمزی، باعث عوض شدن جهت جریان آب شده و آب از غلظت بالا به سمت غلظت پایین جریان پیدا می کند و نتیجه ی کار به تولید آب تصفیه شده می انجامد. با این روش، حدود 50 درصد از آب، تصفیه شده و حدود 50 درصد آن نیز به آب شور یا شوراب تبدیل می گردد. اگر شما علاقه مند به بررسی تصفیه آب به روش اسمز معکوس هستید،  می توانید برای اطلاعات بیشتر مقالات زیر را مطالعه نمایید. اسمز معکوس چیست اسمز معکوس به زبان ساده فناوری‌ تصفیه آب اسمز معکوس     دستگاه تصفیه آب تقطیر  از طرفی نیز دستگاه تصفیه آب تقطیر برای جدا کردن آب خالص و تازه از آلاینده ها، از تبخیر و چگالش استفاده می کند. فرایند طولانی جوشاندن آب، باعث می شود تقریبا تمام انواع میکروارگانیسم ها، از جمله باکتری ها، ویروس ها و انگل ها را از بین ببرد. میکرو ارگانیسم ها تبخیر نمی شوند و به آب حاصله وارد نمی شوند اما به عنوان بخشی از پسماند در آب در حال جوش باقی می مانند. دستگاه تصفیه آب تقطیر خیلی خوب کار می کنند اما برق زیادی مصرف می نمایند. شرکت تصفیه آب بهاب ارائه دهنده انواع دستگاه تصفیه آب خانگی ،  دستگاه تصفیه آب ورودی ساختمان و همچنین انواع پیش تصفیه و رسوب گیر آب می باشد. این مدل های مختلف تصفیه آب در صورتی که فیلترهای آب اورجینال و دارای تاییدیه داشته باشند، به راحتی شن و ماسه، گل و لای، ذرات معلق موجود در آب ، کلر و ترکیبات کلر و سایر آلاینده های شیمیایی را حذف می کنند و آب تصفیه شده خوش طعم را در اختیار شما قرار می دهند.  در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.     آدرس فروشگاه تصفیه آب بهاب :    کرج _ 45 متری گلشهر _ نبش اختر غربی _ روبروی بانک تجارت _ فروشگاه بهاب _ کد پستی   3198717762         شماره تماس فروشگاه بهاب   ۰۲۶۳۴۶۰۶۱۴۸       موبایل  ۰۹۱۲۹۴۱۸۳۷۷Behaab Store : Water Filtration Systems :  Before West Shaghayegh street, Golshahr Ave, Karaj, Alborz Province, Iran          **ن

• 

  مشاهده 08 آبان 1395 10248 بازدید

  تصفیه آب برای حذف کلر و طعم آب

  کلر یک ماده ضد عفونی کننده است که در بسیاری از کشورها، توسط دولت ها یا شرکت های تامین آب استفاده می شود. کلر به شکل گسترده ای در صنعت تصفیه آب به کار گرفته شده و به خاطر اثرات ضدعفونی کننده و تصفیه کنندگی که دارد، همواره مقادیر کمی از آن به منابع آب اضافه می شود. کلر تقریبا می تواند اغلب باکتری های موجود در آب را از بین برده و آب را در راه رسیدن به شیر، محافظت کند.   چرا باید کلر را از آب حذف کنیم؟ اگرچه اثرات ضدعفونی کردن کلر کاملا مشهود است، اما گاهی خود کلر به یک مشکل تبدیل می شود. علت معضل بودن وجود کلر در آب آشامیدنی، این واقعیت است که بعضی افراد ممکن است نسبت به طعم و بوی آن بسیار حساس باشند. اگر بو یا مزه ی کلر را دوست ندارید، می توانید به وسیله ی یکی از انواع دستگاه تصفیه آب ، کلر و طعم نامطبوع آب را حذف کرده و از آن خلاصی یابید.   آیا کلر موجود در آب بی خطر است؟ در همه کشورها، مقادیر بسیار کمی از کلر به آب اضافه می شود و کاملا بی خطر است. به عنوان نمونه در کشور بریتانیا در آب آشامیدنی و برای ضدعفونی نمودن آن استفاده می شود. اما معمولا برای اهداف دیگری مانند استرلیزه کردن بطری شیر کودک و همچنین توسط صنعت مراقبت های بهداشتی، مقادیر بسیار بیشتری به صورت محافظت شده در چشمه های آب گرم، استخر های آب درمانی و استخرهای شنا استفاده می شود.  سطح کلر موجود در آب شیر، در اغلب کشورها استاندارد بوده و پایین است. اما در بعضی از کشورها یا برخی شهرها، به کار بردن مقادیر بسیار بیشتری از کلر در آب آشامیدنی رواج دارد. قاعدتا شرکت های آب، مقدار ضدعفونی کننده های رسوبی در آب را چه به تنهایی و چه به صورت ترکیب با کلر، تا سطح 5 میلی گرم بر لیتر یا کمتر حفظ می کنند. اما گاهی اوقات، حین  تعمیر سیستم لوله کشی، به مقادیر بیشتری نیاز است. چنانچه گاه گاهی متوجه طعم یا بوی اندکی کلر شدید، احتمالا به علت کار تعمیرات در منطقه تان باشد. بنابراین مشکل ماندگاری نخواهد بود و موضوی برای نگرانی وجود نخواهد داشت. پس از انجام تصفیه آب در تصفیه خانه مرکزی، دیگر آب ایمن است، و علت حضور مقداری از کلر، تنها برای این است که هنگام عبور آب از کیلومترها لوله که برای انتقال آب به خانه ها و مکان های کاری استفاده می شوند، توسط کلر از کیفیت بالای آب محافظت شود. کلر تاریخچه ای به بلندای حدودا 100 سال استفاده ی ایمن در جهت مقاصد بهداشتی در سرتاسر دنیا دارد.  درباره ی میزان و شکل کلر موجود در هر منبع آب، کمترین تفاوت ها را می توان مشاهده نمود. شرکت های آب، این مقادیر را به عنوان بخشی از مدیریت تمام شبکه تنظیم می نمایند. به همین دلیل، اگر خانه تان در نزدیکی مراکز تصفیه آب واقع شده است، سطح کلر موجود در شیر آب تان ممکن است کمی بالاتر از سطح کلر در خانه هایی باشد که در مسافتی دورتر قرار دارند. شرکت های آب بایستی خط مشی مدیریت ضدعفونی رسوبی شان به گونه ای طراحی شده باشد که بتوانند اطمینان حاصل نمایند که هم کمترین سطح کلر که در آب دور ترین مناطق تحت پوشش یافت می شود و هم بیشترین سطح کلر که در آب نزدیک ترین مناطق یافت می شود، هر دو مقادیری قابل قبول برای مصرف کننده ها هستند. اداره ی یک شبکه ی توزیع آب، کار پیچیده ای است و گاهی اوقات مقادیر کلر موجود در آب در حالت بهینه نیستند. سازمان بهداشت سلامت (در انگلستان) در دستور العملی بر مبنای سلامت، حداکثر مقدار 5 میلی گرم بر لیتر را برای کلر به عنوان یک ضد عفونی کننده رسوبی در آب آشامیدنی تعیین کرده است. مقادیر کلر موجود در آب انگلستان و ولز بسیار کمتر از این دستورالعمل بوده و اکثر شرکت های آب به دنبال آن هستند که مقدار کلر را تا کمتر از 1 میلی گرم بر لیتر کاهش دهند.    عوارض جانبی احتمالی کلر موجود در آب آب کلر زنی شده ممکن است اثرات خشک کنندگی بر پوست داشته باشد و موجب خارش و ناراحتی پوست شود. بعضی افراد نسبت به دیگران حساس تر اند، خصوصا اگر شخصی مبتلا به اگزما باشد. افراد بسیار کمی نسبت به کلر حساسیت دارند.   دستگاه تصفیه آب برای حذف کلر علی رغم همه موارد گفته شده و بی ضرر بودن کلر، با این حال ممکن است بسیاری از افراد بخواهند در هنگام مصرف، کلر آب را حذف نماید. در این صورت میتوان از یک دستگاه تصفیه آب به روش فیلتراسیون استفاده کرد. حذف کلر آسان است و برای حذف کلر می توان از یک فیلتر کربن فعال نظیر فیلتر کربن پودری و فیلتر کربن جامد استفاده نمود. کربن فعال می تواند کلر و ترکیبات کلر، مانند تری هالومتان ها، هالواستیک اسیدها، فنل و سایر ترکیبات مشابه را حذف نماید.   