عوارض نیترات موجود در آب آشامیدنی
نظارت بر کیفیت آب نشان می دهد که نیترات در غلظت نسبتا کم در آب های زیر زمینی در سراسر جهان موجود است، اما در مناطقی که کشاورزی زیاد است، ممکن است غلظت نیترات نیتروژن به حدود 10 میلی گرم بر لیتر که توسط EPA برای آب آشامیدنی تعیین شده، برسد و یا حتی از آن تجاوز کند. علاوه بر این، مکان های ایزوله ای هم وجود دارد که در آن غلظت نیترات نیتروژن بسیار زیاد است. مثلا در محل های بسیار بزرگ دفع فاضلاب، مکان های دفع زباله های عفونی و مواد جامد و محل های دفن زباله ممکن است از حدود تعیین شده برای آب آشامیدنی تجاوز کند.
نیتروژن یکی از اجزاء تشکیل دهنده ی پروتئین است و برای تمام موجودات زنده ضروری می باشد. نیتروژن در اشکال مختلفی در محیط موجود است و همانطور که در چرخه نیتروژن حرکت می کند، شکل عوض می کند. با این حال، غلظت بیش از حد نیترات یا نیتریت نیتروژن در آب آشامیدنی می تواند برای سلامت بدن، به ویژه برای نوزادان و زنان باردار خطرناک باشد.
نیتروژن یک ماده مغذی است که به مقداری بیش از همه ی مواد مغذی، برای چمن کاری و مراقبت از باغ و تولید محصول استفاده می شود. علاوه بر کود، نیتروژن، به صورت طبیعی و به شکل آلی از تجزیه ی گیاهان و حیوانات در خاک به وجود می آید. در خاک، باکتری اشکال مختلف نیتروژن را به نیترات (NO3-)، که یک یون نیتروژن / اکسیژن است، تبدیل می کند.
مطلوب این است که اکثریت نیتروژن استفاده شده توسط گیاهان به شکل نیترات جذب می شود. با این حال، نیترات بسیار صافی گذر است و به راحتی با آب در درون خاک حرکت می کند. در صورتی که بارش یا آبیاری بیش از حد باشد، نیترات از زیر قسمت ریشه ی گیاه عبور خواهد کرد و ممکن است در نهایت به آب های زیرزمینی برسد.
نیترات (NO3-N) در آب های زیرزمینی ممکن است از منابع نقطه ای مانند سیستم های دفع فاضلاب، دامداری ها و یا منابع غیر نقطه ای مانند زمین های کشاورزی کودپاشی شده، پارک ها، زمین های گلف، چمن، باغ ها، و یا منابع طبیعی نیتروژن ناشی شود. انتخاب درست محل مناسب برای چاه های آب داخلی و ساخت و ساز صحیح چاه، می تواند آلودگی بالقوه ی منبع آب آشامیدنی به نیترات را کاهش دهد.
نیترات موجود در آب را بدون آزمایش نمی توان تشخیص داد، زیرا بی رنگ، بی بو، و بی مزه است. تست آب نیترات به شدت برای خانواده هایی که در آن نوزادان، زنان باردار، مادران شیرده و یا افراد مسن زندگی می کنند، توصیه می شود. این گروه ها بیشتر در معرض خطر ناشی از آلودگی نیترات یا نیتریت هستند. نیترات معمولا در غلظت هایی بسیار پایین تر از سطح نگرانی برای آب آشامیدنی ایمن، به طور طبیعی در آب های زیرزمینی وجود دارد. برای تعیین غلظت پایه ی نیترات به تست های اولیه ی منبع آب نیاز است. بنابراین، اگر منبع آب را هرگز برای نیترات تست نکرده اید، باید تست شود.
فعالیت در نزدیکی چاه به طور بالقوه می تواند آب را آلوده کند. چاه های داخلی نزدیک به منابع نقطه ای مستعد آلودگی، مانند مزارع دام و یا مناطق دفع فاضلاب، باید حداقل یک بار در سال برای نظارت بر تغییرات غلظت نیترات مورد آزمایش قرار گیرند. بسته به محل چاه و موقعیتش نسبت به مناطقی که کود نیتروژن استعمال می شود، آزمایش های مداوم برای نظارت بر تغییرات ناشی از منابع غیر نقطه ای ممکن است کمتر انجام شود.