استفاده از دستگاه تصفیه آب برای حذف کلر میتواند چند کاربرد داشته باشد: دستگاه تصفیه آب برای ورودی منزل : دستگاه تصفیه آب ورودی ساختمان کل آب ورودی منزل را تصفیه کرده و کلر را حذف می کند. حمام، ماشین لباسشویی و ظرفشویی، آبگرم کن، پکیج، رادیاتور، موتورخانه، شیرآلات و... همگی آب تصفیه شده و عاری از کلر را تجربه خواهند کرد. دستگاه تصفیه آب زیر سینکی : این مدل از دستگاه تصفیه آب شامل دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس و دستگاه تصفیه آب فیلتراسیون است و برای تصفیه آب شرب استفاده می شود.  دستگاه تصفیه آب حمام : از آنجا که گاز کلر در آب داغ حمام به راحتی آزاد می شود و فضای حمام را پر میکند، استفاده از یک فیلتر تصفیه دوش حمام میتواند با حذف کلر، مشکل را رفع نماید.   شرکت تصفیه آب بهاب ارائه دهنده انواع دستگاه تصفیه آب خانگی ، دستگاه تصفیه آب نیمه صنعتی ، دستگاه تصفیه آب صنعتی و همچنین انواع پیش تصفیه و رسوب گیر آب می باشد. این مدل های مختلف در صورتی که فیلترهای تصفیه آب اورجینال و دارای تاییدیه داشته باشند، به راحتی شن و ماسه، گل و لای، ذرات معلق موجود در آب، کلر و ترکیبات کلر و سایر آلاینده های شیمیایی را حذف می کنند و آب تصفیه شده خوش طعم را در اختیار شما قرار می دهند. در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377  و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.   برای بررسی مطالب بیشتر درباره کلر و تصفیه آب پیشنهاد می شود مقالات زیر را مطالعه نمایید. خطر روزانه ی ناشی از آب کلر زده شده در دوش حمام تصفیه آب کلر حمام مضرات کلر موجود در آب هنگام استحمام عوارض کلر موجود در آب چاه و استفاده از دستگاه تصفیه آب برای حذف آن اثرات کلر موجود در آب آشامیدنی بر سلامت و نقش تصفیه آب در آن کلر و سرطان و بیماری های قلبی و اهمیت دستگاه تصفیه آب تصفیه آب حاوی کلر حمام دستگاه تصفیه آب و حذف اثرات زیان بار کلر دستگاه تصفیه آب و زدودن مواد شیمیایی و کلر از آب شرکت New Jersey American موقتا راهی برای میزان کلر مجاز باقی مانده در تصفیه آب برگزید ضدعفونی کردن آب با کلر تصفیه آب با فیلتر UV راه حل جایگزین کلر عوارض کلر در آب روش های حذف کلر از آب حذف کلر از آب آشامیدنی روش های حذف کلر از آب آشامیدنی چرا باید کلر را از آب حذف کرد چگونه می‌توان کلر را از آب آشامیدنی حذف کرد       **ن

• 

  مشاهده 25 شهریور 1395 4417 بازدید

  بررسی آلودگی های آب مس

  در این سلسله مقالات سعی می شود که هر بار یک ماده که می تواند باعث آلودگی آب شود را معرفی نماییم. همچنین روشهای مختلف تصفیه آب برای حذف آلودگی پیشنهاد می شود.   آلودگی آب با مس مس به طور طبیعی ممکن است در آب آشامیدنی وجود داشته باشد، که معمولا مقدار آن کمتر از چند ده میلی گرم در لیتر است.   مس چیست ؟ مس فلزی نرم، رسانا و متمایل به قرمز است که بصورت گسترده در طبیعت همانند نمک‌هایی مثل کلرید، سولفید و آرسنید، همچنین بصورت عنصر مس یافت شده است. مس ترکیبات Cu+1, Cu+2   و Cu+3  را تشکیل می‌دهد، که دو مورد اول معمول‌ترین هستند. وزن اتمی مس 63.54 دالتون و عدد اتمی آن 29 است. فلزی انتقالی است. اگرچه مرحله اکسیداسیون 1+ و 2+ دارد، و خاصیت شیمیایی آن متفاوت از فلزهای قلیایی (مثل سدیم) و فلزات زمینی قلیایی (مثل کلسیم) است. این فلز استفاده‌های زیادی دارد و در مجاورت هوا با رنگ سبز اکسیده می‌شود.    کاربرد مس فلز مس استفاده گسترده‌ای در سیم‌کشی برق دارد، زیرا رسانایی آن در مقایسه با نقره دوم است. استفاده اصلی آن در آب لوله‌کشی مسی با اتصالات برنجی آلیاژ مس-روی است. مس خاصیت ضد حیات دارد، سولفات مس به عنوان ضد خزه در منابع آب استفاده شده و سایر ترکیبات مس به عنوان ضد قارچ و محافظ چوب استفاده شده‌اند. حداقل از زمان 400 قبل از میلاد به عنوان ضدعفونی کننده آب و ضد باکتری استفاده شده اما عملکرد آن کند است. سیستم‌های یونیزه سازی مس-نقره برای کنترل لژیون legionella در لوله کشی استفاده شده‌اند. برخی ریز جانداران می‌توانند مقاومت به سمیت فلز را توسعه دهند.    رخداد و رویارویی: مس تقریبا در تمام منابع آب آشامیدنی یافت می شود. میزان آن معمولا کمتر از چند ده میلی گرم بر لیتر است اما اگر آب خورنده باشد، میزان مس می‌تواند به بیشتر از 1 میلی گرم بر لیتر برسد. غلظت‌های بالاتر معمولا به علت عمل برخی آب ها روی یک لوله مسی یا اتصال برنجی است، اگر خورندگی کنترل نشده باشد. این مساله در صورتی رخ می‌دهد که آب اسیدی باشد یا در آب‌های با کربن بالا با pH قلیایی رخ می‌دهد. مس در بسیاری خوراک‌ها تقریبا تا سطح mg/100g وجود دارد مثل خوراک‌های دریایی، کلم‌پیچ، قارچ، درخت بلارد.    ملاحظات سلامتی مس، ریز مغذی رژیمی، اساسی و مهم برای کارکرد چندین پروتئین و آنزیم‌های فلزی است که شامل رشد استخوان، حفظ مغز و قلب، شکل‌گیری گلبول‌های قرمز، جذب آهن، همچنین متابولیسم کلسترول و گلوکز می‌شود. مقدار مجاز توصیه شده روزانه و مصرف توصیه شده روزانه به ترتیب 2000 و 900 میکروگرم در روز است. پس مقداری عدم قطعیت وجود دارد. مکمل‌های معدنی معمولا حاوی 0.9 تا 2 میلی گرم مس هستند. در دوز نزدیک 5 میلی گرم در هر کیلو وزن بدن در یک روز سمی بوده و کف جذب آن در حدود 100 میکروگرم برای هر کیلوگرم در یک روز است. مصرف کافی حدود 11 تا 34 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در یک روز و 8.5  میکروگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در یک روز کم است. حدود 30 تا 40 درصد مس مربوط به رژیم غذایی در معده، با خوردن آب موثرتر از خوردن با خوراک است. بیماری ویلسون Wilson و منک Menke جزو معدود بیماری‌های ارثی ژنتیکی هستند که شامل ناتوانی در مدیریت و استفاده مناسب از مس هستند. شیوع بیماری ویلسون یک نفر از هر 30000 تولد است و اکنون قابل درمان می‌باشد، منک حدود یک نفر از هر 200000 نفر و کشنده است.    روش های تحلیلی مس بوسیله ICP-MS (EPA 200.8)  همچنین با جذب اتمی کوره‌ای گرافیت (EPA 200.9) جذب شده است. سطح شناسایی بخش‌های کم به ازای هر میلیارد (ppb) تا زیر ppb هستند. چندین کیت آزمایش برای مس در آب وجود دارد که سریع و ارزان هستند.   تصفیه آب اگر منبع خورندگی مس داشته باشد، مس باید با تنظیم pH و خاصیت قلیایی کنترل شود. تکنیک‌های حذف شامل نرم کردن آب با رزین تبادل کاتیون و نیز استفاده از دستگاه تصفیه آب به روش اسمز معکوس (RO) موثر است.    مقررات  استاندارد آب آشامیدنی در امریکا SMCL میزان 1 میلی گرم بر لیتر را برای مس مجاز می داند. راهنمای سازمان بهداشت جهانی، حداکثر  میزان مس را 2 میلی گرم بر لیتر میداند. هر دو این اندازه ها بر اساس تغییر مزه و مشکلات ایجاد شده برای دستگاه گوارش هستند. این مشکلات با مصرف چند میلی گرم بر ثانیه می‌تواند رخ داده و احتمالا با مصرف آب میوه‌های اسیدی بدتر شود. برای سرب و مس از اندازه‌گیری سرب و مس در یک لیتر، در طول شب، نخستین نمونه‌های برداشته شده از آب راکد بعنوان شاخص خورندگی بیش از حد آب استفاده می‌کند. سطح عمل (غیر MCL) مس 1.3 میلی گرم بر لیتر و سرب 0.015 میلی گرم بر لیتر است.     **ن  

• 

  مشاهده 25 شهریور 1395 3776 بازدید

  استفاده از فلوراید در آب شرب یا عدم استفاده از فلوراید

  افزودن فلوراید به منابع آب عمومی باعث بحث‌های زیادی در سرتاسر جهان شده است. فلوراید می تواند از طریق خوراکی هایی که با استفاده از آب دارای فلوراید تهیه شده اند، خمیر دندان حاوی فلوراید و حتی مصرف چای سیاه و چای سبز (برگ‌های رسیده چای حاوی 10 تا 20 برابر سطح فلوراید بیشتر نسبت به برگ‌های جوان همان گیاه هستند) بلعیده شود. اما شاید بزرگترین کمک کننده به جذب فلوراید در انسان، منابع آب فلوراید دار باشند. فلوراید ساده‌ترین آنیون فلورین است. نمک‌ها و مواد معدنی آن معرف مواد شیمیایی مهم و مواد شیمیایی صنعتی هستند که به طور عمده برای تولید هیدروژن فلوراید hydrogen fluoride برای فلوروکربن‌ها fluorocarbons استفاده شده‌اند. یون‌های فلوراید از نظر شارژ و اندازه شبیه یون‌های هیدروکسید هستند و در چندین ماده معدنی بخصوص فلوریت رخ می‌دهند. در آب تنها در مقادیر ناچیزی وجود دارند. این ماده معدنی نرم و رنگی، طعم تلخ متفاوتی دارد اما رنگی به نمک‌های فلورید اضافه نمی‌کند. تلاش‌های مخالفان افزودن فلوراید در سال های اخیر افزایش یافته‌اند. در صورت تمایل، جوامع می‌توانند از طریق تجهیزات تصفیه آب با طراحی و نگهداری درست، فلوراید را از آب حذف کنند. انواع دستگاه تصفیه آب را می‌توان در نواحی که منابع آب حاوی  فلوراید‌‌ است یا چاه‌های خصوصی که بصورت طبیعی دارای فلوراید هستند نصب کرد.   مخالفت با افزودن فلوراید به آب مخالفت با افزودن فلوراید به آب، ناشی از نگرانی‌های سیاسی، اخلاقی و سلامتی نسبت به آب عمومی است. با اینکه برخی کشورها بخصوص در اروپا افزودن فلوراید به آب را متوقف کرده‌اند، کشورهای دیگر با حذف فلوراید موافق نیستند. مخالفان افزودن فلوراید استدلال می‌کنند که افزودن فلوراید به آب می‌تواند باعث مشکلات جدی سلامتی شود، برای توجیه هزینه‌ها به اندازه کافی موثر نیست و دارای دوزی است که نمی تواند دقیقا در طول سیستم توزیع آب کنترل شود. مدافعان به کاهش میزان خرابی دندان ها و جرم در کودکان اشاره می‌کنند اما در چندین کشور اروپایی میزان جرم دندان همانقدر مانده یا پس از متوقف کردن افزودن فلوراید به منابع آب کاهش یافته است. علاوه بر این، برخی استدلال می‌کنند کودکانی که بطور منظم به دندانپزشک نمی‌روند یا با خمیردندان حاوی فلوراید مسواک نمی‌زنند، بیشتر در نواحی فقیر نشین، سود بیشتری از آب حاوی فلوراید می‌برند.    