تمام آب های آشامیدنی را باید حداقل هر دو یا سه سال یک بار بررسی نمود تا بتوان اطمینان حاصل کرد که افزایش قابل توجهی در ترکیبات نیتروژن (نیترات، نیتریت، آمونیاک و TKN) صورت نگرفته است. اگر نشت نوعی از کود رخ داد، نشت را باید بلافاصله تمیز کرد و تمام چاه های نزدیک به محل نشت باید تست شوند. متاسفانه، نیترات های حاصل از نشت ممکن است به سرعت در درون خاک حرکت نکند و تست سالانه برای نظارت بر اثرات نشت توصیه می شود.
اولین خطر بهداشتی ناشی از نیترات موجود در آب آشامیدنی زمانی صورت می گیرد که نیترات در سیستم گوارش به نیتریت تبدیل شده باشد. نیتریت، آهن موجود در هموگلوبین گلبول های قرمز خون را اکسید می کند تا متهموگلوبین تشکیل دهد، که توانایی حمل اکسیژن هموگلوبین را از آن می گیرد. این عارضه با نام متهموگلوبینمی (گاهی اوقات به نام «سندرم کودکان آبی») شناخته شده است، که در آن خون فاقد توانایی حمل اکسیژن کافی به سلول های بدن است و باعث می شود که رگ و پوست آبی رنگ به نظر برسد.
توجه : نگرانی بهداشتی در درجه اول مربوط به قرار گرفتن بالقوه ی نوزادان در معرض این ماده، از طریق مصرف است.
اکثر انسان ها بعد از سن یک سالگی توانایی تبدیل سریع متهموگلوبین به اوکسیهموگلوبین را دارند، از این رو، علی رغم سطح بالای جذب نیتریت/نیترات، مقدار کل متهموگلوبین در سلولهای قرمز خون پایین است. با این حال در کودکان زیر شش ماهه، سیستم آنزیمی کاهش متهموگلوبین به هموگلوبین هنوز ناقص است و ممکن است متهموگلوبینمی رخ دهد. این اتفاق همچنین ممکن است در بزرگسالانی هم که به صورت ژنتیکی سیستم های آنزیم متابولیسم متهموگلوبینشان ناقص است، اتفاق بیفتد.
در سال 1962، خدمات بهداشت عمومی ایالات متحده، استانداردهای آب آشامیدنی را به تصویب رسانده و حد مجاز نیترات نیتروژن را 10 میلی گرم بر لیتر تعیین کرده است. این استاندارد آب آشامیدنی برای حفاظت از سلامت نوزادان تاسیس شد و بر مبنای بالاترین دانش موجود بود. خطر بهداشتی بالقوه برای دیگران به واکنش فرد به نیترات و مصرف کل نیترات نیتروژن و نیتریت های حاصل از تمام منابع بستگی دارد.
در طول دوره ی 1970-1992، تحقیقات زمین شناسی ایالات متحده نشان داد که مقدار نیترات موجود در 9 درصد از چاه های خصوصی که مورد آزمایش قرار گرفته بودند از حد مجاز 10 میلی گرم بر لیتر تجاوز می کرد.
آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) از آن زمان، مقدار استاندارد حداکثر سطح آلایندگی، 10 میلی گرم بر لیتر نیترات نیتروژن و 1 میلی گرم بر لیتر نیتریت نیتروژن را برای سیستم های آب عمومی معمولی به تصویب رساند. در بررسی های بعدی این استاندارد هیچ گونه تغییری حاصل نشده است. با این حال، تعیین یک سطح دقیق که در آن غلظت نیتروژن در آب سالم یا ناسالم است دشوار می باشد. مصرف نیتروژن از طریق مواد غذایی و دیگر منابع نیز مهم است و باید در نظر گرفته شود.
اگرچه حداکثر سطح آلایندگی (Maximum Contaminant Level (MCL برای نیترات در آب آشامیدنی 10 میلی گرم بر لیتر است، مواردی هم بوده است که در آن نوزادان در معرض آب هایی با غلظت نیترات بیشتر از 10 میلی گرم بر لیتر بوده اند، بی آنکه متهموگلوبینمی در آنها ایجاد شود. دستورالعمل هایی قطعی برای تعیین حساسیت به متهموگلوبینمی ایجاد نشده است. بنابراین، اگر آب شما حاوی بیش از 10 میلی گرم بر لیتر نیترات نیتروژن است، توصیه می شود که برای تهیه ی دارو و غذای نوزاد از یک منبع آب دیگر استفاده کنید.