افزودن فلوراید به آب همچنان در امریکا، انگلیس، ایرلند، کانادا، استرالیا و برخی کشورهای دیگر صورت می‌گیرد. برعکس، ملت‌های زیر افزودن فلوراید به آب را متوقف کرده و همراه سال های افزودن فلوراید در پایین لیست شده‌اند: جمهوری فدرال آلمان (1971-1952) سوئد (1971-1952) هلند (1973-1960) چکسلواکی (1990-1955) جمهوری دموکراتیک آلمان (1990-1959) اتحادیه جماهیر شوروی (1990-1960) فنلاند (1993-1959) ژاپن (1972-1952) در هلند، از سال 1960 تا 1973 در بخش‌هایی از کشور، فلوراید به آب اضافه شد، که در آن هنگام دیوان عالی تصمیم گرفت آن را حذف کند، زیرا مقامات در صورت عدم امنیت نیز الزامات قانونی برای افزودن مواد شیمیایی به آب آشامیدنی نداشتند. همچنین گفته شد مصرف کنندگان گزینه دیگری برای تهیه آب شرب نداشتند.     موافقان افزودن فلوراید به آب انجمن دندانپزشکی امریکا، همچنان افزودن فلوراید به آب را یکی از امن‌ترین، سودمندترین و مقرون به صرفه‌ترین اقدامات سلامت عمومی برای پیشگیری، کنترل و در برخی موارد معکوس کردن جرم دندان می‌داند. بهداشت کانادا از افزودن فلوراید حمایت می‌کند، با اشاره به بررسی‌های بین‌المللی علمی که نشان می‌دهند «هیچ ارتباطی بین اثرات نامطلوب سلامتی و قرار گرفتن در معرض فلوراید در آب آشامیدنی ، در سطح کمتر از حداکثر غلظت قابل پذیرش 1.5میلی گرم بر لیتر  mg/L وجود ندارد.» به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO) افزودن فلوراید یک روش موثر برای جلوگیری از پوسیدگی دندان در جوامع فقیر است. «در برخی کشورهای در حال توسعه، مزایای سلامتی و اقتصادی افزودن فلوراید ممکن است کم باشد، اما بطور مشخص در نواحی محروم مهم است که افزودن فلوراید به آب می‌تواند عامل کلیدی در کاهش نابرابری‌های سلامت دندان باشد.» تنها اثرات نامطلوب شناخته شده در مقدار توصیه شده برای افزودن فلوراید به آب ، فلوئوروزیس دندانی است که سبب لکه های سفید روی سطح دندان کودکان می شود. این شرایط تنها بر زیبایی و ظاهر دندان اثر می گذارد و بعید به نظر می رسد که تاثیر دیگری بر سلامت عمومی داشته باشد. برخی کشورها همچنان افزودن فلوراید به آب را روشی برای کاهش جرم دندان در کودکان و بزرگسالان می‌دادند.    اثرات پیچیده‌تر افزودن فلوراید به آب عوارض جانبی بیشتر هنگامی رخ می دهد که فلوراید به طور طبیعی بالاتر از سطح غلظت توصیه شده باشد. این اثرات شامل فلوروزیس دندانی fluorosis ، فلوروزیس استخوانی (که باعث درد و صدمه به مفاصل می‌شود) و ضعیف شدن استخوان‌ها است. توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی در مورد حداکثر مقدار فلوراید ، 1.5 میلی گرم بر لیتر همچنان مورد بحث است. در حقیقت، در آوریل 2015، وزارت بهداشت و خدمات انسانی امریکا، دوز پیشنهادی فلوراید در آب آشامیدنی را به 0.7 میلی گرم بر لیتر برای کل کشور کاهش داد. این تغییر نخستین تغییر از سال 1962 بود که دولت فدرال  1.2 میلی گرم بر لیتر را در آب و هوای سردتر و 0.7 میلی گرم بر لیتر را برای نواحی گرم‌تر  که مردم آب بیشتری مصرف می‌کنند، پیشنهاد داد. در موارد نادر، انجام نادرست افزودن فلوراید به آب می‌تواند منجر به بیش از حد فلوراید شدن آب شود که باعث بروز مسمومیت با فلوراید می‌شود که نشانه‌های آن شامل تهوع، استفراغ و اسهال است. سه مورد در امریکا بین 1991 تا 1998 گزارش شد که علت آن غلظت بالای فلوراید تا 220 میلی گرم بر لیتر بود. در یک شیوع آلاسکا در سال  1992، تعداد 262 نفر بیمار شدند و یک نفر جان خود را از دست داد. در سال 2010، حدود 60 گالن  (معادل 222 لیتر) فلوراید به مدت 90 دقیقه در منبع آب آشبورو Asheboro واقع در کارولینای شمالی آزاد شد. مقداری که در 24 ساعت باید آزاد می‌شد.     روش های مناسب تصفیه آب برای حذف فلوراید همه فناوری‌های فیلتراسیون و تصفیه آب ، از جمله محصولات مبتنی بر کربن نمی‌توانند فلوراید را از آب حذف کنند. روش‌های اثبات شده برای حذف فلوراید شامل استفاده از دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس ، آلومینا فعال شده ، دیونیزه ساز deionization و تقطیر است، اما به دلیل فضا و هزینه مورد نیاز، دیونیزه‌سازی و تقطیر عموما بهترین روش برای کاربردهای خانگی نیست. دیونیزه سازی آب ، راه مناسب تری برای استفاده‌‌های صنعتی، آزمایشگاهی و سایر موارد است. زیرا تمام مواد معدنی را از آب حذف کرده و طعمی غیر قابل اعتراض باقی می‌گذارد. اثر بزرگتر و ملزومات انرژی تقطیر می‌تواند آن را غیر عملی کرده و بسیاری از افراد به بی‌مزه شدن آن نیز فکر می‌کنند. بحث بر سر فلوراید احتمالا در سال های آتی نیز ادامه خواهد یافت. با بیرون آمدن داده‌های عملی‌تر، خوشبختانه بیشتر توافق‌ها انجام خواهد شد اما احتمالا افراد در آینده قابل پیش‌بینی در دو طرف حصار خواهند ماند. در همین حال، برای آنهایی که از آن اجتناب می‌کنند، فناوری توسعه یافته و آزمایش شده آب می‌تواند محتوای فلوراید آب ورودی به خانه‌هایشان را کنترل کند.    برای مطالعه سایر مقالات مرتبط با فلوراید روی لینک مربوطه کلیک نمایید. سوالات متداول درباره آب حاوی فلوراید نگرانی های فلوراید برای سلامتی فلوراید چیست آیا وجود آن در آب آشامیدنی بی خطر است حذف فلوراید از آب تصفیه آب و فلوراید زدایی حذف فلوراید از آب آشامیدنی با دستگاه تصفیه آب تصفیه آب برای حذف فلوراید کارایی دستگاه تصفیه آب خانگی بر مقدار فلوراید در آب نوشیدنی اثر بخشی دستگاه تصفیه آب خانگی بر مقدار فلورید موجود در آب آشامیدنی آیا استفاده از فلوراید در آب مصرفی به عنوان نوعی تصفیه آب اشتباه است بخش اول آیا استفاده از فلوراید در آب مصرفی به عنوان نوعی تصفیه آب اشتباه است بخش دوم آیا استفاده از فلوراید در آب مصرفی به عنوان نوعی تصفیه آب اشتباه است بخش سوم آیا استفاده از فلوراید در آب مصرفی به عنوان نوعی تصفیه آب اشتباه است بخش چهارم حضور فلوراید در آب تصفیه شده مفید است یا مضر _ قسمت اول حضور فلوراید در آب تصفیه شده مفید است یا مضر _ قسمت دوم     در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377 و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان بهاب در ارتباط باشید.     **ن