علاوه بر این، گزارش هایی هم از نواقص مادرزادی بالقوه، مرتبط با زنان بارداری که آبی با سطح بالای نیتروژن آشامیده اند، وجود دارد. بنابراین، بهتر است که زنان باردار از آب هایی که حاوی بیش از 10 میلی گرم بر لیتر NO3-N هستند، نیاشامند. همچنین توصیه می شود که مادران شیرده از آبی استفاده کنند که غلظت NO3-N در آن زیر 10 میلی گرم بر لیتر است. زیرا نیترات ممکن است از طریق شیر مادر به نوزادان منتقل شود. مطالعات کنونی نشان می دهد که مسئله ی اصلی احتمالا نیترات نیست، بلکه آلودگی باکتریایی آب آشامیدنی است.
بزرگسالان می توانند سطوح بالاتری از نیترات را به همراه تعداد کمی یا هیچ نمونه ای اثرات سوء بر سلامتشان تاب بیاورند و ممکن است قادر باشند آبی با غلظت نیترات نیتروژنی بسیار بیشتر از سطح 10 میلی گرم بر لیتر بیاشامند، بی آنکه به هیچگونه عارضه ی سمیت حاد، دچار شوند. با این حال، اطلاعات کمی در مورد اثرات مزمن طولانی مدت آب آشامیدنی با نیترات بالا در دست است. اگر تست آب خانه شما، سطح نیترات بالاتر از 10 میلی گرم بر لیتر را نشان می دهد و تنها بزرگسالان یا کودکان بزرگتر از آن آب می آشامند، برای توصیه های پزشکی با پزشک خانواده تان مشورت کنید.
خطر بالقوه ی سرطان ناشی از نیترات (و نیتریت) در آب و غذا گزارش شده است. این احتمال وجود دارد که نیترات بتواند با آمین ها یا آمیدهای موجود در بدن واکنش نشان دهند و نیتروزآمین را تشکیل دهد که به سرطانزایی مشهور است. قبل از تشکیل نیتروزآمین، نیترات باید به نیتریت تبدیل شود. میزان خطر ابتلا به سرطان ناشی از نیترات موجود در آب آشامیدنی، معلوم نیست.
آلودگی باکتریولوژیکی در آب ممکن است موجب حساسیت فرد نسبت به وجود نیترات در آب شود. همه ی منابع آب آشامیدنی را نیز باید برای آلودگی باکتریایی آزمایش کرد، به خصوص اگر سطح نیترات نیتروژن بیش از استاندارد 10 میلی گرم بر لیتر باشد.
وجود نیترات و آلودگی باکتریایی در آب ممکن است نشان دهنده ی مکان یا ساخت و ساز نامناسب چاه و آلودگی احتمالی آب های سطحی، زمین های زراعی، فاضلاب یا منابع دیگر باشد.
برای مطالعه ادامه مطلب روی لینک زیر کلیک نمایید.
نیترات ها و نیتریت های موجود در آب آشامیدنی و آب های سطحی _ بخش دوم
نیترات چگونه سلامتی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد؟ برای مطالعه مطالب مرتبط با نیترات می توانید مقالات زیر را مطالعه نمایید.
اثرات نیترات و نیتریت بر سلامتی انسان
چگونه نیترات را از آب حذف کنیم
عوارض بهداشتی آب حاوی نیترات و نیتریت چیست
حضور نیترات در آب چگونه بر ما تاثیر می گذارد
اثرات تماس نیترات بر سلامتی و تصفیه آب
اثرات تماس نیترات بر سلامتی و تصفیه آب _ بخش دوم
اثرات نیترات بر سلامتی و تصفیه آب بخش سوم
در صورت هرگونه سوال و یا سفارش تلفنی می توانید از طریق شماره تلگرام تصفیه آب 09129418377 و یا ایمیل info@wfiltration.com با کارشناسان تصفیه آب بهاب در ارتباط باشید.
**ن